Mga Awit 44
1 Narinig ng aming mga tainga, O Diyos, ang sinabi ng aming mga ninuno sa amin tungkol sa ginawa mo sa kanilang mga araw, noong unang panahon.
Zborovođi. Sinova Korahovih. Poučna pjesma. Bože, ušima svojim slušasmo, očevi nam pripovijedahu naši, o djelu koje si izveo u danima njihovim - u danima davnim.
2 Pinalayas mo ang mga bansa gamit ang iyong kamay, pero itinanim mo ang aming bayan; pinahirapan mo ang mga tao, pero ikinalat mo ang aming bayan sa buong lupain.
Rukom si svojom izagnao pogane, a njih posadio, iskorijenio narode, a njih raširio.
3 Dahil hindi nila nakuha ang lupain para maging ari-arian nila sa pamamagitan ng sarili nilang espada; ni ang kanilang sandata ang nagligtas sa kanila; kundi ang iyong kanang kamay, ang iyong bisig at ang ningning ng iyong mukha, dahil sinang-ayunan mo (sila)
Mačem svojim oni zemlju ne zauzeše niti im mišica njihova donese pobjedu, već desnica tvoja i tvoja mišica i lice tvoje milosno jer si ih ljubio.
4 O Diyos, ikaw ang aking hari; pamahalaan mo ang tagumpay para kay Jacob.
Ti, o moj Kralju i Bože moj, ti si dao pobjede Jakovu.
5 Sa pamamagitan mo, ibabagsak namin ang aming mga kalaban; sa pamamagitan ng iyong pangalan, tatapakan namin silang mga tumitindig laban sa amin.
Po tebi dušmane svoje odbismo, u tvome imenu zgazismo one koji se na nas digoše.
6 Dahil hindi ako nagtitiwala sa aking pana, ni sa aking espada na ililigtas ako.
U svoj se luk nisam pouzdavao, nit' me mač moj spasavao.
7 Pero iniligtas mo kami mula sa aming mga kalaban at inilagay sa kahihiyan ang mga napopoot sa amin.
Nego ti, ti si nas spasio od dušmana, ti si postidio one koji nas mrze.
8 Ang Diyos ang aming ipinagmamalaki buong araw, at magpapasalamat kami sa iyong pangalan magpakailanman. (Selah)
Dičili smo se Bogom u svako doba i tvoje ime slavili svagda.
9 Pero ngayon, kami ay iyong itinapon, at dinala kami sa kahihiyan, at hindi mo na sinasamahan ang aming mga hukbo.
A sad si nas odbacio i posramio nas i više ne izlaziš, Bože, sa četama našim.
10 Pinaatras mo kami mula sa aming kalaban; at ang mga napopoot sa amin ay kinamkam ang yaman para sa kanilang mga sarili.
Pustio si da pred dušmanima uzmaknemo, i opljačkaše nas mrzitelji naši.
11 Ginawa mo kaming tulad ng tupa na nakalaan para kainin at ikinalat kami sa mga bansa.
Dao si nas k'o ovce na klanje i rasuo nas među neznabošce.
12 Ipinagbili mo ang iyong bayan para sa wala; hindi mo napalago ang iyong kayamanan sa paggawa nito.
U bescjenje si puk svoj prodao i obogatio se nisi prodajom.
13 Ginagawa mo kaming katawa-tawa sa aming mga kapwa, hinamak at kinutya kami ng mga taong nakapaligid sa amin.
Učinio si nas ruglom susjedima našim, na podsmijeh i igračku onima oko nas.
14 Ginagawa mo kaming isang panlalait sa kalagitnaan ng mga bansa, isang pag-iiling sa kalagitnaan ng mga tao.
Na porugu smo neznabošcima, narodi kimaju glavom nad nama.
15 Buong araw nasa harapan ko ang aking kasiraan, at nabalot ng kahihiyan ang aking mukha
Svagda mi je sramota moja pred očima i stid mi lice pokriva
16 dahil sa tinig niyang nanlalait at nanghahamak, dahil sa kaaway at naghihiganti.
zbog pogrdne graje podrugljivaca, zbog osvetljiva dušmanina.
17 Lahat ng ito ay dumating sa amin, pero hindi ka namin kinalimutan o pinakitunguhan ng mali ang iyong tipan.
Sve nas to snađe iako te nismo zaboravili niti povrijedili Saveza tvoga,
18 Hindi tumalikod ang aming mga puso; hindi lumayo ang aming mga hakbang mula sa iyong daan.
niti nam se srce odmetnulo od tebe, niti nam je noga s tvoje skrenula staze,
19 Pero lubha mo pa rin kaming pinahirapan sa lugar ng mga aso at binalot kami ng anino ng kamatayan.
kad si nas smrvio u boravištu šakalskom i smrtnim nas zavio mrakom.
20 Kung nakalimot kami sa pangalan ng aming Diyos o nag-unat ng aming mga kamay sa hindi kilalang diyos,
Da smo i zaboravili ime Boga našega, da smo ruke k tuđem bogu podigli:
21 hindi kaya ito sisiyasatin ng Diyos? Dahil nalalaman niya ang mga lihim ng puso.
zar Bog toga ne bi saznao? TÓa on poznaje tajne srdaca!
22 Sa katunayan, para sa iyong kapakanan, kami ay pinapatay buong araw; itinuring kaming mga tupa para katayin.
Ali zbog tebe ubijaju nas dan za danom, i mi smo im k'o ovce za klanje.
23 Gumising ka, bakit ka natutulog, Panginoon?
Preni se! Što spavaš, Gospode? Probudi se! Ne odbacuj nas dovijeka!
24 Tumindig ka, huwag mo kaming ilayo ng tuluyan. Bakit mo tinatago ang iyong mukha at kinakalimutan ang aming paghihirap at kaapihan?
Zašto lice svoje sakrivaš, zaboravljaš bijedu i nevolju našu?
25 Dahil natunaw kami sa alabok; ang aming mga katawan ay kumakapit sa lupa.
Jer duša nam se u prah raspala, trbuh nam se uza zemlju prilijepio.
26 Bumangon ka para sa aming tulong at tubusin kami alang-alang sa iyong katapatan sa tipan.
Ustani, u pomoć nam priteci, izbavi nas radi ljubavi svoje!
