Job 17
1 Ang aking diwa ay nanglulumo, ang aking mga kaarawan ay natatapos, ang libingan ay handa sa akin.
[Spiritus meus attenuabitur; dies mei breviabuntur: et solum mihi superest sepulchrum.
2 Tunay na may mga manunuya na kasama ako, at ang aking mata ay nananahan sa kanilang pamumungkahi.
Non peccavi, et in amaritudinibus moratur oculus meus.
3 Magbigay ka ngayon ng sangla, panagutan mo ako ng iyong sarili; sinong magbubuhat ng mga kamay sa akin?
Libera me, Domine, et pone me juxta te, et cujusvis manus pugnet contra me.
4 Sapagka't iyong ikinubli ang kanilang puso sa pagunawa: kaya't hindi mo sila itataas.
Cor eorum longe fecisti a disciplina: propterea non exaltabuntur.
5 Ang paglililo sa kaniyang mga kaibigan upang mahuli, ang mga mata nga ng kaniyang mga anak ay mangangalumata.
Prædam pollicetur sociis, et oculi filiorum ejus deficient.
6 Nguni't ginawa rin niya akong kakutyaan ng bayan: at niluraan nila ako sa mukha.
Posuit me quasi in proverbium vulgi, et exemplum sum coram eis.
7 Ang aking mata naman ay nanglalabo dahil sa kapanglawan. At ang madlang sangkap ko ay parang isang anino.
Caligavit ab indignatione oculus meus, et membra mea quasi in nihilum redacta sunt.
8 Mga matuwid na tao ay matitigilan nito, at ang walang sala ay babangon laban sa di banal.
Stupebunt justi super hoc, et innocens contra hypocritam suscitabitur.
9 Gayon ma'y magpapatuloy ang matuwid ng kaniyang lakad, at ang may malinis na mga kamay ay lalakas ng lalakas.
Et tenebit justus viam suam, et mundis manibus addet fortitudinem.
10 Nguni't tungkol sa inyong lahat, magsiparito kayo ngayon uli; at hindi ako makakasumpong ng isang pantas sa gitna ninyo.
Igitur omnes vos convertimini, et venite, et non inveniam in vobis ullum sapientem.
11 Ang aking mga kaarawan ay lumipas, ang aking mga panukala ay nangasira, sa makatuwid baga'y ang mga akala ng aking puso.
Dies mei transierunt; cogitationes meæ dissipatæ sunt, torquentes cor meum.
12 Kanilang ipinalit ang araw sa gabi: ang liwanag, wika nila, ay malapit sa kadiliman.
Noctem verterunt in diem, et rursum post tenebras spero lucem.
13 Kung aking hanapin ang Sheol na parang aking bahay; kung aking ilatag ang aking higaan sa kadiliman: (Sheol h7585)
Si sustinuero, infernus domus mea est, et in tenebris stravi lectulum meum. (Sheol h7585)
14 Kung sinabi ko sa kapahamakan: ikaw ay aking ama: sa uod: ikaw ay aking ina, at aking kapatid na babae;
Putredini dixi: Pater meus es; Mater mea, et soror mea, vermibus.
15 Nasaan nga ang aking pagasa? At tungkol sa aking pagasa, sinong makakakita?
Ubi est ergo nunc præstolatio mea? et patientiam meam quis considerat?
