Job 29

1 Åter hov Job upp sin röst och kvad:

Oo haddana Ayuub hadalkiisuu sii waday, oo wuxuu yidhi,

2 Ack att jag vore såsom i forna månader, såsom i de dagar då Gud gav mig sitt beskydd,

Waxaan jeclaan lahaa inaan ahaado sidii waayihii hore, Iyo sidii aan ahaan jiray markii Ilaah i dhawri jiray,

3 då hans lykta sken över mitt huvud och jag vid hans ljus gick fram genom mörkret!

Markay laambaddiisu madaxayga ku ifin jirtay, Oo aan nuurkiisa gudcurka ku dhex mari jiray,

4 Ja, vore jag såsom i min mognads dagar, då Guds huldhet vilade över min hydda,

Markii aan xoog lahaan jiray, Oo qarsoodiga Ilaahna teendhadayda saarnaan jiray,

5 då ännu den Allsmäktige var med mig och mina barn stodo runt omkring mig,

Markii Ilaaha Qaadirka ahu ila jiri jiray, Oo carruurtayduna ay hareerahayga joogi jireen,

6 då mina fötter badade i gräddmjölk och klippan invid mig göt ut bäckar av olja!

Markay tallaabooyinkaygu subagga la barwaaqoobi jireen, Oo ay webiyaasha saliidda ahu dhagaxa iiga soo shubmi jireen!

7 När jag då gick upp till porten i staden och intog mitt säte på torget,

Markaan magaalada iriddeeda u bixi jiray, Oo aan kursigayga meel bannaan ku diyaarin jiray.

8 då drogo de unga sig undan vid min åsyn, de gamla reste sig upp och blevo stående.

Dhallinyaradu intay i arkaan ayay dhuuman jireen, Oo odayaashuna intay sara joogsadaan ayay istaagi jireen,

9 Då höllo hövdingar tillbaka sina ord och lade handen på munnen;

Amiirraduna intay hadalka joojiyaan, Ayay afka gacanta saari jireen.

10 furstarnas röst ljöd då dämpad, och deras tunga lådde vid gommen.

Ragga gobta ahuna way aamusi jireen, Oo carrabkoodiina dhabxanagguu ku dhegi jiray.

11 Ja, vart öra som hörde prisade mig då säll, och vart öga som såg bar vittnesbörd om mig;

Waayo, markii dhegu i maqasho, way ii ducayn jirtay, Oo iluna markay i aragto, way ii marag furi jirtay.

12 ty jag räddade den betryckte som ropade, och den faderlöse, den som ingen hjälpare hade.

Maxaa yeelay, waxaan samatabbixin jiray miskiinka qaylinaya, Iyo weliba agoonka aan wax u kaalmeeya lahayn.

13 Den olyckliges välsignelse kom då över mig, och änkans hjärta uppfyllde jag med jubel.

Ka halligaadda ku dhow ducadiisa ayaa igu soo degi jirtay, Oo ta carmalka ahna qalbigeeda waan ka farxin jiray ilaa ay gabay la rayrayso.

14 I rättfärdighet klädde jag mig, och den var såsom min klädnad; rättvisa bar jag såsom mantel och huvudbindel.

Waxaan huwan jiray xaqnimo, oo iyana dhar bay ii noqon jirtay, Oo caddaaladdayduna waxay ii ahaan jirtay sida khamiis iyo cimaamad oo kale.

15 Ögon blev jag då åt den blinde, och fötter var jag åt den halte.

Kuwa indhaha la' indho baan u ahaan jiray, Kuwa curyaanka ahna cago baan u ahaan jiray.

16 Jag var då en fader för de fattiga, och den okändes sak redde jag ut.

Aabbaan u ahaan jiray saboolka baahan, Oo ka aanan aqoonna xaalkiisa waan baadhi jiray.

17 Jag krossade den orättfärdiges käkar och ryckte rovet undan hans tänder.

Ka xaqa daran daamankiisa waan jebin jiray, Oo wixii uu dhufsadana ilkihiisaan ka soo bixin jiray.

18 Jag tänkte då: "I mitt näste skall jag få dö, mina dagar skola bliva många såsom sanden.

Markaasaan is-idhi, Buulkaygaan ku dhex dhiman doonaa, Oo cimrigayguna wuxuu u badan doonaa sida cammuudda oo kale.

19 Min rot ligger ju öppen för vatten, och i min krona faller nattens dagg.

Xididkaygu biyaha xaggooduu u faafayaa, Oo laamahaygana habeenkii oo dhan waxaa saaran sayax.

20 Min ära bliver ständigt ny, och min båge föryngras i min hand."

Sharaftaydu way igu cusub tahay, Oo qaansadayduna gacantayday ku cusboonaatay.

21 Ja, på mig hörde man då och väntade, man lyssnade under tystnad på mitt råd.

Dadku dhegtuu ii dhigi jiray, oo i sugi jiray, Oo taladayda aawadeedna way u aamusi jireen.

22 Sedan jag hade talat, talade ingen annan; såsom ett vederkvickande flöde kommo mina ord över dem.

Weligood igama ay daba hadlin, Oo hadalkayguna korkooduu ku soo dhibci jiray.

23 De väntade på mig såsom på regn, de spärrade upp sina munnar såsom efter vårregn.

Oo waxay ii dhawri jireen sidii roobka oo kale, Oo waxay afkooda u kala furi jireen sidii roobka dambe loo sugo.

24 När de misströstade, log jag emot dem, och mitt ansiktes klarhet kunde de icke förmörka.

Waan u af caddayn jiray markay qalbi jabaan, Oo nuurkii jaahaygana hoos uma ay tuuri jirin.

25 Täcktes jag besöka dem, så måste jag sitta främst; jag tronade då såsom en konung i sin skara, lik en man som har tröst för de sörjande.

Waxaan dooran jiray jidkooda, oo sida nin madax ah ayaan u fadhiisan jiray, Oo waxaan u dhaqmi jiray sidii boqor ciidan dhex fadhiya, Iyo sidii mid u tacsiyeeya kuwa baroorta.