Job 8
1 Därefter tog Bildad från Sua till orda och sade:
Kaj ekparolis Bildad, la Ŝuĥano, kaj diris:
2 Huru länge vill du hålla på med sådant tal och låta din muns ord komma såsom en väldig storm?
Kiel longe vi tiel parolos, Kaj la vortoj de via buŝo estos kiel forta vento?
3 Skulle väl Gud kunna kränka rätten? Kan den Allsmäktige kränka rättfärdigheten?
Ĉu Dio falsas la juĝon? Ĉu la Plejpotenculo falsas la justecon?
4 Om dina barn hava syndat mot honom och han gav dem i sina överträdelsers våld,
Se viaj filoj pekis kontraŭ Li, Li forpuŝis ilin pro ilia malbonago.
5 så vet, att om du själv söker Gud och beder till den Allsmäktige om misskund,
Se vi serĉas Dion Kaj petegas la Plejpotenculon,
6 då, om du är ren och rättsinnig, ja, då skall han vakna upp till din räddning och upprätta din boning, så att du bor där i rättfärdighet;
Se vi estas pura kaj pia, Li maldormos super vi, Kaj restarigos la bonstaton en via virta loĝejo.
7 och så skall din första tid synas ringa, då nu din sista tid har blivit så stor.
Kaj se via komenco estis malgranda, Via estonteco forte kreskos.
8 Ty fråga framfarna släkten, och akta på vad fäderna hava utrönt
Ĉar demandu la antaŭajn generaciojn, Kaj primeditu tion, kion esploris iliaj patroj;
9 -- vi själva äro ju från i går och veta intet, en skugga äro våra dagar på jorden;
Ĉar ni estas de hieraŭ, kaj ni nenion scias; Nia vivo sur la tero estas nur ombro.
10 men de skola undervisa dig och säga dig det, ur sina hjärtan skola de hämta fram svar:
Ili instruos vin, diros al vi, Kaj el sia koro elirigos vortojn.
11 »Icke kan röret växa högt, där marken ej är sank, eller vassen skjuta i höjden, där vatten ej finnes?
Ĉu povas kreski kano sen malsekeco? Ĉu kreskas junko sen akvo?
12 Nej, bäst den står grön, ej mogen för skörd, måste den då vissna, före allt annat gräs.
En tia okazo ĝi velksekiĝas pli frue ol ĉiu herbo, Kiam ĝi estas ankoraŭ en sia freŝeco, Kiam ĝi ankoraŭ ne estas detranĉita.
13 Så går det alla som förgäta Gud; den gudlöses hopp måste varda om intet.
Tiaj estas la vojoj de ĉiuj, kiuj forgesas Dion; Kaj pereas la espero de hipokritulo,
14 Ty hans tillförsikt visar sig bräcklig och hans förtröstan lik spindelns väv.
Kies fido dehakiĝas, Kaj kies espero estas araneaĵo.
15 Han förlitar sig på sitt hus, men det har intet bestånd; han tryggar sig därvid, men det äger ingen fasthet.
Li apogas sin al sia domo, sed ne restos staranta; Li ekkaptos ĝin, sed ne povos sin teni.
16 Lik en frodig planta växer han i solens sken, ut över lustgården sträcka sig hans skott;
Li estis verda antaŭ la suno, Kaj super lia ĝardeno etendiĝas liaj branĉoj;
17 kring stenröset slingra sig hans rötter, mellan stenarna bryter han sig fram.
Amase plektiĝas liaj radikoj, Inter ŝtonoj ili tenas sin forte;
18 Men när så Gud rycker bort honom från hans plats, då förnekar den honom: 'Aldrig har jag sett dig.'
Sed kiam oni elŝiras lin el lia loko, Ĝi malkonfesas lin: Mi vin ne vidis.
19 Ja, så går det med hans levnads fröjd, och ur mullen få andra växa upp.»
Tia estas la ĝojo de lia vivo; Kaj el la tero kreskas aliaj.
20 Se, Gud föraktar icke den som är ostrafflig, han håller ej heller de onda vid handen.
Vidu, Dio ne forpuŝas virtulon Kaj ne subtenas la manon de malpiuloj.
21 Så bida då, till dess han fyller din mun med löje och dina läppar med jubel.
Li plenigos ankoraŭ vian buŝon per rido Kaj viajn lipojn per ĝojkrioj.
22 De som hata dig varda då höljda med skam, och de ogudaktigas hyddor skola ej mer vara till.
Viaj malamantoj kovriĝos per honto; Sed la tendo de malpiuloj malaperos.
