Psaltaren 94
1 Herre Gud, hvilkom hämnden tillhörer; Gud, hvilkom hämnden tillhörer, bete dig.
Ya RAB, öç alıcı Tanrı, Saç ışığını, ey öç alıcı Tanrı!
2 Upphöj dig, du verldenes domare; vedergäll dem högfärdigom det de förtjena.
Kalk, ey yeryüzünün yargıcı, Küstahlara hak ettikleri cezayı ver!
3 Herre, huru länge skola de ogudaktige, huru länge skola de ogudaktige pråla;
Kötüler ne zamana dek, ya RAB, Ne zamana dek sevinip coşacak?
4 Och så högmodeliga tala; och alle ogerningsmän så berömma sig?
Ağızlarından küstahlık dökülüyor, Suç işleyen herkes övünüyor.
5 Herre, de förtrycka ditt folk, och plåga ditt arf.
Halkını eziyorlar, ya RAB, Kendi halkına eziyet ediyorlar.
6 Enkor och främlingar dräpa de, och faderlösa döda de;
Dulu, garibi boğazlıyor, Öksüzleri öldürüyorlar.
7 Och säga: Herren ser det intet; och Jacobs Gud aktar det intet.
“RAB görmez” diyorlar, “Yakup'un Tanrısı dikkat etmez.”
8 Märker dock, I galne ibland folket; och I dårar, när viljen I vise varda?
Ey halkın içindeki budalalar, dikkat edin; Ey aptallar, ne zaman akıllanacaksınız?
9 Den der örat planterat hafver, skulle han icke höra? Den der ögat gjort hafver, skulle han icke se?
Kulağı yaratan işitmez mi? Göze biçim veren görmez mi?
10 Den der Hedningarna näpser, skulle han icke straffa? den der menniskorna lärer hvad de veta.
Ulusları yola getiren yargılamaz mı? İnsanı eğiten bilmez mi?
11 Men Herren vet menniskornas tankar, att de fåfängelige äro.
RAB insanın düşüncelerinin Boş olduğunu bilir.
12 Säll är den som du, Herre, tuktar, och lärer honom genom din lag;
Ne mutlu, ya RAB, yola getirdiğin, Yasanı öğrettiğin insana!
13 Att han tålamod hafva må, då illa går; tilldess dem ogudaktiga grafven beredd varder.
Kötüler için çukur kazılıncaya dek, Onu sıkıntılı günlerden kurtarıp rahatlatırsın.
14 Ty Herren skall icke förkasta sitt folk, eller öfvergifva sitt arf.
Çünkü RAB halkını reddetmez, Kendi halkını terk etmez.
15 Ty rätt måste dock blifva rätt; och thy måste all from hjerta tillfalla.
Adalet yine doğruluk üzerine kurulacak, Yüreği temiz olan herkes ona uyacak.
16 Ho står med mig emot de onda? Ho träder till mig emot de ogerningsmän?
Kötülere karşı beni kim savunacak? Kim benim için suçlulara karşı duracak?
17 Om Herren icke hulpe mig, så låge min själ fulltnär uti det stilla.
RAB yardımcım olmasaydı, Şimdiye dek sessizlik diyarına göçmüştüm bile.
18 Jag sade: Min fot hafver stapplat; men din nåd, Herre, uppehöll mig.
“Ayağım kayıyor” dediğimde, Sevgin ayakta tutar beni, ya RAB.
19 Jag hade mycket bekymmer i mitt hjerta; men din tröst gladde mina själ.
Kaygılar içimi sarınca, Senin avutmaların gönlümü sevindirir.
20 Du kommer ju aldrig öfverens med dem skadeliga stolenom, som lagen illa uttyder.
Yasaya dayanarak haksızlık yapan koltuk sahibi Seninle bağdaşır mı?
21 De rusta sig emot dens rättfärdigas själ, och fördöma oskyldigt blod.
Onlar doğruya karşı birleşiyor, Suçsuzu ölüme mahkûm ediyorlar.
22 Men Herren är mitt beskärm, min Gud är mitt hopps tröst.
Ama RAB bana kale oldu, Tanrım sığındığım kaya oldu.
23 Och han skall vedergälla dem deras orätt, och skall förgöra dem för deras ondskos skull; Herren, vår Gud, skall förgöra dem.
Tanrımız RAB yaptıkları kötülüğü Kendi başlarına getirecek, Kötülükleri yüzünden köklerini kurutacak, Evet, köklerini kurutacak.
