Psaltaren 115
1 Icke oss, Herre, icke oss, utan dino Namne, gif ärona, för dina nåde och sannings skull.
Si ffe, Ayi Mukama, si ffe. Wabula erinnya lyo lye ligwana okuweebwanga ekitiibwa, olw’okwagala kwo n’olw’obwesigwa bwo.
2 Hvi skulle Hedningarna säga: Hvar är nu deras Gud?
Lwaki amawanga gabuuza nti, “Katonda waabwe ali ludda wa?”
3 Men vår Gud är i himmelen; han kan göra hvad han vill.
Katonda waffe ali mu ggulu; akola buli ky’ayagala.
4 Men deras afgudar äro silfver och guld, med menniskors händer gjorde.
Bakatonda baabwe bakole mu ffeeza ne zaabu, ebikolebwa n’emikono gy’abantu.
5 De hafva mun, och tala intet; de hafva ögon, och se intet.
Birina emimwa, naye tebyogera; birina amaaso, naye tebiraba.
6 De hafva öron, och höra intet; de hafva näso, och lukta intet.
Birina amatu, naye tebiwulira; birina ennyindo, naye tebiwunyiriza.
7 De hafva händer, och taga intet; fötter hafva de, och gå intet; och tala intet genom deras hals.
Birina engalo, naye tebikwata; birina ebigere, naye tebitambula; ne mu bulago bwabyo temuvaamu ddoboozi n’akamu,
8 De som sådana göra, äro likaså, alle de som hoppas uppå dem.
abakozi ababikola, n’abo bonna ababyesiga balibifaanana.
9 Men Israel hoppes uppå Herran; han är deras hjelp och sköld.
Mmwe ennyumba ya Isirayiri mwesigenga Mukama, ye mubeezi wammwe era ye ngabo yammwe.
10 Aarons hus hoppes uppå Herran; han är deras hjelp och sköld.
Mmwe ennyumba ya Alooni mwesigenga Mukama, ye mubeezi wammwe era ye ngabo yammwe.
11 De der Herran frukta, hoppes ock uppå Herran; han är deras hjelp och sköld.
Mmwe abamutya, mwesigenga Mukama, ye mubeezi wammwe, era ye ngabo yammwe.
12 Herren tänker uppå oss, och välsignar oss; han välsignar Israels hus, han välsignar Aarons hus.
Mukama anaatujjukiranga, era anaatuwanga omukisa. Ab’ennyumba ya Isirayiri anaabawanga omukisa; ab’omu nnyumba ya Alooni anaabawanga omukisa;
13 Han välsignar dem som frukta Herran, både små och stora.
n’abo abamutya, ab’ekitiibwa n’abatali ba kitiibwa, Mukama anaabawanga omukisa.
14 Herren välsigne eder, ju mer och mer, eder och edor barn.
Mukama abaaze mweyongere nnyo obungi, mmwe n’abaana bammwe.
15 I ären Herrans välsignade, den himmel och jord gjort hafver.
Mukama, eyakola eggulu n’ensi, abawe omukisa.
16 Himmelen allt omkring är Herrans; men jordena hafver han gifvit menniskors barnom.
Eggulu ery’oku ntikko lya Mukama, naye ensi yagiwa abantu bonna.
17 De döde kunna dig, Herre, intet lofva; ej heller de som nederfara i det stilla;
Abafu tebatendereza Mukama, wadde abo abaserengeta emagombe.
18 Utan vi lofve Herran, ifrå nu och i evighet. Halleluja.
Naye ffe tunaatenderezanga Mukama, okuva leero n’okutuusa emirembe gyonna. Mutendereze Mukama!
