< Salmos 109 >

1 Dios de mi alabanza, que mi oración sea respondida;
Þú Guð sem ég lofa, vertu ekki þögull
2 Porque la boca del pecador está abierta contra mí en engaño; su lengua ha dicho cosas mentirosas contra mí.
því að óguðlegir baktala mig og ljúga á mig sökum.
3 Las palabras de odio me han rodeado; ellos han hecho guerra contra mí sin causa.
Án saka hata þeir mig og ráðast á mig.
4 Por mi amor me devuelven odio; pero me he entregado a la oración.
Ég elska þá, en jafnvel meðan ég bið fyrir þeim, ofsækja þeir mig.
5 Me han puesto mal por bien; odio a cambio de mi amor.
Þeir gjalda gott með illu og ást mína með hatri.
6 Pon un hombre malo sobre él; y que uno sea puesto a su mano derecha para decir mal de él.
Leyfðu þeim að finna hvernig mér líður! Leyfðu óvini mínum að þola sama óréttlæti og hann beitir mig – vera dæmdur af ranglátum dómara.
7 Cuando sea juzgado, que la decisión vaya contra él; y que su oración se convierta en pecado.
Og þegar úrskurður fellur, lát hann þá verða honum til tjóns. Líttu á bænir hans eins og innantómt raus.
8 Deje que su vida sea corta; deja que otro tome su posición de autoridad.
Styttu æviár hans. Skipaðu annan í embætti hans.
9 Que sus hijos no tengan padre, y que su esposa sea viuda.
Börn hans verði föðurlaus og kona hans ekkja
10 Dejen que sus hijos vaguen, mirando a los demás por su comida; que los alejen de la compañía de sus amigos.
og rektu þau burt úr rústum heimilis þeirra.
11 Deje que su acreedor tome todos sus bienes; y dejar que otros obtengan el beneficio de su trabajo.
Lánardrottnarnir taki landareign hans og ókunnugir fái allt sem hann hafði aflað.
12 Que nadie tenga piedad de él ni que ayude a sus hijos cuando está muerto.
Enginn sýni honum miskunn né aumki sig yfir föðurlausu börnin hans.
13 Que se corte su semilla; en la generación venidera, deje que su nombre se quede sin memoria.
Afkomendur hans verði afmáðir og ætt hans eins og hún leggur sig.
14 Tenga el Señor en cuenta la maldad de sus padres; y que el pecado de su madre no tenga perdón.
Refsaðu fyrir syndir föður hans og móður og dragðu ekki af.
15 Sean siempre delante de los ojos del Señor, para que su memoria sea borrada de la tierra.
Láttu misgjörðir hans aldrei falla í gleymsku, en minningu ættarinnar að engu verða.
16 Porque no tuvo misericordia, sino que fue cruel con los afligidos y los menesterosos, diseñando la muerte de los quebrantados de corazón.
Hann sýndi engum manni miskunn, en ofsótti nauðstadda og steypti aðþrengdum í dauðann.
17 Como él tuvo placer en maldecir, así que venga sobre él; y como no tenía deleite en la bendición, que esté lejos de él.
Hann formælti öðrum, bölvunin komi honum sjálfum í koll. Að blessa lét hann ógert, blessun sé því fjarri honum.
18 Puso maldición como una túnica, y entró en su cuerpo como agua, y en sus huesos como aceite.
Að bölva, það átti við hann, það var honum eðlilegt eins og að éta og drekka.
19 Que sea para él como una túnica que él se pone, que sea como una venda que lo rodea en todo momento.
Formælingar hans bitni á honum sjálfum, hylji hann, eins og fötin sem hann er í og beltið um mitti hans.
20 Sea esta la recompensa dada a mis enemigos por el Señor, y a los que dicen mal de mi alma.
Þetta séu laun andstæðinga minna frá Drottni – þeirra sem ljúga á mig og hóta mér dauða.
21 Pero, oh Señor Dios, dame tu ayuda, a causa de tu nombre; llévame fuera de peligro, porque tu misericordia es buena.
En Drottinn, farðu með mig eins og barnið þitt! Eins og þann sem ber þitt eigið nafn. Frelsaðu mig Drottinn, vegna elsku þinnar.
22 porque soy pobre y necesitado, y mi corazón está herido en mí.
Það hallar undan fæti, ég finn að dauðinn nálgast.
23 Me he desvanecido como la sombra cuando declina; me forzaron a salir de mi lugar como una langosta!
Ég er hristur til jarðar eins og padda af ermi!
24 Mis rodillas son débiles por falta de comida; no hay grasa en mis huesos.
Ég skelf í hnjánum – fastan var erfið, ég er ekkert nema skinn og bein.
25 En cuanto a mí, se burlan de mí; sacudiendo la cabeza cuando me ven.
Ég er eins og minnisvarði um mistök og þegar menn sjá mig hrista þeir höfuðið.
26 Dame ayuda, oh Señor mi Dios; en tu misericordia sé mi salvador;
Hjálpaðu mér Drottinn Guð minn! Frelsaðu mig sakir elsku þinnar og kærleika.
27 para que vean que es obra de tu mano; que tú, Señor, lo has hecho.
Gerðu það svo að allir sjái, svo að enginn efist um að það var þitt verk,
28 Pueden dar maldiciones, pero tú das bendición; cuando suban contra mí, sean avergonzados; pero que tu siervo se alegre.
– þá mega þeir formæla mér ef þeir vilja, sama er mér, aðeins að þú blessir mig. Þá munu illráð þeirra gegn mér mistakast og ég ganga mína leið, glaður í bragði.
29 Mis enemigos se cubran de vergüenza, cubriéndose de confusión como un manto.
Ónýttu áform þeirra! Sveipaðu þá skömm!
30 Daré al Señor gran alabanza con mi boca; sí, le alabaré entre todas las personas.
Þá mun ég ekki láta af að þakka Drottni, lofa hann í allra áheyrn.
31 Porque él está siempre a la diestra de los pobres, para sacarlo de las manos de los que persiguen su alma.
Því að hann er athvarf fátækra og þeirra sem líða skort. Hann frelsar þá undan óvinum þeirra.

< Salmos 109 >