Job 37
1 A esto me tiembla el corazón; se mueve fuera de su lugar.
Pri tio tremas mia koro Kaj saltas de sia loko.
2 Escucha el ruido de su voz; al sonido hueco que sale de su boca.
Aŭskultu atente en la bruo Lian voĉon, Kaj la sonojn, kiuj eliras el Lia buŝo.
3 Él lo envía a través de todo el cielo, y su trueno llama hasta los confines de la tierra.
Sub la tutan ĉielon Li kurigas tion, Kaj Sian lumon al la randoj de la tero.
4 Después de esto suena una voz que truena la palabra de su poder; no retiene sus truenos; de su boca suena la voz.
Post ĝi ekbruas la tondro; Li tondras per Sia majesta voĉo, Kaj oni ne povas tion haltigi, kiam aŭdiĝas Lia voĉo.
5 Él hace maravillas, más de lo que se puede comprender; grandes cosas de las cuales no tenemos conocimiento;
Mirinde tondras Dio per Sia voĉo; Li faras ion grandan, sed ne konatan.
6 Porque dice a la nieve: Moja la tierra; Y a la tormenta de lluvia, baja.
Al la neĝo Li diras: Falu sur la teron; Ankaŭ al la pluvego, al Siaj fortaj pluvegoj.
7 Él pone fin a la obra de cada hombre, para que todos puedan ver su obra.
Sur la manon de ĉiu homo Li metas sigelon, Por ke ĉiuj homoj sciu Lian faron.
8 Entonces las bestias se meten en sus agujeros, y descansan.
La sovaĝa besto iras en sian kavon Kaj restas en sia loĝejo.
9 Del sur sale el viento de tormenta y el frío del norte.
El la sudo venas ventego, Kaj de la nordo venas malvarmo.
10 Por el aliento de Dios se hace hielo, y las anchas aguas se congelan.
De la spiro de Dio venas frosto, Kaj vasta akvo fariĝas kvazaŭ fandaĵo.
11 La nube espesa está cargada con una llama de trueno, y la nube emite su luz;
La nubojn Li pezigas per akvo, Kaj nubo disŝutas Lian lumon.
12 Y va por este camino, dando la vuelta, girándose por su guía, para hacer lo que él ordene que se haga, en la superficie del mundo, la tierra de los hombres,
Li direktas ilin ĉirkaŭen, kien Li volas, Por ke ili plenumu ĉion, kion Li ordonas al ili, sur la tero:
13 Por corrección, o por su tierra, o por misericordia, las hará venir.
Ĉu por puno de ia lando, Ĉu por favorkoraĵo Li ilin direktas.
14 Escucha esto, oh Job, y guarda silencio en tu lugar; y toma nota de las maravillas hechas por Dios.
Atentu tion, Ijob; Staru, kaj konsideru la miraklojn de Dio.
15 ¿Tienes conocimiento del orden de Dios de sus obras, cómo hace que se vea la luz de su nube?
Ĉu vi scias, kiamaniere Dio agigas ilin Kaj aperigas lumon el Sia nubo?
16 ¿Tienes conocimiento como flotan las nubes, las maravillas de aquel que es perfecto en sabiduría?
Ĉu vi komprenas, ĉe la distiro de nubo, La miraklojn de Tiu, kiu estas la plej perfekta en la sciado?
17 Tú, cuya ropa es cálida, cuando la tierra está tranquila debido al viento del sur,
Kiamaniere viaj vestoj varmiĝas, Kiam la tero kvietiĝas de sude?
18 ¿Harás, con él, los cielos suaves y fuertes como un espejo pulido?
Ĉu vi povas etendi kun Li la ĉielon, Firman kiel fandita spegulo?
19 Dejame claro lo que debemos decirle; No podemos poner nuestra causa ante él, debido a la oscuridad.
Sciigu al ni, kion ni devas diri al Li; Mi nenion povas elkonjekti pro mallumo.
20 ¿Cómo puede él conocer mi deseo de hablar con él? ¿O algún hombre dijo alguna vez: ¿Puede la destrucción venir a mí?
Ĉu estos rakontita al Li tio, kion mi parolas? Se iu parolos, li pereos.
21 Y ahora no se ve la luz, porque es oscura a causa de las nubes; Pero viene un viento que las aleja.
Nun oni ne povas rigardi la lumon, kiu hele lumas en la ĉielo, Kiam la vento pasas kaj purigas ĝin.
22 Una luz brillante sale del norte; La gloria de Dios es grandemente temible.
De norde venas oro; Ĉirkaŭ Dio estas terura brilo.
23 No alcanzaremos al Todopoderoso; su fuerza y su juicio son grandes; Él está lleno de justicia, no haciendo nada malo.
La Plejpotenculon ni ne povas kompreni. Li estas granda en forto, justo, kaj vero; Li neniun premas.
24 Por esta causa los hombres van por temor a él; no tiene respeto por los sabios de corazón.
Tial respektegas Lin la homoj; Kaj Li atentas neniun el la saĝuloj.
