< Hechos 23 >
1 Y Pablo, mirando fijamente al Sanedrín, dijo: Hermanos míos, mi vida ha sido recta delante de Dios hasta el día de hoy.
Pawl ni sanhedrin lawkcengkungnaw hah takuetluet a khet teh, hmaunawnghanaw, kai teh atu totouh ka tawksak e dawk kahawi e thoehawi panuenae lungthin hoi Cathut hmalah a thoung, ati pouh.
2 Y el sumo sacerdote, Ananías, dio órdenes a los que estaban cerca de él para darle un golpe en la boca.
Hatnavah vaihma kacue Ananias ni a teng ka kangdout e taminaw koe, Pawl e a pahni tambei pouh awh telah kâ a poe.
3 Entonces Pablo le dijo: Dios te dará azotes, pared blanqueada: ¿Estás tú sentado para juzgarme de acuerdo a la ley, y quebrantando la ley me mandas golpear?
Pawl nihai, ka pangaw hluk e tangkom, Cathut ni nama na hem han atipouh. Nang ni kai heh tahung laihoi kâlawk patetlah lawk na ceng nahlangva vah, kâlawk na tapoe teh kai hem hanelah kâ na poe maw, atipouh.
4 Y los que estaban cerca dijeron: ¿Dices estas palabras contra el sumo sacerdote de Dios?
Ateng ka kangdout e naw nihai, nang ni Cathut e vaihma kacue na dudam, ati pouh awh.
5 Y Pablo dijo: Hermano, no tenía idea de que él era el sumo sacerdote; porque se ha dicho: No digas mal sobre el príncipe de tu pueblo.
Pawl nihai, hmaunawnghanaw, ahni hah vaihma kacue tie ka panuek hoeh, Cakathoung ni na miphun ka ukkungnaw na pathoe mahoeh telah a dei, atipouh.
6 Pero viendo Pablo que la mitad de ellos eran saduceos y los otros fariseos, dijo en el Sanedrín: Hermanos, yo soy fariseo, y el hijo de los fariseos: estoy aquí para ser juzgado sobre la cuestión de la esperanza de la resurrección.
Pawl ni haw kaawm e tami atangawn teh Sadusinaw, alouknaw teh Farasinaw tie a panue dawkvah, hmaunawnghanaw kai teh Farasi buet touh lah ka o. Farasi e a capa lahai ka o. Kai teh kadoutnaw boutthawnae ngaihawinae kecu dawk hoi akungkhei e lah ka o telah sanhedrin lawkcengnae hmalah hram laihoi a dei.
7 Y cuando hubo dicho esto, hubo una discusión entre los fariseos y los saduceos, y una división en la reunión.
Hottelah Pawl ni a dei torei teh, Farasinaw hoi Sadusinaw hai lawk apap awh teh, kahni touh lah a kâkapek awh.
8 Porque los saduceos dicen que no hay resurrección, ni ángeles ni espíritus; pero los fariseos creen en todo esto.
Bangkongtetpawiteh, Sadusinaw ni boutthawnae awmhoeh, kalvantami awmhoeh, muitha awmhoeh telah ati awh. Farasinaw ni teh hotnaw koung ao telah a yuem awh.
9 Hubo un gran clamor: y algunos de los escribas del lado de los fariseos se levantaron y tomaron parte en la discusión, diciendo: No vemos mal en este hombre: ¿y si él ha tenido una revelación de un ángel? o de un ¿espíritu? No resistas a Dios.
Hahoi, hoe a hram awh teh Farasinaw koe e cakathutkungnaw bangpatet ni a kangdue awh teh, ahni koe a yonnae tica hai ka hmawt awh hoeh, Muitha nahoeh pawiteh, kalvantami buetbuet touh ni a dei pouh thai, telah a oun awh.
10 Y cuando la discusión se tornó muy violenta, el jefe de los capitanes, temiendo que Pablo fuese despedazado por ellos, dio órdenes a los hombres armados para que lo tomaran por la fuerza de entre ellos, y lo llevaran al edificio del ejército.
Hoe kâounnae ao dawkvah ransabawi ni, Pawl hah vekrasen lah sawn a langvaih ati dawkvah, ransanaw koe Pawl hah amamae ransaim imthung lah a ceikhai hane kâ a poe.
11 Y la noche después, el Señor se le apareció y le dijo: “Ten ánimo, Pablo, porque como has estado testificando por mí en Jerusalén, así serás mi testigo en Roma”.
Hatnae tangmin lah Pawl koe Bawipa a kangdue teh, lakueng hanh, Jerusalem vah kaie ka kong na kampangkhai e patetlah, Rom kho hai na kampangkhai han atipouh.
12 Y cuando fue de día, los judíos se juntaron y se pusieron bajo juramento para no comer ni beber hasta que matasen a Pablo.
Khodai toteh Judahnaw ni kho a khan awh teh, Pawl thei hoe roukrak banghai canei hoeh hanelah thoe a kâbo awh.
13 Y más de cuarenta de ellos tomaron este juramento.
Hottelah arulah ka kâdei e naw, abuemlah tami 40 touh hlai a pha awh.
14 Y vinieron a los principales sacerdotes y a los príncipes, y dijeron: Hemos hecho un gran juramento de no tomar alimento hasta que hayamos matado a Pablo.
Ahnimouh ni vaihma bawinaw hoi kacuenaw koe a cei awh teh, kaimouh ni Pawl ka thei awh hoeh roukrak banghai ka cat a mahoeh, telah thoe ka kâbo awh toe.
15 Así que ahora, en cooperación con el Sanedrín, soliciten a las autoridades militares que lo traigan a ustedes, con el pretexto de investigar el caso con mayor detalle; y nosotros, antes de que él llegue a ti, estaremos esperando para matarlo.
Hatdawkvah nangmouh hoi sanhedrin lawkcengkungnaw ni ahnie a kong kahawicalah pacei han na ngai awh e patetlah ka sak vaiteh nangmouh koe Pawl a hrawi awh thai nahan Rom ransabawi koe thaisak awh. Hi a pha hoehnahlan thei hanlah coungkacoelah ka o awh han, atipouh.
16 Pero el hijo de la hermana de Pablo tuvo noticias de sus planes, y él entró en el edificio del ejército y le dio noticias de ello a Pablo.
Hote kho a khangnae hah Pawl e tawncanu e a capa ni a thai navah thongim thung a kâen teh Pawl koe a dei pouh.
17 Y Pablo mandó llamar a un capitán, y le dijo: Toma a este joven con tu jefe, porque él tiene noticias para él.
Hatnavah Pawl ni ransabawi buet touh a kaw teh, ransabawi koevah hete nawsai ni lawk dei hane a tawn dawkvah, ahni hah ransabawi kalen koe cetkhai haw atipouh.
18 Entonces lo llevó ante el comandante y le dijo: Pablo, el prisionero, me ha pedido que te lleve a este joven, porque él tiene algo que decirte.
Ransabawi ni a ceikhai teh ransabawi kalen koe a thokhai. Thongkabawt e Pawl ni, kai hah na kaw teh, hete nawsai ni nang koe hrawi hanelah a kâhei. Ahni ni nang koe lawk dei hane ao atipouh.
19 Y el jefe lo tomó de la mano y, yendo de un lado, le dijo en privado: ¿Qué es lo que tienes que decirme?
Ransabawi ni hote nawsai e kut a kuet pouh teh, aloukcalah a kaw teh, kai koe na dei hane lawk teh bangmaw atipouh.
20 Y él dijo: Los judíos están de acuerdo para pedirle a Pablo que sea llevado, al día siguiente, al Sanedrín, para ser interrogado con mayor detalle.
Hote nawsai ni, Judahnaw ni Pawl hah, hoe kamceng lah pacei hane boiboe lah a kâsak awh teh, tangtho vah sanhedrin lawkcengnae koe kaw hanelah nang koe kâhei hanelah a kâcai awh.
21 Pero no los dejes pasar a ellos, porque más de cuarenta de ellos lo están esperando, habiendo hecho un juramento de no comer ni beber hasta que lo hayan dado muerte, y ahora están listos, esperando tu orden.
Hatei ahnimae lawk tang pouh hanh. Bangkongtetpawiteh ahnimouh thung dawk tami 40 touh hlai ni arulah hoi Pawl hah a pawp awh. Pawl ka thei awh hoehroukrak ka catnet a mahoeh ati awh teh, thoe a kâbo awh. Atu patenghai coungkacoe lah ao awh teh, bawipa, nange lawk doeh a ring awh toe atipouh.
22 Entonces el comandante dejó ir al joven, diciéndole: No digas a nadie que tú me has dado noticia de estas cosas.
Ransabawi ni, hete kongnaw kai koe na dei e heh api koehai dei pouh hanh lah atipouh teh hote nawsai hah bout a ban sak.
23 Y mandó llamar a dos capitanes, y dijo: Prepara doscientos hombres, con setenta jinetes y doscientos lanceros, para ir a Cesárea a la hora tercera de la noche;
Hathnukkhu, ransabawi kalen e ni ransabawi kahni touh a kaw teh, Kaisarea cei hanelah ransa cumhni touh sut kârakueng awh. Hahoi marangransanaw 70 touh, tahroe ka patuem thai e cumhni touh hai kârakuengkhai awh nateh, atu tangmin suimilam tako nah kamthaw hanlah sut kârakueng awh.
24 Y mandó preparar caballos para que Pablo montara, y llevarlo a salvo a Félix, el gobernante.
Pawl kâcui nahanelah marang sut hmoun pouh awh. Khobawi Felik koe kahawicalah phatkhai awh telah lawk a thui.
25 Y envió una carta con estas palabras:
Hathnukkhu ransabawi ni ca a thut teh telah a patawn.
26 Claudio Lisias, al gobernante más noble, Félix, la paz sea contigo.
Klaudias Lisias ni khobawi Felik koevah ca na patawn. Nang koevah hnâroumnae awmseh.
27 Este hombre fue tomado por los judíos, y estaba a punto de ser ejecutado por ellos, lo libré yo con el ejército y lo saqué de peligro, sabiendo que él era romano.
Judahnaw ni hete tami heh a man awh teh thei han toe ati awh navah, ahni teh Rom tami doeh tie ka panue toteh ransanaw hoi ka rungngang awh.
28 Y, deseando averiguar el motivo de su ataque contra él, lo llevé a su Sanedrín:
Yon a hnei awh e hah bangne tie panue han ka ngai dawkvah, sanhedrin lawkcengnae hmalah ka kaw navah,
29 Entonces me quedó claro que se trataba de una cuestión de su ley, y que no se dijo nada en contra de él, que podría ser una motivo de prisión o muerte.
ahni teh amamae kâlawk hoi kâkuen e kamcan hoi yon a pen awh teh, duekhai kawi hoehpawiteh, thongim kamungkhai kawi yonnae a tawn tie ka hmawt hoeh.
30 Y cuando me dieron la noticia de que se estaba haciendo plan secreto contra el hombre, lo envié directamente a usted, dando órdenes a aquellos que están contra él para que hagan sus declaraciones delante de usted.
Hatei, Judah tami tangawn ni ahni thei hanelah a kâcai awh tie ka thai dawkvah nang koe karanglah ka thak. Yon kapen e naw hai nang na hmalah a dei awh nahanelah kâ ka poe toe.
31 Entonces los hombres armados, como se les ordenó, tomaron a Pablo y vinieron de noche a Antipatris.
Hat toteh, ransabawi ni kâ a poe e patetlah Pawl hah Antipatris kho totouh karum vah a thak awh.
32 Pero al día siguiente, enviaron a los jinetes con él, y volvieron a su lugar.
Atangtho teh marangransanaw ni pou a ceikhai awh. Alouknaw teh a ban awh.
33 Y cuando llegaron a Cesarea, dieron la carta al gobernante, y llevaron a Pablo delante de él.
Kaisarea totouh a ceikhai awh teh, khobawi koe, ca a poe awh teh, Pawl hai ama kut dawk a poe awh.
34 Y después de leerlo, dijo: ¿De qué parte del país vienes? Y al saber que era de Cilicia,
Khobawi ni ca a touk teh Pawl teh nâ ram e maw telah a pacei. Cilicia dawk e doeh tie a panue hoi teh,
35 voy a escuchar tu causa, dijo, cuando hayan venido los que están en tu contra. Y dio órdenes para que lo guardaran en el Pretorio de Herodes.
na katoekungnaw a tho torei vah, nange lai teh na ceng pouh han telah a titeh, Pawl hah Herod siangpahrang im vah khoup ring awh telah ransanaw kâ a poe.