< Salmos 94 >
1 JEHOVÁ, Dios de las venganzas, Dios de las venganzas, muéstrate.
Psalmus David, Quarta sabbati. Deus ultionum Dominus: Deus ultionum libere egit.
2 Ensálzate, oh Juez de la tierra: da el pago á los soberbios.
Exaltare qui iudicas terram: redde retributionem superbis.
3 ¿Hasta cuándo los impíos, hasta cuándo, oh Jehová, se gozarán los impíos?
Usquequo peccatores Domine: usquequo peccatores gloriabuntur:
4 ¿Hasta cuándo pronunciarán, hablarán cosas duras, y se vanagloriarán todos los que obran iniquidad?
Effabuntur, et loquentur iniquitatem: loquentur omnes, qui operantur iniustitiam?
5 A tu pueblo, oh Jehová, quebrantan, y á tu heredad afligen.
Populum tuum Domine humiliaverunt: et hereditatem tuam vexaverunt.
6 A la viuda y al extanjero matan, y á los huérfanos quitan la vida.
Viduam, et advenam interfecerunt: et pupillos occiderunt.
7 Y dijeron: No verá JAH, ni entenderá el Dios de Jacob.
Et dixerunt: Non videbit Dominus, nec intelliget Deus Iacob.
8 Entended, necios del pueblo; y vosotros fatuos, ¿cuándo seréis sabios?
Intelligite insipientes in populo: et stulti aliquando sapite.
9 El que plantó el oído, ¿no oirá? el que formó el ojo, ¿no verá?
Qui plantavit aurem, non audiet? aut qui finxit oculum, non considerat?
10 El que castiga las gentes, ¿no reprenderá? ¿no sabrá el que enseña al hombre la ciencia?
Qui corripit gentes, non arguet: qui docet hominem scientiam?
11 Jehová conoce los pensamientos de los hombres, que son vanidad.
Dominus scit cogitationes hominum, quoniam vanae sunt.
12 Bienaventurado el hombre á quien tú, JAH, castigares, y en tu ley lo instruyeres;
Beatus homo, quem tu erudieris Domine: et de lege tua docueris eum.
13 Para tranquilizarle en los días de aflicción, en tanto que para el impío se cava el hoyo.
Ut mitiges ei a diebus malis: donec fodiatur peccatori fovea.
14 Porque no dejará Jehová su pueblo, ni desamparará su heredad;
Quia non repellet Dominus plebem suam: et hereditatem suam non derelinquet.
15 Sino que el juicio será vuelto á justicia, y en pos de ella irán todos los rectos de corazón.
Quoadusque iustitia convertatur in iudicium: et qui iuxta illam omnes qui recto sunt corde.
16 ¿Quién se levantará por mí contra los malignos? ¿quién estará por mí contra los que obran iniquidad?
Quis consurget mihi adversus malignantes? aut quis stabit mecum adversus operantes iniquitatem?
17 Si no me ayudara Jehová, presto morara mi alma en el silencio.
Nisi quia Dominus adiuvit me: paulominus habitasset in inferno anima mea. ()
18 Cuando yo decía: Mi pie resbala: tu misericordia, oh Jehová, me sustentaba.
Si dicebam: Motus est pes meus: misericordia tua Domine adiuvabat me.
19 En la multitud de mis pensamientos dentro de mí, tus consolaciones alegraban mi alma.
Secundum multitudinem dolorum meorum in corde meo: consolationes tuae laetificaverunt animam meam.
20 ¿Juntaráse contigo el trono de iniquidades, que forma agravio en el mandamiento?
Numquid adhaeret tibi sedes iniquitatis: qui fingis laborem in praecepto?
21 Pónense en corros contra la vida del justo, y condenan la sangre inocente.
Captabunt in animam iusti: et sanguinem innocentem condemnabunt.
22 Mas Jehová me ha sido por refugio; y mi Dios por roca de mi confianza.
Et factus est mihi Dominus in refugium: et Deus meus in adiutorium spei meae.
23 Y él hará tornar sobre ellos su iniquidad, y los destruirá por su propia maldad; los talará Jehová nuestro Dios.
Et reddet illis iniquitatem ipsorum: et in malitia eorum disperdet eos: disperdet illos Dominus Deus noster.