< Proverbios 9 >
1 LA sabiduría edificó su casa, labró sus siete columnas;
Sapientia aedificavit sibi domum, excidit columnas septem.
2 Mató sus víctimas, templó su vino, y puso su mesa.
Immolavit victimas suas, miscuit vinum, et proposuit mensam suam.
3 Envió sus criadas; sobre lo más alto de la ciudad clamó:
Misit ancillas suas ut vocarent ad arcem, et ad moenia civitatis:
4 Cualquiera simple, venga acá. A los faltos de cordura dijo:
Siquis est parvulus, veniat ad me. Et insipientibus locuta est:
5 Venid, comed mi pan, y bebed del vino que yo he templado.
Venite, comedite panem meum, et bibite vinum quod miscui vobis.
6 Dejad las simplezas, y vivid; y andad por el camino de la inteligencia.
Relinquite infantiam, et vivite, et ambulate per vias prudentiae.
7 El que corrige al escarnecedor, afrenta se acarrea: el que reprende al impío, se [atrae] mancha.
Qui erudit derisorem, ipse iniuriam sibi facit: et qui arguit impium, sibi maculam generat.
8 No reprendas al escarnecedor, porque no te aborrezca; corrige al sabio, y te amará.
Noli arguere derisorem, ne oderit te. Argue sapientem, et diliget te.
9 Da al sabio, y será más sabio: enseña al justo, y acrecerá su saber.
Da sapienti occasionem, et addetur ei sapientia. Doce iustum, et festinabit accipere.
10 El temor de Jehová es el principio de la sabiduría; y la ciencia de los santos es inteligencia.
Principium sapientiae timor Domini: et scientia sanctorum, prudentia.
11 Porque por mí se aumentarán tus días, y años de vida se te añadirán.
Per me enim multiplicabuntur dies tui, et addentur tibi anni vitae.
12 Si fueres sabio, para ti lo serás: mas si fueres escarnecedor, pagarás tú solo.
Si sapiens fueris, tibimetipsi eris: si autem illusor, solus portabis malum.
13 La mujer loca es alborotadora; [es] simple é ignorante.
Mulier stulta et clamosa, plenaque illecebris, et nihil omnino sciens,
14 Siéntase en una silla á la puerta de su casa, en lo alto de la ciudad,
sedit in foribus domus suae super sellam in excelso urbis loco,
15 Para llamar á los que pasan por el camino, que van por sus caminos derechos.
ut vocaret transeuntes per viam, et pergentes itinere suo:
16 Cualquiera simple, [dice], venga acá. A los faltos de cordura dijo:
Qui est parvulus, declinet ad me. Et vecordi locuta est:
17 Las aguas hurtadas son dulces, y el pan [comido] en oculto es suave.
Aquae furtivae dulciores sunt, et panis absconditus suavior.
18 Y no saben que allí están los muertos; que sus convidados están en los profundos de la sepultura. (Sheol )
Et ignoravit quod ibi sint gigantes, et in profundis inferni convivae eius. (Sheol )