Salmos 50
1 El Dios de dioses, Jehová, habló; y convocó la tierra desde el nacimiento del sol hasta donde se pone.
Psalam. Asafov. Bog nad bogovima, Jahve, govori i zove zemlju od izlaza sunčeva do zalaza.
2 De Sión, perfección de hermosura, Dios resplandeció.
Sa Siona predivnog Bog zablista:
3 Vendrá nuestro Dios, y no callará: fuego consumirá de su presencia: y al rededor de él habrá grande tempestad.
Bog naš dolazi i ne šuti. Pred njim ide oganj što proždire, oko njega silna bjesni oluja.
4 Convocará a los cielos de arriba: y a la tierra para juzgar a su pueblo.
On zove nebesa odozgo i zemlju da sudi narodu svojemu:
5 Juntádme mis misericordiosos: los que concertaron mi concierto sobre sacrificio.
“Saberite mi sve pobožnike koji žrtvom Savez sa mnom sklopiše!”
6 Y denunciarán los cielos su justicia; porque Dios es juez. (Selah)
Nebesa objavljuju pravednost njegovu: on je Bog sudac!
7 Oye pueblo mío, y hablaré: Israel, y contestaré contra ti: Yo soy el Dios, el Dios tuyo.
“Slušaj, narode moj, ja ću govoriti, o Izraele, svjedočit ću protiv tebe: ja, Bog - Bog tvoj!
8 No te reprenderé sobre tus sacrificios; porque tus holocaustos delante de mí están siempre.
Ne korim te zbog žrtava tvojih - paljenice su tvoje svagda preda mnom.
9 No tomaré de tu casa becerros: ni machos de cabrío de tus apriscos.
Neću od doma tvog' uzet junca, ni jaraca iz tvojih torova:
10 Porque mía es toda bestia del monte: millares de animales en los montes.
tÓa moje su sve životinje šumske, tisuće zvjeradi u gorama mojim.
11 Yo conozco a todas las aves de los montes; y las fieras del campo están conmigo.
Znam sve ptice nebeske, moje je sve što se miče u poljima.
12 Si tuviere hambre, no te lo diré a ti; porque mío es el mundo y su plenitud.
Kad bih ogladnio, ne bih ti rekao, jer moja je zemlja i sve što je ispunja.
13 ¿Tengo de comer carne de gruesos toros, o, de beber sangre de machos de cabrío?
Zar da ja jedem meso bikova ili da pijem krv jaraca?
14 Sacrifica a Dios alabanza: y paga al Altísimo tus votos.
Prinesi Bogu žrtvu zahvalnu, ispuni Višnjemu zavjete svoje!
15 Y llámame en el día de la angustia; librarte he, y honrarme has.
I zazovi me u dan tjeskobe: oslobodit ću te, a ti ćeš me slaviti.”
16 Y al malo dijo Dios: ¿Qué tienes tú que enarrar mis leyes: y que tomes mi concierto por tu boca:
A grešniku Bog progovara: “Što tumačiš naredbe moje, što mećeš u usta Savez moj?
17 Aborreciendo tú el castigo, y echando detrás de ti mis palabras?
Ti, komu stega ne prija, te riječi moje iza leđa bacaš?
18 Si veías al ladrón, tu corrías con él: y con los adúlteros era tu parte.
Kad tata vidiš, s njime se bratimiš i družiš se s preljubnicima.
19 Tu boca metías en mal: y tu lengua componía engaño.
Svoja si usta predao pakosti, a jezik ti plete prijevare.
20 Asentábaste, hablabas contra tu hermano: contra el hijo de tu madre ponías infamia.
U društvu na brata govoriš i kaljaš sina matere svoje.
21 Estas cosas hiciste, y yo callé: ¿pensabas por eso que de cierto sería yo como tú? argüirte he, y propondré delante de tus ojos.
Sve si to činio, a ja da šutim? Zar misliš da sam ja tebi sličan? Pokarat ću te i stavit ću ti sve to pred oči.”
22 Entendéd ahora esto, los que os olvidáis de Dios: porque no arrebate, y no haya quien os escape.
Shvatite ovo svi vi koji Boga zaboraviste, da vas ne pograbim i nitko vas spasiti neće.
23 El que sacrifica alabanza me honrará: y el que ordenare el camino, yo le enseñaré la salud de Dios.
Pravo me štuje onaj koji prinosi žrtvu zahvalnu: i onomu koji hodi stazama pravim - njemu ću pokazati spasenje svoje.
