Salmos 2

1 ¿Por qué se amotinan las gentes, y los pueblos piensan vanidad?

Kial tumultas popoloj, Kaj gentoj pripensas vanaĵon?

2 Estarán los reyes de la tierra, y príncipes consultarán en uno contra Jehová, y contra su ungido, diciendo:

Leviĝas reĝoj de la tero, Kaj eminentuloj konsiliĝas kune, Kontraŭ la Eternulo kaj kontraŭ Lia sanktoleito, dirante:

3 Rompamos sus coyundas: y echemos de nosotros sus cuerdas.

Ni disŝiru iliajn ligilojn, Kaj ni deĵetu de ni iliajn ŝnurojn!

4 El que mora en los cielos se reirá: el Señor se burlará de ellos.

La loĝanta en la ĉielo ridas, La Sinjoro mokas ilin.

5 Entonces hablará a ellos con su furor, y con su ira los conturbará.

Tiam Li parolos al ili en Sia kolero, Kaj per Sia furiozo Li ilin ektimigos, dirante:

6 Y yo te establecí mi rey sobre Sión, el monte de mi santidad.

Mi starigis ja Mian reĝon Super Cion, Mia sankta monto.

7 Yo recitaré el decreto. Jehová me dijo: Mi hijo eres tú: yo te engendré hoy.

Mi raportos pri la decido: La Eternulo diris al mi: Vi estas Mia filo, Hodiaŭ Mi vin naskis.

8 Demándame, y yo daré las gentes por tu heredad, y por tu posesión los cabos de la tierra.

Petu Min, kaj Mi donos al vi popolojn por heredo, Kaj por posedo limojn de tero.

9 Quebrantarlos has con vara de hierro: como vaso de ollero los desmenuzarás.

Vi disbatos ilin per fera sceptro, Kiel potan vazon vi ilin dispecigos.

10 Y ahora reyes entendéd: admitid consejo jueces de la tierra.

Kaj nun, ho reĝoj, prudentiĝu; Instruiĝu, juĝistoj de la tero!

11 Servíd a Jehová con temor: y alegráos con temblor.

Servu al la Eternulo kun timo, Kaj ĝoju kun tremo.

12 Besád al hijo, porque no se enoje, y perezcáis en el camino: cuando se encendiere un poco su furor, bienaventurados todos los que confían en él.

Kisu la filon, ke Li ne koleru, kaj vi ne pereu sur la vojo, Ĉar baldaŭ ekbrulos Lia kolero. Feliĉaj estas ĉiuj, kiuj fidas Lin.