Juan 20
1 Temprano, el primer día de la semana, mientras aún estaba oscuro, María Magdalena fue a la tumba y vio que habían movido la piedra que estaba a la entrada.
అనన్తరం సప్తాహస్య ప్రథమదినే ఽతిప్రత్యూషే ఽన్ధకారే తిష్ఠతి మగ్దలీనీ మరియమ్ తస్య శ్మశానస్య నికటం గత్వా శ్మశానస్య ముఖాత్ ప్రస్తరమపసారితమ్ అపశ్యత్|
2 Entonces ella salió corriendo para decirle a Simón Pedro y al otro discípulo, al que Jesús amaba: “Se han llevado al Señor de la tumba, y no sabemos dónde lo han puesto”.
పశ్చాద్ ధావిత్వా శిమోన్పితరాయ యీశోః ప్రియతమశిష్యాయ చేదమ్ అకథయత్, లోకాః శ్మశానాత్ ప్రభుం నీత్వా కుత్రాస్థాపయన్ తద్ వక్తుం న శక్నోమి|
3 Entonces Pedro y el otro discípulo fueron a la tumba.
అతః పితరః సోన్యశిష్యశ్చ బర్హి ర్భుత్వా శ్మశానస్థానం గన్తుమ్ ఆరభేతాం|
4 Ambos iban corriendo, pero el otro discípulo corrió más rápido y llegó primero.
ఉభయోర్ధావతోః సోన్యశిష్యః పితరం పశ్చాత్ త్యక్త్వా పూర్వ్వం శ్మశానస్థాన ఉపస్థితవాన్|
5 Se agachó, y al mirar hacia adentro, vio que los paños fúnebres estaban allí, pero no entró.
తదా ప్రహ్వీభూయ స్థాపితవస్త్రాణి దృష్టవాన్ కిన్తు న ప్రావిశత్|
6 Entonces Simón Pedro llegó después de él y entró a la tumba. Vio los paños fúnebres de lino que estaban allí,
అపరం శిమోన్పితర ఆగత్య శ్మశానస్థానం ప్రవిశ్య
7 y que el paño con que habían cubierto la cabeza de Jesús no estaba con los demás paños fúnebres sino que lo habían doblado y lo habían colocado solo aparte.
స్థాపితవస్త్రాణి మస్తకస్య వస్త్రఞ్చ పృథక్ స్థానాన్తరే స్థాపితం దృష్టవాన్|
8 Entonces el otro discípulo que había llegado primero a la tumba, entró también.
తతః శ్మశానస్థానం పూర్వ్వమ్ ఆగతో యోన్యశిష్యః సోపి ప్రవిశ్య తాదృశం దృష్టా వ్యశ్వసీత్|
9 Miró alrededor y creyó entonces que era verdad—porque hasta ese momento ellos no habían entendido la Escritura de que Jesús tenía que levantase de los muertos.
యతః శ్మశానాత్ స ఉత్థాపయితవ్య ఏతస్య ధర్మ్మపుస్తకవచనస్య భావం తే తదా వోద్ధుం నాశన్కువన్|
10 Entonces los discípulos regresaron al lugar donde se estaban quedando.
అనన్తరం తౌ ద్వౌ శిష్యౌ స్వం స్వం గృహం పరావృత్యాగచ్ఛతామ్|
11 Pero María permaneció fuera de la tumba llorando, y mientras lloraba, se agachó y miró hacia adentro de la tumba.
తతః పరం మరియమ్ శ్మశానద్వారస్య బహిః స్థిత్వా రోదితుమ్ ఆరభత తతో రుదతీ ప్రహ్వీభూయ శ్మశానం విలోక్య
12 Vio allí a dos ángeles vestidos de blanco, uno sentado a la cabeza y el otro sentado a los pies del lugar donde había estado el cuerpo de Jesús.
యీశోః శయనస్థానస్య శిరఃస్థానే పదతలే చ ద్వయో ర్దిశో ద్వౌ స్వర్గీయదూతావుపవిష్టౌ సమపశ్యత్|
13 “¿Por qué estás llorando?” le preguntaron. Ella respondió: “Porque se han llevado a mi Señor, y no sé dónde lo han puesto”.
తౌ పృష్టవన్తౌ హే నారి కుతో రోదిషి? సావదత్ లోకా మమ ప్రభుం నీత్వా కుత్రాస్థాపయన్ ఇతి న జానామి|
14 Después que dijo esto, volvió a mirar y vio a Jesús que estaba allí, pero ella no se dio cuenta de que era Jesús.
ఇత్యుక్త్వా ముఖం పరావృత్య యీశుం దణ్డాయమానమ్ అపశ్యత్ కిన్తు స యీశురితి సా జ్ఞాతుం నాశక్నోత్|
15 “¿Por qué estás llorando?” le preguntó él. “¿A quién estás buscando?” Creyendo que era el jardinero, ella le dijo: “Señor, si te lo has llevado, dime dónde lo has puesto para yo ir a buscarlo”.
తదా యీశుస్తామ్ అపృచ్ఛత్ హే నారి కుతో రోదిషి? కం వా మృగయసే? తతః సా తమ్ ఉద్యానసేవకం జ్ఞాత్వా వ్యాహరత్, హే మహేచ్ఛ త్వం యదీతః స్థానాత్ తం నీతవాన్ తర్హి కుత్రాస్థాపయస్తద్ వద తత్స్థానాత్ తమ్ ఆనయామి|
16 Jesús le dijo: “María”. Ella se dirigió hacia él y dijo: “Rabboni”, que significa “Maestro” en hebreo.
తదా యీశుస్తామ్ అవదత్ హే మరియమ్| తతః సా పరావృత్య ప్రత్యవదత్ హే రబ్బూనీ అర్థాత్ హే గురో|
17 “Suéltame”, le dijo Jesús, “porque aún no he ascendido a mi Padre; más bien ve donde mis hermanos y diles que voy a ascender a mi Padre, y Padre de ustedes, mi Dios y el Dios de ustedes”.
తదా యీశురవదత్ మాం మా ధర, ఇదానీం పితుః సమీపే ఊర్ద్ధ్వగమనం న కరోమి కిన్తు యో మమ యుష్మాకఞ్చ పితా మమ యుష్మాకఞ్చేశ్వరస్తస్య నికట ఊర్ద్ధ్వగమనం కర్త్తుమ్ ఉద్యతోస్మి, ఇమాం కథాం త్వం గత్వా మమ భ్రాతృగణం జ్ఞాపయ|
18 Entonces María Magdalena fue y le dijo a los discípulos: “He visto al Señor”, y les explicó lo que él le había dicho.
తతో మగ్దలీనీమరియమ్ తత్క్షణాద్ గత్వా ప్రభుస్తస్యై దర్శనం దత్త్వా కథా ఏతా అకథయద్ ఇతి వార్త్తాం శిష్యేభ్యోఽకథయత్|
19 Esa noche, siendo el primer día de la semana, cuando los discípulos se reunieron a puerta cerrada porque tenían mucho temor de los judíos, Jesús llegó y se puso en medio de ellos y dijo: “Tengan paz”.
తతః పరం సప్తాహస్య ప్రథమదినస్య సన్ధ్యాసమయే శిష్యా ఏకత్ర మిలిత్వా యిహూదీయేభ్యో భియా ద్వారరుద్ధమ్ అకుర్వ్వన్, ఏతస్మిన్ కాలే యీశుస్తేషాం మధ్యస్థానే తిష్ఠన్ అకథయద్ యుష్మాకం కల్యాణం భూయాత్|
20 Después de este saludo, les mostró sus manos y su costado. Los discípulos estaban llenos de alegría por ver al Señor.
ఇత్యుక్త్వా నిజహస్తం కుక్షిఞ్చ దర్శితవాన్, తతః శిష్యాః ప్రభుం దృష్ట్వా హృష్టా అభవన్|
21 “¡Tengan paz!” les dijo Jesús otra vez. “De la misma manera que el Padre me envió, así yo los estoy enviando a ustedes”.
యీశుః పునరవదద్ యుష్మాకం కల్యాణం భూయాత్ పితా యథా మాం ప్రైషయత్ తథాహమపి యుష్మాన్ ప్రేషయామి|
22 Mientras decía esto, sopló sobre ellos y les dijo: “Reciban el Espíritu Santo.
ఇత్యుక్త్వా స తేషాముపరి దీర్ఘప్రశ్వాసం దత్త్వా కథితవాన్ పవిత్రమ్ ఆత్మానం గృహ్లీత|
23 Si ustedes perdonan los pecados a alguien, le serán perdonados; pero si ustedes no lo perdonan, quedarán sin ser perdonados”.
యూయం యేషాం పాపాని మోచయిష్యథ తే మోచయిష్యన్తే యేషాఞ్చ పాపాతి న మోచయిష్యథ తే న మోచయిష్యన్తే|
24 Uno de los doce discípulos, Tomás, a quien le decían el gemelo, no estaba allí cuando Jesús llegó.
ద్వాదశమధ్యే గణితో యమజో థోమానామా శిష్యో యీశోరాగమనకాలై తైః సార్ద్ధం నాసీత్|
25 Así que los otros discípulos le dijeron: “Hemos visto al Señor”. Pero él respondió: “No lo creeré hasta que vea las marcas de los clavos en sus manos y ponga mi dedo en ellas, y ponga mi mano en su costado”.
అతో వయం ప్రభూమ్ అపశ్యామేతి వాక్యేఽన్యశిష్యైరుక్తే సోవదత్, తస్య హస్తయో ర్లౌహకీలకానాం చిహ్నం న విలోక్య తచ్చిహ్నమ్ అఙ్గుల్యా న స్పృష్ట్వా తస్య కుక్షౌ హస్తం నారోప్య చాహం న విశ్వసిష్యామి|
26 Una semana después, los discípulos estaban reunidos dentro de la casa y Tomás estaba con ellos. Las puertas estaban cerradas, y Jesús llegó y se puso en medio de ellos. “¡Tengan paz!” dijo.
అపరమ్ అష్టమేఽహ్ని గతే సతి థోమాసహితః శిష్యగణ ఏకత్ర మిలిత్వా ద్వారం రుద్ధ్వాభ్యన్తర ఆసీత్, ఏతర్హి యీశుస్తేషాం మధ్యస్థానే తిష్ఠన్ అకథయత్, యుష్మాకం కుశలం భూయాత్|
27 Entonces le dijo a Tomás: “Coloca aquí tu dedo, y mira mis manos. Coloca tu mano en la herida que tengo en mi costado. ¡Deja de dudar y cree en mí!
పశ్చాత్ థామై కథితవాన్ త్వమ్ అఙ్గులీమ్ అత్రార్పయిత్వా మమ కరౌ పశ్య కరం ప్రసార్య్య మమ కుక్షావర్పయ నావిశ్వస్య|
28 “¡Mi señor y mi Dios!” respondió Tomás.
తదా థోమా అవదత్, హే మమ ప్రభో హే మదీశ్వర|
29 “Crees en mí porque me has visto”, le dijo Jesús. “Felices aquellos que no han visto, y sin embargo aún creen en mí”.
యీశురకథయత్, హే థోమా మాం నిరీక్ష్య విశ్వసిషి యే న దృష్ట్వా విశ్వసన్తి తఏవ ధన్యాః|
30 Jesús hizo muchas otras señales milagrosas mientras estuvo con los discípulos, y que no se registran en este libro.
ఏతదన్యాని పుస్తకేఽస్మిన్ అలిఖితాని బహూన్యాశ్చర్య్యకర్మ్మాణి యీశుః శిష్యాణాం పురస్తాద్ అకరోత్|
31 Pero estas cosas están escritas aquí para que ustedes puedan creer que Jesús es el Mesías, el Hijo de Dios, y que al creer en quien él es, ustedes tengan vida.
కిన్తు యీశురీశ్వరస్యాభిషిక్తః సుత ఏవేతి యథా యూయం విశ్వసిథ విశ్వస్య చ తస్య నామ్నా పరమాయుః ప్రాప్నుథ తదర్థమ్ ఏతాని సర్వ్వాణ్యలిఖ్యన్త|
