Job 17
1 “Mi aliento se agota, mis días se apagan, y (me aguarda) el sepulcro.
Ang aking espiritu ay naubos, at ang aking mga araw ay tapos na; handa na ang libingan para sa akin.
2 ¿No son mofadores los que me rodean? ¿No veo sin cesar sus provocaciones?
Tunay nga na mayroong mangungutyang kasama ko; lagi ko dapat makita ang kanilang pagtatangka.
3 (Oh Dios), sé Tú mi fiador; ¿quién podría entonces apretarme?
Ibigay ngayon ang isang pangako, maging isang tagapanagot para sa akin sa iyong sarili; sino pa roon ang tutulong sa akin?
4 Pues cerraste su corazón a la sabiduría; no permitas que se ensalcen.
Dahil sa iyo, O Diyos, iningatan mo ang kanilang mga puso na maunawaan ito; kaya, hindi mo sila maitatas nang higit sa akin.
5 Prometen la presa a sus amigos, en tanto se consumirán los ojos de sus mismos hijos.
Siyang bumabatikos sa kaniyang mga kaibigan para sa isang gantimpala, sa mata ng kaniyang mga anak ay hindi magtatagumpay.
6 Soy la fábula de las gentes, y como un hombre a quien se escupe en la cara.
Pero ginawa niya akong isang usap-usapan ng mga tao; dinuraan nila ang aking mukha.
7 Mis ojos pierden la vista a causa de aflicción, y mis miembros todos no son más que una sombra.
Malabo na rin ang aking mata dahil sa kalungkutan; payat na ang buong katawan ko gaya ng mga anino.
8 Los rectos se pasman de ello, y el inocente se alza contra el impío.
Sinisindak nito ang mga matutuwid; ang inosente ay ginugulo ang kaniyang sarili laban sa taong hindi maka-diyos.
9 Con todo, el justo sigue su camino, y el que tiene limpias las manos se hace cada vez más fuerte.
Nag-iingat ang taong matuwid sa kaniyang landas; siyang may malinis na mga kamay ay lalakas nang lalakas.
10 Vosotros, volved todos, venid aquí, que no hallaré entre vosotros un solo sabio.
Pero para sa inyong lahat, halika ka ngayon; hindi ako makakakita ng matalinong tao sa kalagitnaan ninyo.
11 Pasaron mis días, están desbaratados mis proyectos, los deseos de mi corazón.
Lumipas na ang mga araw ko, tapos na ang mga plano ko, kahit ang mga kahilingan ng aking puso.
12 Me convierten la noche en día, y en medio de las tinieblas (dicen) que la luz está cerca.
Ang mga taong ito, ang mga mangungutya, pinalitan ang gabi ng araw; ang liwanag, sinabi nila, malapit na sa kadiliman.
Nang tumingin ako sa sheol bilang aking tahanan; mula nang lumaganap ang aking higaan sa kadiliman; (Sheol h7585)
14 A la fosa he dicho: «Tú eres mi padre»; y a los gusanos: «¡Mi madre y mis hermanos!»
mula nang sinabi ko sa hukay, 'ikaw ang aking ama,' at sa uod, 'ikaw ang aking ina o aking kapatid na babae,'
15 ¿Dónde, pues, está mi esperanza? Mi dicha, ¿quién la verá?
nasaan na ngayon ang aking pag-asa?, dahil sa aking pag-asa, sinong makakakita ng anuman?
