Visoka pesem 2

1 Jaz sem vrtnica Šaróna in dolinska lilija.

Yo soy el lirio de Sarón, la azucena de los valles.

2 Kakor lilija med trnjem, tako je moja ljubezen med hčerami.

Como una azucena entre los espinos, así, es mi amiga entre las doncellas.

3 Kakor jablana med gozdnimi drevesi, tak je moj ljubljeni med sinovi. Z velikim veseljem sem se usedla pod njeno senco in njen sad je bil sladek mojemu okusu.

Como el manzano entre los árboles silvestres, tal es mi amado entre los mancebos. A su sombra anhelo sentarme, y su fruto es dulce a mi paladar.

4 Privedel me je v hišo gostije in njegov prapor nad menoj je bila ljubezen.

Me introdujo en la celda del vino, y su bandera sobre mí es el amor.

5 Potešite me s flaškoni, tolažite me z jabolki, kajti jaz sem bolna od ljubezni.

¡Confortadme con pasas! ¡Restauradme con manzanas! porque languidezco de amor.

6 Njegova leva roka je pod mojo glavo in njegova desnica me objema.

Su izquierda está debajo de mi cabeza, y su derecha me abraza.

7 Naročam vam, oh ve hčere jeruzalemske, pri srnah in pri poljskih košutah, da ne razvnamete niti ne zbudite moje ljubezni, dokler njemu ugaja.

Os conjuro, oh hijas de Jerusalén, por las gacelas y las ciervas del campo, que no despertéis ni inquietéis a la amada, hasta que ella quiera.

8 Glas mojega ljubljenega! Glej, prihaja, skače na gorah, poskakuje po hribih.

¡La voz de mi amado! Helo aquí que viene, saltando por los montes, brincando sobre los collados.

9 Moj ljubljeni je podoben srni ali mlademu jelenu. Glej, stoji za našim zidom, gleda pri oknih, kaže se skozi mrežo.

Es mí amado como el gamo, o como el cervatillo. Vedlo ya detrás de nuestra pared, mirando por las ventanas, atisbando por las celosías.

10 Moj ljubljeni je spregovoril in mi rekel: »Vstani, moja ljubezen, moja lepotica in odleti.

Habla mi amado, y me dice: Levántate, amiga mía; hermosa mía, ven.

11 Kajti glej, zima je minila, dež je mimo in je izginil.

Porque, mira, ha pasado ya el invierno, la lluvia ha cesado y se ha ido;

12 Cvetlice se pojavljajo na zemlji, prišel je čas petja ptic in glas grlice se sliši v naši deželi,

aparecen ya las flores en la tierra; llega el tiempo de la poda, y se oye en nuestra tierra la voz de la tórtola.

13 figovo drevo poganja svoje zelene fige in trte z nežnim grozdjem dajejo dober vonj. Vstani, moja ljubezen, moja lepotica in odleti.

Ya echa sus brotes la higuera, esparcen su fragancia las viñas en flor. ¡Levántate, amiga mía; hermosa mía, ven!

14 Oh moja golobica, ki si v skalnih razpokah, na skrivnih krajih stopnic, naj vidim tvoje obličje, naj slišim tvoj glas, kajti tvoj glas je prijeten in tvoje obličje je ljubko.«

Paloma mía, que anidas en las grietas de la peña, en los escondrijos de los muros escarpados, hazme ver tu rostro, déjame oír tu voz; porque tu voz es dulce, y tu rostro es encantador.

15 Ujemite nama lisice, majhne lisice, ki plenijo trte, kajti najine trte imajo nežno grozdje.

Cazadnos las raposas, las raposillas que devastan las viñas, porque nuestras viñas están en flor.

16 Moj ljubljeni je moj in jaz sem njegova, on pase med lilijami.

Mi amado es mío, y yo soy suya; él apacienta entre azucenas.

17 Dokler se ne zdani in sence [ne] odletijo, se obrni, moj ljubljeni in bodi podoben srni ali mlademu jelenu na gorah Beterja.

Mientras sopla la brisa, y se alargan las sombras, ¡vuélvete, amado mío! ¡Aseméjate al gamo, o al cervatillo, sobre los montes escarpados!