Job 15
1 Potem je odgovoril Elifáz Temánec in rekel:
Então Elifaz, o temanita, respondeu, dizendo:
2 »Mar naj moder človek izreka prazno znanje in svoj trebuh napolnjuje z vzhodnikom?
Por acaso o sábio dará como resposta vão conhecimento, e encherá seu ventre de vento oriental?
3 Mar naj razpravlja z nekoristnim govorjenjem? Ali z govori, s katerimi ne more storiti ničesar dobrega?
Repreenderá com palavras que nada servem, e com argumentos que de nada aproveitam?
4 Da, ti zametuješ strah in zadržuješ molitev pred Bogom.
Porém tu destróis o temor, e menosprezas a oração diante de Deus.
5 Kajti tvoja usta izrekajo tvojo krivičnost in ti izbiraš jezik prebrisanega.
Pois tua perversidade conduz tua boca, e tu escolheste a língua dos astutos.
6 Tvoja lastna usta te obsojajo in ne jaz. Da, tvoje lastne ustnice pričujejo zoper tebe.
Tua boca te condena, e não eu; e teus lábios dão testemunho contra ti.
7 Mar si ti prvi človek, ki je bil rojen? Ali si bil narejen pred hribi?
Por acaso foste tu o primeiro ser humano a nascer? Ou foste gerado antes dos morros?
8 Mar si slišal Božjo skrivnost? In ali sebi zadržuješ modrost?
Ouviste tu o segredo de Deus? Reténs tu [apenas] contigo a sabedoria?
9 Kaj ti veš, kar mi ne vemo? Kaj razumeš, česar ni v nas?
O que tu sabes que nós não saibamos? [O que] tu entendes que não tenhamos [entendido]?
10 Z nami so sivolasi in zelo stari možje, precej starejši od tvojega očeta.
Entre nós também há os que tenham cabelos grisalhos, também há os que são muito mais idosos que teu pai.
11 Ali so Božje tolažbe zate majhne? Je s teboj kakršnakoli skrita stvar?
Por acaso as consolações de Deus te são poucas? As mansas palavras voltadas a ti?
12 Zakaj te tvoje srce odnaša? In ob čem tvoje oči mežikajo,
Por que o teu coração te arrebata, e por que centelham teus olhos,
13 da svojega duha obračaš zoper Boga in takšnim besedam dopuščaš iziti iz svojih ust?
Para que vires teu espírito contra Deus, e deixes sair [tais] tais palavras de tua boca?
14 Kaj je človek, da bi bil čist? In ta, ki je rojen iz ženske, da bi bil pravičen?
O que é o homem, para que seja puro? E o nascido de mulher, para que seja justo?
15 Glej, zaupanja ne polaga v svoje svete. Da, nebo ni čisto v njegovem pogledu.
Eis que [Deus] não confia em seus santos, nem os céus são puros diante de seus olhos;
16 Kako mnogo bolj gnusen in umazan je človek, ki pije krivičnost kakor vodo?
Quanto menos o homem, abominável e corrupto, que bebe a maldade como água?
17 Pokazal ti bom, poslušaj me. To, kar sem videl, bom oznanil.
Escuta-me; eu te mostrarei; eu te contarei o que vi.
18 To, kar so modri možje povedali od svojih očetov in tega niso skrili,
(O que os sábios contaram, o que não foi encoberto por seus pais,
19 katerim samim je bila dana zemlja in noben tujec ni šel med njimi.
A somente os quais a terra foi dada, e estranho nenhum passou por meio deles):
20 Zloben človek se muči z bolečino vse svoje dni in število let je skrito zatiralcu.
Todos os dias do perverso são sofrimento para si, o número de anos reservados ao opressor.
21 Grozen zvok je v njegovih ušesih. V uspevanju bo nadenj prišel uničevalec.
Ruídos de horrores estão em seus ouvidos; até na paz lhe sobrevém o assolador.
22 Ne verjame, da se bo vrnil iz teme in meč čaka nanj.
Ele não crê que voltará da escuridão; ao contrário, a espada o espera.
23 Naokoli tava za kruhom, rekoč: ›Kje je?‹ Ve, da je ob njegovi roki pripravljen dan teme.
Anda vagueando por comida, onde quer que ela esteja. Ele sabe que o dia das trevas está prestes a acontecer.
24 Stiska in tesnoba ga bosta preplašili. Prevladali bosta zoper njega kakor kralj, pripravljen na bitko.
Angústia e aflição o assombram, [e] prevalecem contra ele como um rei preparado para a batalha;
25 Kajti svojo roko izteguje zoper Boga in se krepi zoper Vsemogočnega.
Porque ele estendeu sua mão contra Deus, e se embraveceu contra o Todo-Poderoso,
26 On steče nadenj, celó na njegov vrat, na debele izbokline njegovih ščitov,
Corre contra ele com [dureza] de pescoço, e como seus escudos grossos e levantados.
27 ker svoj obraz pokriva s svojo mastnostjo in na svojih ledjih nabira sloje tolšče.
Porque cobriu seu rosto com sua gordura, e engordou as laterais de seu corpo.
28 Prebiva v zapuščenih mestih in hišah, ki jih noben človek ne naseljuje, ki so pripravljene, da postanejo ruševine.
E habitou em cidades desoladas cidades, em casas desabitadas; que estavam prestes a desmoronar.
29 Ne bo bogat, niti se ne bo njegovo imetje nadaljevalo, niti svoje popolnosti na zemlji ne bo podaljšal.
Ele não enriquecerá, nem seu patrimônio subsistirá, nem suas riquezas se estenderão pela terra.
30 Iz teme ne bo odšel. Plamen bo posušil njegove mladike in z dihom svojih ust bo odšel proč.
Não escapará das trevas; a chama secará seus ramos, e ao sopro de sua boca desparecerá.
31 Kdor je zaveden naj ne zaupa v ničnost, kajti ničnost bo njegovo povračilo.
Não confie ele na ilusão para ser enganado; pois a sua recompensa será nada.
32 Dovršeno bo pred njegovim časom in njegova veja ne bo zelena.
Não sendo ainda seu tempo, ela se cumprirá; e seu ramo não florescerá.
33 Svoje nezrelo grozdje bo otresel kakor trta in svoj cvet bo odvrgel kakor oljka.
Sacudirá suas uvas antes de amadurecerem como a vide, e derramará sua flor como a oliveira.
34 Kajti skupnost hinavcev bo zapuščena in ogenj bo použil šotore podkupovanja.
Pois a ajuntamento dos hipócritas será estéril, e fogo consumirá as tendas do suborno.
35 Spočenjajo vragolijo in rodijo ničnost in njihov trebuh pripravlja prevaro.«
Eles concebem a maldade, e dão à luz a perversidade; e o ventre deles prepara enganos.
