Псалтирь 77
1 В конец, о Идифуме, псалом Асафу. Гласом моим ко Господу воззвах, гласом моим к Богу, и внят ми.
Ég ákalla Drottin. Ég hrópa og kalla til hans. Ó, að hann vildi hlusta!
2 В день скорби моея Бога взысках рукама моима, нощию пред ним, и не прельщен бых: отвержеся утешитися душа моя.
Ég er í miklum vanda og þarfnast mjög hjálpar hans. Alla nóttina er ég á bæn, ég lyfti höndum til himins, – ég bið og bið. Ég mun ekki eiga glaðan dag fyrr en Drottinn hefur hjálpað mér.
3 Помянух Бога и возвеселихся, поглумляхся, и малодушствоваше дух мой.
Ég hugsa um Guð, mikið þrái ég hjálp hans!
4 Предваристе стражбы очи мои: смятохся и не глаголах.
Drottinn, mér mun ekki koma dúr á auga fyrr en þú hefur hjálpað mér. Ég er við það að gefast upp, jafnvel bænin er mér erfið.
5 Помыслих дни первыя, и лета вечная помянух, и поучахся:
Góðar minningar liðinna ára leita sífellt á huga minn.
6 нощию сердцем моим глумляхся, и тужаше дух мой:
Þá sungum við gleðiljóð langt fram á kvöld! Ég velti þessu fyrir mér, íhuga hve allt hefur breyst.
7 еда во веки отринет Господь и не приложит благоволити паки?
Hefur Drottinn hafnað mér fyrir fullt og allt? Mun hann ekki miskunna mér framar?
8 Или до конца милость Свою отсечет, сконча глаголгол от рода в род?
Elskar hann mig ekki lengur og er umhyggja hans búin fyrir fullt og allt? Gekk hann á bak orða sinna?
9 Еда забудет ущедрити Бог? Или удержит во гневе Своем щедроты Своя?
Gleymdi hann miskunn sinni við mig, vesalinginn? Hefur hann í reiðikasti lokað dyrum kærleika síns?
10 И рех: ныне начах, сия измена десницы Вышняго.
„Þetta eru örlög mín, “sagði ég, „blessun Guðs hefur snúist í bölvun.“
11 Помянух дела Господня: яко помяну от начала чудеса Твоя,
Ég renni huganum yfir alla þá blessun sem ég hef notið frá Guði.
12 и поучуся во всех делех Твоих, и в начинаниих Твоих поглумлюся.
Sú gæfa gleymist seint! – Já, hún líður mér aldrei úr minni!
13 Боже, во святем путь Твой: кто Бог велий, яко Бог наш?
Guð minn, þínir vegir eru heilagir. Hvar skyldi aðra eins að finna?
14 Ты еси Бог творяй чудеса: сказал еси в людех силу Твою,
Þú ert Guð undra og tákna. Stórvirki þín blasa við augum.
15 избавил еси мышцею Твоею люди Твоя, сыны Иаковли и Иосифовы.
Með þinni voldugu hendi bjargaðir þú sonum Jakobs og Jósefs.
16 Видеша Тя воды, Боже, видеша Тя воды и убояшася: смятошася бездны.
Þegar Rauðahafið sá þig, ókyrrðist það! Jafnvel djúpið skalf af ótta!
17 Множество шума вод: глас даша облацы, ибо стрелы Твоя преходят.
Það varð skýfall og þrumur bergmáluðu um himininn. Elding leiftraði.
18 Глас грома Твоего в колеси, осветиша молния твоя вселенную: подвижеся и трепетна бысть земля.
Þrumurnar tjáðu reiði þína og eldingarnar lýstu upp jörðina!
19 В мори путие Твои, и стези Твоя в водах многих, и следы Твои не познаются.
Þú lagðir veg gegnum hafið – veg sem enginn þekkti áður!
20 Наставил еси яко овцы люди Твоя рукою Моисеовою и Ааронею.
Þú leiddir fólk þitt þessa leið eins og fjárhóp, undir leiðsögn Móse og Arons.
