Псалтирь 120

1 Ко Господу, внегда скорбети ми, воззвах, и услыша мя.

«Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

2 Господи, избави душу мою от устен неправедных и от языка льстива.

И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

3 Что дастся тебе, или что приложится тебе к языку льстиву?

Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

4 Стрелы сильнаго изощрены, со угльми пустынными.

— Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

5 Увы мне, яко пришелствие мое продолжися, вселихся с селении Кидарскими:

Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

6 много пришелствова душа моя: с ненавидящими мира бех мирен:

Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

7 егда глаголах им, боряху мя туне.

Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.