Книга Судей израилевых 4
1 И приложиша сынове Израилевы сотворити злое пред Господем: и Аод умре.
Әнди Әһуд вапат болғандин кейин Исраиллар Пәрвәрдигарниң нәзиридә йәнә рәзил болғанни қилғили турди.
2 И отдаде их Господь в руку Иавина царя Ханаанска, иже царствова во Асоре. И воевода силы его Сисара, и той живяше во Арисофе языков.
Шуниң билән Пәрвәрдигар уларни Ⱪананийларниң падишаси Ябинниң қолиға ташлап бәрди. Ябин Һазор шәһиридә сәлтәнәт қилатти; униң қошун сәрдариниң исми Сисера болуп, у Һарошәт-Гойим дегән шәһәрдә туратти.
3 И возопиша сынове Израилевы ко Господу, яко девять сот колесниц железных бяше ему: и той озлоби Израиля зело лет двадесять.
Исраиллар Пәрвәрдигарға налә-пәряд көтәрди, чүнки Ябинниң тоққуз йүз төмүр җәң һарвуси болуп, Исраилларға жигирмә жилдин буян толиму зулум қилип кәлгән еди.
4 И Деввора, жена пророчица, жена Лафидофова, сия судяше Израилю в то время:
У вақитта Лапидотниң хотуни Дәбораһ дегән аял пәйғәмбәр Исраилға һаким еди.
5 и сия живяше под Фиником Деввора между Рамою и между Вефилем, в горе Ефремли: и восхождаху сынове Израилевы к ней тамо на суд.
У Әфраим тағлиғидики Рамаһ билән Бәйт-Әлниң оттурисидики «Дәбораһниң хорма дәриғи»ниң түвидә олтиратти; барлиқ Исраиллар дәвалири тоғрисида һөкүм сориғили униң қешиға келәтти.
6 И посла Деввора, и призва Варака сына Авинеемля из Кедеса Неффалимова, и рече к нему: не заповеда ли тебе Господь Бог Израилев? И пойдеши в гору Фавор, и поймеши с собою десять тысящ мужей от сынов Неффалимлих и от сынов Завулоних:
У адәм әвәтип Нафтали жутидики Кәдәштин Абиноамниң оғли Барақни чақиртип келип, униңға: — Мана, Исраилниң Худаси Пәрвәрдигар [мундақ] әмир қилған әмәсму?! У: — Сән берип Нафталилар қәбилиси һәм Зәбулун қәбилисидин он миң адәмни өзүң билән биллә елип Табор теғиға чиққин;
7 и приведу к тебе в водотечь Кисонь Сисару воеводу силы Иавини, и колесницы его, и множество (вой) его, и предам его в руки твоя.
шуниң билән Мән Ябинниң қошун сәрдари Сисерани җәң һарвулири вә қошунлири билән қошуп Кишон еқининиң бойиға, сениң қешиңға барғуси нийәткә селип, уни қолуңға тапшуримән дегән, — деди.
8 И рече к ней Варак: аще пойдеши со мною, пойду, и аще не пойдеши со мною, не пойду: яко не вем дне, в оньже благоустроит Господь Ангела со мною.
Барақ униңға: — Әгәр сән мән билән биллә барсаң, мәнму баримән. Сән мән билән бармисаң, мәнму бармаймән! — деди.
9 И рече Деввора к нему: идущи пойду с тобою: обаче веждь, яко не будет тебе слава на пути, в оньже ты идеши: понеже в руку женску предаст Господь Сисару. И воста Деввора и пойде с Вараком до Кадиса.
Дәбораһ җававән: — Мақул, мән сән билән барсам барай; һалбуки, сәпириң саңа һеч шан-шәрәп кәлтүрмәйду; чүнки Пәрвәрдигар Сисерани бир аял кишиниң қолиға тапшуриду, — деди. Шуниң билән Дәбораһ қопуп Барақ билән биллә Кәдәшкә маңди.
10 И воззва Варак Завулона и Неффалима до Кадиса, и поидоша вслед его десять тысящ мужей, и иде с ним Деввора.
Барақ Зәбулунлар вә Нафталиларни Кәдәшкә чақиртти; шуниң билән он миң адәм униңға әгәшти; Дәбораһму униң билән чиқти
11 И Хавер Киней отлучися от Кены и от сынов Иовава, ужика Моисеова: и потче кущу свою под дубом Почивающих, иже есть при Кедесе.
(шу чағда кенийләрдин болған Һәбәр өзини Мусаниң қейинатиси Һобабниң нәслидин болған кенийләрдин айрип чиқип, Кәдәшниң йенидики Заанаимниң дуб дәриғиниң йенида чедир тиккән еди).
12 И возвестиша Сисаре, яко взыде Варак сын Авинеемль на гору Фавор.
Әнди Сисераға: — Абиноамниң оғли Барақ Табор теғиға чиқипту, дегән хәвәр йәткүзүлди.
13 И созва Сисара вся колесницы своя, девять сот колесниц железных, и вся люди иже с ним, от Арисофа языков в водотечь Кисонь.
Шуни аңлап Сисера барлиқ җәң һарвулирини, йәни тоққуз йүз төмүр җәң һарвусини вә барлиқ әскәрлирини жиғип, Һарошәт-Гойимдин чиқип, Кишон еқининиң йенида топлиди.
14 И рече Деввора к Вараку: востани, яко сей день, в оньже предаде Господь Сисару в руку твою, зане Господь изыдет пред тобою. И сниде Варак с горы Фавор, и десять тысящ мужей вслед его.
Дәбораһ Бараққа: — Қопқин; бүгүн Пәрвәрдигар Сисерани сениң қолуңға тапшуридиған күндүр. Мана, Пәрвәрдигар алдиңда йол башлиғили чиқти әмәсму?! — деди. Шуни девиди, Барақ вә он миң адәм униңға әгишип Табор теғидин чүшти.
15 И сотре Господь Сисару и вся колесницы его и весь полк его острием меча пред Вараком. И сниде Сисара с колесницы своея и побеже ногами своими.
Пәрвәрдигар Сисерани, униң һәммә җәң һарвулири вә барлиқ қошунини қошуп Барақниң қиличи алдида тирипирән қилди; Сисера өзи җәң һарвусидин чүшүп, пиядә қечип кәтти.
16 И Варак гоняй вслед колесниц его и вслед полка, даже до Дубравы языков. И паде весь полк Сисарин острием меча: не остася ни един.
Барақ җәң һарвулирини вә қошунни Һарошәт-Гойимгичә қоғлап барди; Сисераниң барлиқ қошуни қилич астида жиқилди, бириму қалмиди.
17 И Сисара убеже ногами своими в кущу Иаили, жены Хавера Кинеева: яко мир бяше между Иавином царем Асорским и между домом Хавера Кинеева.
Лекин Сисера пиядә қечип, Кенийләрдин болған Һәбәрниң аяли Яәлниң чедириға барди; чүнки Һазорниң падишаси Ябин билән Кенийләрдин болған Һәбәрниң җәмәти оттурисида достлуқ алақиси бар еди.
18 И изыде Иаиль во сретение Сисаре и рече к нему: уклонися, господине мой, уклонися ко мне, не бойся. И уклонися к ней в кущу: и покры его одеждею своею.
Яәл Сисерани қарши елишқа чиқип униңға: — Әй ғоҗам, киргинә! Қорқма, мениңкигә киргин, деди. Шуниң билән Сисера униң чедириға кирди, у униң үстигә йотқан йепип қойди.
19 И рече Сисара к ней: напой мя мало воды, яко возжаждах. И отреши мех млечный, и напои его, и покры его.
У униңға: — Мән уссап кәттим, маңа бир отлам су бәргинә, девиди, аял берип сүт тулумини ечип, униңға ичкүзүп, андин йәнә уни йепип қойди.
20 И рече к ней Сисара: стани во дверех кущи, и будет аще кто приидет к тебе, и вопросит тя, и речет: есть ли зде муж? И речеши: несть.
Андин Сисера униңға: — Сән чедирниң ишигидә сақлап турғин. Бирким келип сәндин: — Бу йәрдә бирәрси барму, дәп сориса, йоқ дәп җавап бәргин, — деди.
21 И взя Иаиль, жена Хаверова, кол кущный, и взя млат в руку свою, и вниде к нему тихо, и водрузи кол во скрании его, и пронзе до земли: и сей утруждся спаше, и издше.
Әнди Һәбәрниң аяли Яәл қопуп, бир чедир қозуғини елип, қолида болқини тутқиничә шәпә чиқармай униң қешиға барди; у һерип кәткәчкә, қаттиқ ухлап кәткән еди. Яәл униң чекисигә қозуқни шундақ қақтики, қозуқ чекисидин өтүп йәргә кирип кәтти. Буниң билән у өлди.
22 И се, Варак гоняй Сисару. И изыде Иаиль во сретение ему и рече ему: прииди, и покажу тебе мужа, егоже ты ищеши. И вниде к ней, и се, Сисара лежаше мертв, и кол во скрании его.
Шу чағда, Барақ Сисерани қоғлап кәлди, Яәл алдиға чиқип униңға: — Кәлгин, сән издәп кәлгән адәмни саңа көрситәй, — деди. У униң чедириға кирип қаривиди, мана Сисера өлүк ятатти, қозуқ техичә чекисигә қеқиқлиқ туратти.
23 И покори Господь Бог в той день Иавина царя Ханааня пред сыны Израилевыми:
Шундақ қилип, Худа шу күни Қанаан падишаси Ябинни Исраилларниң алдида төвән қилди.
24 и хождаше рука сынов Израилевых ходящи, и ожесточися на Иавина царя Ханаанска, дондеже истребиша его.
Шу вақиттин тартип Исраиллар барғансери күчийип, Қанаан падишаси Ябиндин үстүнлүкни егилиди; ахирда улар Қанаан падишаси Ябинни йоқатти.
