Книга Иова 9
1 Отвещав же Иов, рече:
Əyyub belə cavab verdi:
2 воистинну вем, яко тако есть: како бо будет праведен человек у Господа?
«Belə olduğunu, həqiqətən, bilirəm. Amma Allah qarşısında insan necə haqlı çıxa bilər?
3 Аще бо восхощет судитися с Ним, не послушает Его, да не преречет ко единому словеси Его от тысящи.
Əgər Onunla kimsə mübahisə etmək istəsə, Onun min sualına bir cavab tapa bilməz.
4 Премудр бо есть мыслию, крепок же и велик: кто жесток быв противу Его, пребысть?
Hikməti dərin, gücü tükənməyən Odur. Ona qarşı duranlardan kim sağ qalıb?
5 Обетшаяй горы, и не ведят, превращаяй я гневом:
Allah dağları yerindən oynadar, Dağlar heç bilməz. Qəzəbi ilə onları alt-üst edər.
6 трясый поднебесную из оснований, столпи же ея колеблются:
Dünyanı yerindən oynadar, Dirəklərini lərzəyə salar.
7 глаголяй солнцу, и не восходит, звезды же печатствует:
Əmr etsə, günəş doğmaz, Ulduzların işığını örtüb möhürlər.
8 прострый един небо и ходяй но морю, яко по земли:
Odur təkbaşına göyləri sərən, Dəniz dalğalarının üstündə gəzən.
9 творяй Плиады и Еспера, и Арктура и сокровища южная:
Odur Böyük Ayı, Orion, Ülkər bürclərini, Cənub bürclərini yaradan.
10 творяй велия и неизследованная, славная же и изрядная, имже несть числа.
Odur dərk etmədiyimizdən də böyük işlər görən, Saysız xariqələr göstərən.
11 Аще приидет ко мне, не имам видети: и аще мимоидет мене, никако уразумех.
Bax yanımdan elə keçər ki, Onu görə bilmərəm, Elə keçib gedər ki, heç hiss etmərəm.
12 Аще возмет, кто возвратит? Или кто речет Ему: что сотворил еси?
Nə isə tutub apararsa, kim Ona mane ola bilər? Kim Ona “Nə edirsən?” deyə bilər?
13 Сам бо отвращает гнев, слякошася под Ним кити поднебеснии.
Allah qəzəbini geri döndərməz, Rahavın köməkçiləri belə, ayağı altda qalar.
14 Аще же мя услышит, или разсудит глаголы моя?
Belə isə Ona necə cavab verə bilərəm? Hüzurunda necə söz tapa bilərəm?
15 Аще бо и праведен буду, не услышит мене, суду Его помолюся:
Günahsız olsam belə, Ona cavab verə bilmərəm, Rəhm etsin deyə Hökmdarıma yalvarmalıyam.
16 аще же воззову, и услышит мя, не иму веры, яко услыша глас мой.
Onu çağıranda O mənə cavab versə belə, Yenə inanmıram ki, O, səsimi eşidir.
17 Да не мглою мя потребит, многа же ми сотрения сотвори всуе,
Çünki tufanla məni əzir, Nahaq yerə yaralarımı çoxaldır,
18 не оставляет бо мя отдохнути, исполни же мя горести.
Məni nəfəs almağa qoymur, Məni acılarla cana doydurur,
19 Понеже силен есть крепостию: кто убо суду Его воспротивится?
İş qüvvədədirsə, O qüvvəlidir, İş ədalətdədirsə, kim Onu hakimin qarşısına apara bilər?
20 Аще бо буду праведен, уста моя нечестия сотворят: аще же буду непорочен, стропотен буду.
Mən günahsız olsam belə, dilim məni ittiham edər, Kamil olsam belə, məni təqsirkar çıxarar.
21 Аще бо нечестие сотворих, не вем душею моею: обаче отемлется ми живот.
Kamil olsam da, bir şey deyiləm, Öz həyatıma xor baxıram.
22 Темже рех: велика и сильна губит гнев.
Hamısı birdir, ona görə deyirəm: “O həm kamili, həm də günahkarı yox edir”.
23 Яко лукавии смертию лютою погибнут, обаче праведным посмеваются.
Əgər qəfil ölüm gəlsə, Günahsızların əzabına gülür.
24 Предана есть земля в руце нечестиваго, лица судий ея покрывает: аще же не Сам есть, кто есть?
Dünya pislərə təslim edilib, Dünya hakimlərinin gözünü bağlayan Odur. O deyilsə, bəs kimdir?
25 Житие же мое есть легчае скоротечца: отбегоша и не видеша.
Günlərim sürətlə qaçır, çapardan sürətlidir, Bir xeyir tapmadan qaçırlar.
26 Или есть кораблем след пути, или орла летяща, ищуща яди?
Qamış qayıq kimi keçib gedirlər Ovunun üstünə şığıyan qartal kimidirlər.
27 Аще бо реку: забуду глаголя, приникнув лицем воздохну,
Bu şikayətimi unutmaq istəsəm, Sifətimin ifadəsini dəyişib ürəyimin açılmasını istəsəm,
28 трясуся всеми удесы: вем бо, яко не безвинна мя оставиши.
Bu əziyyətdən yenə vahimələnərəm, Məni günahsız saymayacağını bilərəm.
29 Аще же нечестив есмь, почто не умрох?
Madam ki yenə günahkar çıxacağam, Boş yerə niyə belə zəhmət çəkim?
30 Аще бо измыюся снегом и очищуся руками чистыми,
Əgər qar suyu ilə yuyunsam, Əllərimi gilabı ilə yusam,
31 доволно во скверне омочил мя еси, возгнушася же мною одежда моя.
Yenə də məni çirkaba batırarsan, Paltarlarım belə, məndən iyrənir.
32 Неси бо человек, якоже аз, Емуже противопрюся, да приидем вкупе на суд.
O mənim kimi insan olmadığına görə Ona cavab verə bilmirəm, məhkəməyə birgə gedə bilmirəm.
33 О, дабы ходатай нам был, и обличаяй и разслушаяй между обема.
Kaş aramızda bir hakim olaydı, Əlini ikimizin də üzərinə qoyaydı.
34 Да отимет от мене жезл, страх же Его да не смущает мене:
Allah Öz dəyənəyini üstümdən götürəydi, Dəhşəti ilə məni vahimələndirməyəydi.
35 и не убоюся, но возглаголю, ибо тако не вем сам себе.
O zaman Ondan qorxmadan danışardım, Amma bu vəziyyətdə heç nə edə bilmirəm.
