Вторая книга Царств 5
1 И приидоша вся племена Израилева к Давиду в Хеврон и глаголаша ему: се, кости твоя и плоть твоя мы есмы:
Андин кейин Исраилниң барлиқ қәбилилири Һебронға Давутниң қешиға келип: Қарисила, биз өзлириниң әт-сүйәклиридурмиз!
2 и вчера и третияго дне Саулу сущу царю над нами, ты был еси вводяй и изводяй Израиля, и рече Господь к тебе: ты упасеши люди Моя Израиля и ты будеши вождь людем Моим Израилю.
Бурун Саул бизниң үстимиздә сәлтәнәт қилғандиму Исраил хәлқигә җәңгә чиқип-киришкә йолбашчи болған өзлири едила; Пәрвәрдигар силигә: Сән Мениң хәлқим Исраилниң падичиси болуп, уларни бақисән, Исраилниң әмри болисән, дегән еди — деди.
3 И приидоша вси старейшины Израилевы к царю в Хеврон, и положи им царь Давид завет в Хевроне пред Господем: и помазаша Давида на царство над всем Израилем.
Шуниң билән Исраилниң һәммә ақсақаллири Һебронға падишаниң қешиға кәлди; Давут падиша Һебронда, Пәрвәрдигарниң алдида улар билән әһдә түзүшти. Андин улар Давутни Исраилға падиша болушқа мәсиһ қилди.
4 Сын тридесяти лет Давид внегда воцаритися ему, и царствова четыредесять лет:
Давут падиша болғанда оттуз яшқа киргән болуп, қириқ жил сәлтәнәт қилди.
5 седмь лет и месяцей шесть царствова в Хевроне над Иудою, и тридесять три лета царствова над всем Израилем и Иудою во Иерусалиме.
У Һебронда Йәһуданиң үстидә йәттә жил алтә ай сәлтәнәт қилип, Йерусалимда пүткүл Исраил билән Йәһуданиң үстидә оттуз үч жил сәлтәнәт қилди.
6 И пойде Давид и вси мужие его во Иерусалим ко Иевусею, живущему на земли той. И реша Давиду: не внидеши семо, яко восташа хромии и слепии глаголюще: яко не внидет Давид семо.
Падиша өз адәмлири билән Йерусалимға чиқип, шу зиминда турған Йәбусийлар билән җәң қилғили барди. Улар Давутқа: Сән бу йәргә кирәлмәйсән, бәлки һәтта корлар билән ақсақлар сени чекиндүриду! — деди. Чүнки улар: «Давут бу йәргә қәтъий кирәлмәйду», дәп ойлайтти.
7 И взя Давид крепость Сионю: сия есть град Давидов.
Лекин Давут Зион қорғинини алди (бу йәр Давутниң шәһири дәп атилиду).
8 И рече Давид в день той: всяк поражаяй Иевусеа да касается мечем и хромых и слепых и ненавидящих души Давидовы. Сего ради рекут: слепии и хромии не внидут в дом Господень.
Давут у күни: Кимки Йәбусийларни урай десә сүңгүч билән чиқиши керәк, андин у Давут қин-қинидин өч көридиған бу кор, ақсақлар билән [һесаплишалайду], деди. Шуниң билән «Қорлар я ақсақлар өйгә кирмисун» дәйдиған мақал пәйда болди.
9 И седе Давид в крепости, и наречеся сия град Давидов: и созда той град около от Краеградия, и дом свой.
Шундақ қилип Давут қорғанда турди вә у йәрни «Давутниң шәһири» дәп атиди. Давут шәһәрниң әтрапиға Миллодин тартип ич тәрәпкичә имарәт салди.
10 И идяше Давид идый и величаемь, и Господь Вседержитель с ним.
Давут барғансери қудрәт тапти; самавий қошунларниң Сәрдари болған Худа Пәрвәрдигар униң билән биллә еди.
11 И посла Хирам царь Тирский послы к Давиду, и древа кедрова, и древоделей, и каменоделателей, и создаша дом Давиду.
Турниң падишаси Һирам Давутниң қешиға әлчиләрни әвәтти вә улар билән қошуп, кедир яғачлири, яғаччилар вә ташчиларни әвәтти; улар Давут үчүн бир орда ясап бәрди.
12 И уразуме Давид, яко уготова его Господь в царя над Израилем, и яко вознесеся царство его людий Его ради Израиля.
Давут Пәрвәрдигарниң өзини Исраилға падиша тикләп, өз хәлқи Исраил үчүн өзиниң падишалиғини гүлләндүргәнлигини билип йәтти.
13 И поят Давид еще жены и подложницы от Иерусалима по пришествии своем от Хеврона: и быша Давиду еще сынове и дщери.
Давут Һеброндин кәлгәндин кейин Йерусалимдин йәнә аялларни вә кенизәкләрни алди; шуниң билән Давутқа йәнә көп оғул-қизлар туғулди.
14 И сия имена родившымся ему во Иерусалиме: Самус и Совав, и Нафан и Соломон,
Йерусалимда униңдин туғулғанларниң исимлири мана мундақ еди: Шаммуа, Шобаб, Натан, Сулайман,
15 и Евеар и Елисуе, и Нафек и Иефие,
Ибһар, Елишуа, Нәфәг, Яфия,
16 и Елисама и Елидае и Елифалаф, Самае, Иесиваф, Нафан, Галамаан, Иеваар, Феисус, Елифалаф, Нагеф, Нафек, Ианафан и Леасамис, Ваалимаф, Елифааф.
Елишама, Елиада вә Елифәләт.
17 И услышаша иноплеменницы, яко помазася Давид царь над Израилем, и взыдоша вси иноплеменницы искати Давида. И услыша Давид, и сниде в крепость.
Филистийләр Давутниң Исраилға падиша болушқа мәсиһләнгинини аңлиғанда, улар һәммиси Давутни тутқили чиқти, Давут буни аңлапла, қорғанға чүшти.
18 Иноплеменницы же приидоша и соединишася во юдоли Титанстей.
Филистийләр келип «Рәфайим җилғиси»да йейилип турди;
19 И вопроси Давид Господа, глаголя: взыду ли ко иноплеменником? И предаси ли я в руце мои? И рече Господь к Давиду: взыди, яко предая предам иноплеменники в руце твои.
Давут Пәрвәрдигардин йол сорап: Филистийләргә қарши атлинайму? Уларни қолумға тапшурарсәнму? — деди. Пәрвәрдигар Давутқа: Чиққин! Чүнки, Мән Филистийләрни җәзмән қолуңға тапшуримән — деди.
20 И прииде Давид с Вышних Сечей и посече иноплеменники тамо. И рече Давид: изсече Господь враги моя иноплеменники предо мною, якоже пресекаются воды. Сего ради наречеся имя места того Свыше Сечей.
У вақитта Давут Баал-Пәразимға барди. У йәрдә Давут уларни тар мар қилди. У: — «Пәрвәрдигар мениң алдимда дүшмәнлирим үстигә худди кәлкүн ярни елип кәткәндәк бөсүп кирди» — деди. Шуниң билән у йәрни «Баал-Пәразим» дәп атиди.
21 И оставиша тамо (иноплеменницы) боги своя, и взя их Давид и мужие иже с ним (и рече Давид сожещи их во огни).
Филистийләр у йәрдә өз мәбудлирини ташлап кәтти; Давут билән адәмлири уларни елип кәтти.
22 И приложиша паки приити иноплеменницы и собрашася на юдоли Титанстей.
Әнди Филистийләр йәнә чиқип «Рәфайим җилғиси»да йейилип турди.
23 И вопроси Давид Господа: взыду ли ко иноплеменником? И предаси ли их в руце мои? И рече ему Господь: не исходи на сретение им, но уклонися от них, и приступиши к ним близ дубравы плача:
Давут Пәрвәрдигардин йол сориди. Пәрвәрдигар: Сән у йәргә чиқмай, бәлки уларниң кәйнидин айлинип өтүп үҗмә дәрәқлириниң удулидин һуҗум қилғин — деди,
24 и будет, егда услышиши глас шума от дубравы плача, тогда снидеши к ним, яко тогда изыдет Господь пред тобою сещи на брани иноплеменники.
Шундақ болидуки, сән үҗмә дәрәқлигиниң үстидин аяқ тивишини аңлишиң биләнла дәрһал атлан; чүнки шу тапта Пәрвәрдигар Филистийләрниң қошуниға һуҗумға чиққан болиду, — деди.
25 И сотвори Давид, якоже заповеда ему Господь, и изби иноплеменники от Гаваона даже до земли Газира.
Давут Пәрвәрдигарниң униңға әмир қилғинидәк қилип, Филистийләрни Гибеондин Гәзәргичә қоғлап қирди.
