Псалми 137

1 На водама вавилонским сеђасмо и плакасмо опомињући се Сиона.

Junto dos rios de Babilônia, ali nos assentamos e choramos, quando nos lembramos de Sião:

2 О врбама сред њега вешасмо харфе своје.

Sobre os salgueiros que há no meio dela, penduramos as nossas harpas.

3 Онде искаху који нас заробише да певамо, и који нас оборише да се веселимо: "Певајте нам песму сионску."

Pois lá aqueles que nos levaram cativos, nos pediam uma canção; e os que nos destruiram, que os alegrassemos, dizendo; cantai-nos uma das canções de Sião

4 Како ћемо певати песму Господњу у земљи туђој?

Como cantaremos a canção do Senhor em terra estranha?

5 Ако заборавим тебе, Јерусалиме, нека ме заборави десница моја.

Se eu me esquecer de ti, ó Jerusalém, esqueça-se a minha direita da sua destreza.

6 Нека прионе језик мој за уста моја, ако тебе не успамтим, ако не уздржим Јерусалима сврх весеља свог.

Se me não lembrar de ti, apegue-se-me a língua ao meu paladar; se não prefiro Jerusalém à minha maior alegria.

7 Напомени, Господе, синовима Едомовим дан јерусалимски, кад говорише: Раскопајте, раскопајте га до темеља.

Lembra-te, Senhor, dos filhos de Edom no dia de Jerusalém, que diziam: Descobri-a, descobri-a até aos seus alicerces.

8 Кћери вавилонска, крвницо, благо ономе ко ти плати за дело које си нама учинила!

Ah! filha de Babilônia, que vais ser assolada; feliz aquele que te retribuir o pago que tu nos pagaste a nós.

9 Благо ономе који узме и разбије децу твоју о камен.

Feliz aquele que pegar em teus filhos e der com eles pelas pedras.