Псалми 102
1 Господе! Чуј молитву моју, и вика моја нек изађе преда Те.
Zayıf düşünce derdini RAB'be döken mazlumun duası Ya RAB, duamı işit, Yakarışım sana erişsin.
2 Немој одвратити лице своје од мене; у дан кад сам у невољи пригни к мени ухо своје, у дан кад Те призивам, похитај, услиши ме.
Sıkıntılı günümde yüzünü benden gizleme, Kulak ver sesime, Seslenince yanıt ver bana hemen.
3 Јер прођоше као дим дани моји, кости моје као топионица огореше.
Çünkü günlerim duman gibi yok oluyor, Kemiklerim ateş gibi yanıyor.
4 Покошено је као трава и посахло срце моје, да заборавих јести хлеб свој.
Yüreğim kırgın yemiş ot gibi kurudu, Ekmek yemeyi bile unuttum.
5 Од уздисања мог приону кост моја за месо моје.
Bir deri bir kemiğe döndüm Acı acı inlemekten.
6 Постадох као гем у пустињи; ја сам као сова на зидинама.
Issız yerlerdeki ishakkuşunu andırıyorum, Viranelerdeki kukumav gibiyim.
7 Не спавам, и седим као птица без друга на крову.
Gözüme uyku girmiyor, Damda yalnız kalmış bir kuş gibiyim.
8 Сваки дан руже ме непријатељи моји, и који су се помамили на мене, мном се уклињу.
Düşmanlarım bütün gün bana hakaret ediyor, Bana dil uzatanlar adımı lanet için kullanıyor.
9 Једем пепео као хлеб, и пиће своје растварам сузама.
Kızıp öfkelendiğin için Külü ekmek gibi yiyor, İçeceğime gözyaşı katıyorum. Beni kaldırıp bir yana attın.
10 Од гнева Твог и срдње Твоје; јер подигавши ме бацио си ме.
11 Дани су моји као сен, који пролази, и ја као трава осуших се.
Günlerim akşam uzayan gölge gibi yitmekte, Ot gibi sararmaktayım.
12 А Ти, Господе, остајеш довека, и спомен Твој од колена до колена.
Ama sen, sonsuza dek tahtında oturursun, ya RAB, Ünün kuşaklar boyu sürer.
13 Ти ћеш устати, смиловаћеш се на Сион, јер је време смиловати се на њ, јер је дошло време;
Kalkıp Siyon'a sevecenlik göstereceksin, Çünkü onu kayırmanın zamanıdır, beklenen zaman geldi.
14 Јер слугама Твојим омиле и камење његово, и прах његов жале.
Kulların onun taşlarından hoşlanır, Tozunu bile severler.
15 Тада ће се незнабошци бојати имена Господњег, и сви цареви земаљски славе Његове;
Uluslar RAB'bin adından, Yeryüzü kralları görkeminden korkacak.
16 Јер ће Господ сазидати Сион, и јавити се у слави својој;
Çünkü RAB Siyon'u yeniden kuracak, Görkem içinde görünecek.
17 Погледаће на молитву оних који немају помоћи, и неће се оглушити молбе њихове.
Yoksulların duasına kulak verecek, Yalvarışlarını asla hor görmeyecek.
18 Написаће се ово потоњем роду, и народ наново створен хвалиће Господа.
Bunlar gelecek kuşak için yazılsın, Öyle ki, henüz doğmamış insanlar RAB'be övgüler sunsun.
19 Што је приникао са свете висине своје, Господ погледао с неба на земљу.
RAB yücelerdeki kutsal katından aşağı baktı, Göklerden yeryüzünü gözetledi,
20 Да чује уздисање сужњево, и одреши синове смртне;
Tutsakların iniltisini duymak, Ölüm mahkûmlarını kurtarmak için.
21 Да би казивали на Сиону име Господње и хвалу Његову у Јерусалиму,
Böylece halklar ve krallıklar RAB'be tapınmak için toplanınca, O'nun adı Siyon'da, Övgüsü Yeruşalim'de duyurulacak.
22 Кад се скупе народи и царства да служе Господу.
23 Строшио је на путу крепост моју, скратио дане моје.
RAB gücümü kırdı yaşam yolunda, Ömrümü kısalttı.
24 Рекох: Боже мој! Немој ме узети у половини дана мојих. Твоје су године од колена до колена.
“Ey Tanrım, ömrümün ortasında canımı alma!” dedim. “Senin yılların kuşaklar boyu sürer!
25 Давно си поставио земљу, и небеса су дело руку Твојих.
“Çok önceden attın dünyanın temellerini, Gökler de senin ellerinin yapıtıdır.
26 То ће проћи, а Ти ћеш остати; све ће то као хаљина оветшати, као хаљину променићеш их и промениће се.
Onlar yok olacak, ama sen kalıcısın. Hepsi bir giysi gibi eskiyecek. Onları bir kaftan gibi değiştireceksin, Geçip gidecekler.
27 Али Ти си тај исти и године Твоје неће истећи.
Ama sen hep aynısın, Yılların tükenmeyecek.
28 Синови ће слуга Твојих живети, и семе ће се њихово утврдити пред лицем Твојим.
Gözetiminde yaşayacak kullarının çocukları, Senin önünde duracak soyları.”
