Псалми 10
1 Зашто, Господе, стојиш далеко, кријеш се кад је невоља?
O SIGNORE, perchè te ne stai lontano? [Perchè] ti nascondi a' tempi [che siamo] in distretta?
2 С охолости безбожникове мучи се убоги; хватају се убоги преваром коју измишљају безбожници.
L'empio colla sua superbia persegue il povero afflitto; [Ma] saranno presi nelle macchinazioni che hanno fatte.
3 Јер се безбожник дичи жељом душе своје, грабљивца похваљује.
Perciocchè l'empio si gloria de' desiderii dell'anima sua; E benedice l'avaro, [e] dispetta il Signore.
4 Безбожник у обести својој не мари за Господа: "Он не види." Нема Бога у мислима његовим.
L'empio, secondo l'alterezza del suo volto, non si cura [di nulla]; Tutti i suoi pensieri [sono, che] non [vi è] Dio.
5 Свагда су путеви његови криви; за судове Твоје не зна; на непријатеље своје неће ни да гледа.
Le sue vie son profane in ogni tempo; I tuoi giudicii gli sono una cosa troppo alta, [per averli] davanti a sè; Egli soffia contro a tutti i suoi nemici.
6 У срцу свом каже: Нећу посрнути; зло неће доћи никад.
Egli dice nel suo cuore: Io non sarò [giammai] smosso; [Egli dice], che in veruna età non caderà in alcun male.
7 Уста су му пуна неваљалих речи, преваре и увреде, под језиком је његовим мука и погибао.
La sua bocca è piena di esecrazione, e di frodi, e d'inganno; Sotto la lingua sua [vi è] perversità ed iniquità.
8 Седи у заседи иза куће; у потаји убија правога; очи његове вребају убогога.
Egli sta negli agguati per le ville; Egli uccide l'innocente in luoghi nascosti; I suoi occhi spiano il povero.
9 Седи у потаји као лав у пећини; седи у заседи да ухвати убогога; хвата убогога увукавши га у мрежу своју.
Egli insidia il povero nel [suo] nascondimento, Come il leone nella sua spelonca; Egli l'insidia per predarlo; Egli preda il povero, traendolo nella sua rete.
10 Притаји се, прилегне, и убоги падају у јаке нокте његове.
Egli se ne sta quatto e chino; E molti poveri caggiono nelle sue unghie.
11 Каже у срцу свом: "Бог је заборавио, окренуо је лице своје, неће видети никад."
Egli dice nel cuor suo: Iddio l'ha dimenticato; Egli ha nascosta la sua faccia, egli giammai non lo vedrà.
12 Устани Господе! Дигни руку своју, не заборави невољних.
Levati, Signore; o Dio, alza la tua mano; Non dimenticare i poveri afflitti.
13 Зашто безбожник да не мари за Бога говорећи у срцу свом да Ти нећеш видети?
Perchè l'empio dispetta egli Iddio? [Perchè] dice [egli] nel cuor suo, [che] tu non [ne] ridomanderai ragione?
14 Ти видиш; јер гледаш увреде и муке и пишеш их на руци. Теби предаје себе убоги; сироти Ти си помоћник.
Tu [l]'hai pur veduto; perciocchè tu riguardi l'oltraggio e il dispetto, Per prendere [il fatto] in mano. Il povero si rimette in te; Tu sei l'aiutatore dell'orfano.
15 Сатри мишицу безбожном и злом, да се тражи и не нађе безбожност његова.
Fiacca il braccio dell'empio; E [poi, se] tu ricerchi l'empietà del malvagio, non la troverai [più].
16 Господ је цар свагда, довека, нестаће незнабожаца са земље његове.
Il Signore [è] re in sempiterno; Le genti son perite dalla sua terra.
17 Господе! Ти чујеш жеље ништих; утврди срце њихово; отвори ухо своје,
O Signore, tu esaudisci il desiderio degli umili; Tu raffermi il cuor loro, le tue orecchie sono attente a loro;
18 Да даш суд сироти и невољнику, да престану гонити човека са земље.
Per far ragione all'orfano e al povero; Acciocchè l'uomo di terra non continui più ad usar violenza.
