Приче Соломонове 1
1 Приче Соломуна сина Давидовог, цара Израиљевог,
Proverbios de Salomão, filho de David, rei d'Israel;
2 Да се познаје мудрост и настава, да се разумеју речи разумне,
Para se conhecer a sabedoria e a instrucção; para se entenderem as palavras da prudencia;
3 Да се прима настава у разуму, у правди, у суду и у свему што је право,
Para se receber a instrucção do entendimento, a justiça, o juizo, e a equidade;
4 Да се даје лудима разборитост, младићима знање и помњивост.
Para dar aos simplice prudencia, e aos moços conhecimento e bom siso;
5 Мудар ће слушати и више ће знати, и разуман ће стећи мудрост,
Para o sabio ouvir e crescer em doutrina, e o entendido adquirir sabios conselhos;
6 Да разуме приче и значење, речи мудрих људи и загонетке њихове.
Para entender proverbios e a sua declaração: como tambem as palavras dos sabios, e as suas adivinhações.
7 Почетак је мудрости страх Господњи; луди презиру мудрост и наставу.
O temor do Senhor é o principio da sciencia: os loucos desprezam a sabedoria e a instrucção.
8 Слушај, сине, наставу оца свог, и не остављај науке матере своје.
Filho meu, ouve a instrucção de teu pae, e não deixes a doutrina de tua mãe.
9 Јер ће бити венац од милина око главе твоје, и гривна на грлу твом.
Porque diadema de graça serão para a tua cabeça, e colares para o teu pescoço.
10 Сине мој, ако би те мамили грешници, не пристај;
Filho meu, se os peccadores te attrahirem com afagos, não consintas.
11 Ако би рекли: Ходи с нама да вребамо крв, да заседамо правоме низашта;
Se disserem: Vem comnosco; espiemos o sangue; espreitemos o innocente sem razão;
Traguemol-os vivos, como a sepultura; e inteiros, como os que descem á cova; (Sheol h7585)
13 Свакојаког блага добићемо, напунићемо куће своје плена;
Acharemos toda a sorte de fazenda preciosa; encheremos as nossas casas de despojos;
14 Бацаћеш жреб свој с нама; један ће нам тоболац бити свима;
Lança a tua sorte entre nós; teremos todos uma só bolsa.
15 Сине мој, не иди на пут с њима, чувај ногу своју од стазе њихове.
Filho meu, não te ponhas a caminho com elles: desvia o pé das suas veredas;
16 Јер ногама својим трче на зло и хите да проливају крв.
Porque os seus pés correm para o mal, e se apressam a derramar sangue.
17 Јер се узалуд разапиње мрежа на очи свакој птици;
Na verdade debalde se estende a rede perante os olhos de toda a sorte d'aves.
18 А они вребају своју крв и заседају својој души.
E estes armam ciladas contra o seu proprio sangue; e as suas proprias vidas espreitam.
19 Такви су путеви свих лакомих на добитак, који узима душу својим господарима.
Assim são as veredas de todo aquelle que usa d'avareza: ella prenderá a alma de seus amos.
20 Премудрост виче на пољу, на улицама пушта глас свој;
A suprema sabedoria altamente clama de fóra: pelas ruas levanta a sua voz.
21 У највећој вреви виче, на вратима, у граду говори своје беседе;
Nas encruzilhadas, em que ha tumultos, clama: ás entradas das portas, na cidade profere as suas palavras.
22 Луди, докле ћете љубити лудост? И подсмевачима докле ће бити мио подсмех? И безумни, докле ће мрзети на знање?
Até quando, ó simplices, amareis a simplicidade? e vós, escarnecedores, desejareis o escarneo? e vós, loucos, aborrecereis o conhecimento?
23 Обратите се на карање моје; ево, изасућу вам дух свој, казаћу вам речи своје.
Tornae-vos á minha reprehensão: eis que abundantemente vos derramarei de meu espirito e vos farei saber as minhas palavras.
24 Што звах, али не хтесте, пружах руку своју, али нико не мари,
Porquanto clamei, e vós recusastes; estendi a minha mão, e não houve quem désse attenção;
25 Него одбацисте сваки савет мој, и карање моје не хтесте примити;
Mas rejeitastes todo o meu conselho, e não quizestes a minha reprehensão.
26 Зато ћу се и ја смејати вашој невољи, ругаћу се кад дође чега се бојите;
Tambem eu me rirei na vossa perdição, e zombarei, vindo o vosso temor;
27 Кад као пустош дође чега се бојите, и погибао ваша као олуја кад дође, кад навали на вас невоља и мука.
Vindo como a assolação o vosso temor, e vindo a vossa perdição como uma tormenta, sobrevindo-vos aperto e angustia.
28 Тада ће ме звати, али се нећу одазвати; рано ће тражити, али ме неће наћи.
Então a mim clamarão, porém eu não responderei; de madrugada me buscarão, porém não me acharão.
29 Јер мрзише на знање, и страх Господњи не изабраше;
Porquanto aborreceram o conhecimento; e não elegeram o temor do Senhor;
30 Не присташе на мој савет, и презираше сва карања моја.
Não consentiram ao meu conselho e desprezaram toda a minha reprehensão.
31 Зато ће јести плод од путева својих, и наситиће се савета својих.
Assim que comerão do fructo do seu caminho, e fartar-se-hão dos seus proprios conselhos.
32 Јер ће луде убити мир њихов, и безумне ће погубити срећа њихова.
Porque o desvio dos simplices os matará, e a prosperidade dos loucos os destruirá.
33 Али ко ме слуша боравиће безбрижно, и биће на миру не бојећи се зла.
Porém o que me der ouvidos habitará seguramente, e estará descançado do temor do mal
