< Приче Соломонове 17 >

1 Бољи је залогај сувог хлеба с миром него кућа пуна поклане стоке са свађом.
טוב פת חרבה ושלוה בה מבית מלא זבחי ריב׃
2 Разуман слуга биће господар над сином срамотним и с браћом ће делити наследство.
עבד משכיל ימשל בבן מביש ובתוך אחים יחלק נחלה׃
3 Топионица је за сребро и пећ за злато, а срца искушава Господ.
מצרף לכסף וכור לזהב ובחן לבות יהוה׃
4 Зао човек пази на усне зле, а лажљивац слуша језик пакостан.
מרע מקשיב על שפת און שקר מזין על לשון הות׃
5 Ко се руга сиромаху, срамоти Створитеља његовог; ко се радује несрећи, неће остати без кара.
לעג לרש חרף עשהו שמח לאיד לא ינקה׃
6 Венац су старцима унуци, а слава синовима оци њихови.
עטרת זקנים בני בנים ותפארת בנים אבותם׃
7 Не приличи безумном висока беседа, а камоли кнезу лажљива беседа.
לא נאוה לנבל שפת יתר אף כי לנדיב שפת שקר׃
8 Поклон је драги камен ономе који га прима, куда се год окрене напредује.
אבן חן השחד בעיני בעליו אל כל אשר יפנה ישכיל׃
9 Ко покрива преступ, тражи љубав; а ко понавља ствар, раставља главне пријатеље.
מכסה פשע מבקש אהבה ושנה בדבר מפריד אלוף׃
10 Укор тишти разумног већма него лудог сто удараца.
תחת גערה במבין מהכות כסיל מאה׃
11 Зао човек тражи само одмет, али ће се љут гласник послати на њ.
אך מרי יבקש רע ומלאך אכזרי ישלח בו׃
12 Боље је да човека срете медведица којој су отети медведићи, него безумник у свом безумљу.
פגוש דב שכול באיש ואל כסיל באולתו׃
13 Ко враћа зло за добро, неће се зло одмаћи од куће његове.
משיב רעה תחת טובה לא תמיש רעה מביתו׃
14 Ко почне свађу, отвори уставу води; зато пре него се заметне, прођи се распре.
פוטר מים ראשית מדון ולפני התגלע הריב נטוש׃
15 Ко оправда кривога и ко осуди правога, обојица су гад Господу.
מצדיק רשע ומרשיע צדיק תועבת יהוה גם שניהם׃
16 На шта је благо безумном у руци кад нема разума да прибави мудрост?
למה זה מחיר ביד כסיל לקנות חכמה ולב אין׃
17 У свако доба љуби пријатељ, и брат постаје у невољи.
בכל עת אהב הרע ואח לצרה יולד׃
18 Човек безуман даје руку и јамчи се за пријатеља свог.
אדם חסר לב תוקע כף ערב ערבה לפני רעהו׃
19 Ко милује свађу, милује грех; ко подиже увис врата своја, тражи погибао.
אהב פשע אהב מצה מגביה פתחו מבקש שבר׃
20 Ко је опаког срца, неће наћи добра; и ко дволичи језиком, пашће у зло.
עקש לב לא ימצא טוב ונהפך בלשונו יפול ברעה׃
21 Ко роди безумна, на жалост му је, нити ће се радовати отац лудога.
ילד כסיל לתוגה לו ולא ישמח אבי נבל׃
22 Срце весело помаже као лек, а дух жалостан суши кости.
לב שמח ייטב גהה ורוח נכאה תיבש גרם׃
23 Безбожник прима поклон из недара да преврати путеве правди.
שחד מחיק רשע יקח להטות ארחות משפט׃
24 Разумном је на лицу мудрост, а очи безумнику врљају накрај земље.
את פני מבין חכמה ועיני כסיל בקצה ארץ׃
25 Жалост је оцу свом син безуман, и јад родитељци својој.
כעס לאביו בן כסיל וממר ליולדתו׃
26 Није добро глобити праведника, ни да кнезови бију кога што је радио право.
גם ענוש לצדיק לא טוב להכות נדיבים על ישר׃
27 Устеже речи своје човек који зна, и тиха је духа човек разуман.
חושך אמריו יודע דעת וקר רוח איש תבונה׃
28 И безуман кад ћути, мисли се да је мудар, и разуман, кад стискује усне своје.
גם אויל מחריש חכם יחשב אטם שפתיו נבון׃

< Приче Соломонове 17 >