Плач Јеремијин 3
1 Ја сам човек који видех муку од прута гнева Његовог.
Eu sou aquelle homem que viu a afflicção pela vara do seu furor.
2 Одведе ме и оправи ме у таму, а не на видело.
A mim me guiou e levou ás trevas e não á luz.
3 Само се на ме обраћа, обраћа руку своју по вас дан.
Devéras se tornou contra mim e virou a sua mão todo o dia.
4 Учини, те ми остаре тело и кожа, потре кости моје.
Fez envelhecer a minha carne e a minha pelle, quebrantou os meus ossos.
5 Зазида ме, и опточи ме жучју и муком.
Edificou contra mim, e me cercou de fel e trabalho.
6 Посади ме у таму као умрле одавна.
Assentou-me em logares tenebrosos, como os que estavam mortos ha muito.
7 Огради ме да не изађем, и метну на ме тешке окове.
Cercou-me de sebe, e não posso sair: aggravou os meus grilhões.
8 Кад вичем и вапим, одбија молитву моју.
Ainda quando clamo e grito, elle exclue a minha oração.
9 Загради путеве моје тесаним каменом, и преврати стазе моје.
Cercou de sebe os meus caminhos com pedras lavradas, divertiu as minhas veredas.
10 Поста ми као медвед у заседи, као лав у потаји.
Fez-se-me como urso de emboscada, um leão em esconderijos.
11 Помете путеве моје, и раздре ме, и уништи ме.
Desviou os meus caminhos, e fez-me em pedaços; deixou-me assolado.
12 Натеже лук свој, и метну ме стрели за белегу.
Armou o seu arco, e me poz como alvo á frecha.
13 Устрели ме у бубреге стрелама из тула свог.
Faz entrar nos meus rins as frechas da sua aljava.
14 Постах подсмех свему народу свом и песма њихова по вас дан.
Fui feito um objecto de escarneo a todo o meu povo, de canção sua todo o dia.
15 Насити ме горчином, опоји ме пеленом.
Fartou-me de amarguras, embriagou-me de absintho.
16 Поломи ми зубе камењем, ували ме у пепео.
Quebrou com pedrinhas de areia os meus dentes; abaixou-me na cinza.
17 Удаљио си душу моју од мира, заборавих добро.
E affastaste da paz a minha alma; esqueci-me do bem.
18 И рекох: Пропаде сила моја и надање моје од Господа.
Então disse eu: Já pereceu a minha força, como tambem a minha esperança no Senhor.
19 Опомени се муке моје и јада мог, пелена и жучи.
Lembra-te da minha afflicção e do meu pranto, do absintho e do fel.
20 Душа се моја опомиње без престанка, и поништила се у мени.
Minha alma certamente d'isto se lembra, e se abate em mim.
21 Али ово напомињем срцу свом, те се надам:
D'isto me recordarei no meu coração; por isso esperarei.
22 Милост је Господња што не изгибосмо сасвим, јер милосрђа Његовог није нестало.
As misericordias do Senhor são a causa de não sermos consumidos; porque as suas misericordias não teem fim.
23 Понавља се свако јутро; велика је вера твоја.
Novas são cada manhã; grande é a tua fidelidade.
24 Господ је део мој, говори душа моја; зато ћу се у Њега уздати.
A minha porção é o Senhor, diz a minha alma; portanto esperarei n'elle.
25 Добар је Господ онима који га чекају, души, која га тражи.
Bom é o Senhor para os que se ateem a elle, para a alma que o busca.
26 Добро је мирно чекати спасење Господње.
Bom é esperar, e aguardar em silencio a salvação do Senhor.
27 Добро је човеку носити јарам за младости своје.
Bom é para o homem levar o jugo na sua mocidade.
28 Сам ће седети и ћутати, јер Бог метну бреме на њ.
Assentar-se-ha solitario, e ficará em silencio; porquanto Deus o poz sobre elle.
29 Метнуће уста своја у прах, еда би било надања.
Ponha a sua bocca no pó, dizendo: Porventura haverá esperança.
30 Подметнуће образ свој ономе који га бије, биће сит срамоте.
Dê a sua face ao que o fere; farte-se de affronta.
31 Јер Господ не одбацује за свагда.
Porque o Senhor não rejeitará para sempre.
32 Јер ако и уцвели, опет ће се и смиловати ради мноштва милости своје.
Antes, se entristeceu a alguem, compadecer-se-ha d'elle, segundo a grandeza das suas misericordias.
33 Јер не мучи из срца свог ни цвели синове човечје.
Porque não afflige nem entristece aos filhos dos homens do seu coração.
34 Кад газе ногама све сужње на земљи,
Para atropellar debaixo dos seus pés a todos os presos da terra.
35 Кад изврћу правицу човеку пред Вишњим,
Para perverter o direito do homem perante a face do Altissimo.
36 Кад чине криво човеку у парници његовој, не види ли Господ?
Para subverter ao homem no seu pleito; porventura não o veria o Senhor?
37 Ко је рекао што и збило се, а Господ да није заповедио?
Quem é aquelle que diz, e assim acontece, quando o Senhor o não mande?
38 Не долазе ли и зла и добра из уста Вишњег?
Porventura da bocca do Altissimo não sae o mal e o bem?
39 Зашто се тужи човек жив, човек на кар за грехе своје?
De que se queixa logo o homem vivente? queixe-se cada um dos seus peccados.
40 Претражимо и разгледајмо путе своје, и повратимо се ка Господу.
Esquadrinhemos os nossos caminhos, e investiguemol-os, e voltemos para o Senhor.
41 Подигнимо срце своје и руке к Богу на небесима.
Levantemos os nossos corações com as mãos a Deus nos céus, dizendo:
42 Згрешисмо и непокорни бисмо; Ти не прашташ.
Nós prevaricámos, e fomos rebeldes; por isso tu não perdoaste.
43 Обастро си се гневом, и гониш нас, убијаш и не жалиш.
Cobriste-nos da tua ira, e nos perseguiste; mataste, não perdoaste.
44 Обастро си си се облаком да не продре молитва.
Cobriste-te de nuvens, para que não passe a nossa oração.
45 Начинио си од нас сметлиште и одмет усред тих народа.
Por cisco e rejeitamento nos pozeste no meio dos povos.
46 Разваљују уста своја на нас сви непријатељи наши.
Todos os nossos inimigos abriram contra nós a sua bocca.
47 Страх и јама задеси нас, пустошење и затирање.
Temor e cova vieram sobre nós, assolação e quebrantamento.
48 Потоци теку из очију мојих ради погибли кћери народа мог.
Correntes de aguas derramou o meu olho pelo quebrantamento da filha do meu povo.
49 Очи моје лију сузе без престанка, јер нема одмора,
O meu olho manou, e não cessa, porquanto não ha descanço,
50 Докле Господ не погледа и не види с неба.
Até que attente e veja o Senhor desde os céus.
51 Око моје мучи ми душу ради свих кћери града мог.
O meu olho move a minha alma, por causa de todas as filhas da minha cidade.
52 Терају ме једнако као птицу непријатељи моји низашта.
Como ave me caçaram os que são meus inimigos sem causa.
53 Свалише у јаму живот мој и набацаше камење на ме.
Arrancaram a minha vida na masmorra, e lançaram pedras sobre mim.
54 Дође ми вода сврх главе; рекох: Погибох!
Derramaram-se as aguas sobre a minha cabeça; eu disse: Estou cortado.
55 Призивах име Твоје, Господе, из јаме најдубље.
Invoquei o teu nome, Senhor, desde a mais profunda cova.
56 Ти чу глас мој; не затискуј уха свог од уздисања мог, од вике моје.
Ouviste a minha voz; não escondas o teu ouvido ao meu suspiro, ao meu clamor.
57 Приступао си кад Те призивах, и говорио си: Не бој се.
Tu te chegaste no dia em que te invoquei; disseste: Não temas.
58 Расправљао си, Господе, парбу душе моје, и избављао си живот мој.
Pleiteaste, Senhor, os pleitos da minha alma, remiste a minha vida.
59 Видиш, Господе, неправду која ми се чини; расправи парбу моју.
Viste, Senhor, a injustiça que me fizeram; julga a minha causa.
60 Видиш сву освету њихову, све што ми мисле.
Viste toda a sua vingança, todos os seus pensamentos contra mim.
61 Чујеш руг њихов, Господе, све што ми мисле,
Ouviste o seu opprobrio, Senhor, todos os seus pensamentos contra mim,
62 Шта говоре они који устају на ме и шта намишљају против мене по вас дан.
Os ditos dos que se levantam contra mim e as suas imaginações contra mim todo o dia.
63 Види, кад седају и кад устају, ја сам им песма.
Observa-os a elles ao assentarem-se e ao levantarem-se; eu sou a sua canção.
64 Плати им, Господе, по делима руку њихових.
Rende-lhes recompensa, Senhor, conforme a obra das suas mãos.
65 Подај им упорно срце, проклетство своје.
Dá-lhes ancia de coração, maldição tua sobre elles.
66 Гони их гневом, и истреби их испод небеса Господњих.
Na tua ira persegue-os, e desfal-os de debaixo dos céus do Senhor.
