Књига о Јову 19
1 А Јов одговори и рече:
Então Job respondeu,
2 Докле ћете мучити душу моју и сатирати ме речима?
“Quanto tempo você vai me atormentar, e me esmagar com palavras?
3 Већ сте ме десет пута наружили; није вас стид што тако наваљујете на ме?
Você já me reprovou dez vezes. Você não tem vergonha de me atacar.
4 Али ако сам доиста погрешио, погрешка ће моја остати код мене.
If é verdade que eu errei, meu erro permanece comigo mesmo.
5 Ако ли се још хоћете да дижете на ме и да ме корите мојом срамотом,
Se de fato vocês se ampliarão contra mim, e implorar contra mim a minha reprovação,
6 Онда знајте да ме је Бог оборио и мрежу своју разапео око мене.
saiba agora que Deus me subverteu, e tem me cercado com sua rede.
7 Ето, вичем на неправду, али се не слушам; вапим, али нема суда.
“Eis que eu grito de errado, mas não sou ouvido. Eu clamo por ajuda, mas não há justiça.
8 Заградио је пут мој да не могу проћи; на стазе моје метнуо је мрак.
Ele se amuralhou no meu caminho para que eu não possa passar, e colocou escuridão em meus caminhos.
9 Свукао је с мене славу моју и скинуо венац с главе моје.
Ele me despojou de minha glória, e tirei a coroa da minha cabeça.
10 Порушио ме је од свуда, да ме нема; и као дрво ишчупао је надање моје.
Ele me derrubou de todos os lados, e eu estou fora. Ele arrancou minha esperança como uma árvore.
11 Распалио се на ме гнев Његов, и узео ме је међу непријатеље своје.
Ele também acendeu sua ira contra mim. Ele me conta entre seus adversários.
12 Војске Његове дођоше све заједно и насуше к себи пут к мени, стадоше у логор около шатора мог.
Suas tropas se unem, construir uma rampa de cerco contra mim, e acampar ao redor da minha tenda.
13 Браћу моју удаљио је од мене, и знанци моји туђе се од мене.
“Ele colocou meus irmãos longe de mim. Meus conhecidos estão totalmente distantes de mim.
14 Ближњи моји оставише ме, и знанци моји заборавише ме.
Meus parentes foram embora. Meus amigos familiares se esqueceram de mim.
15 Домашњи моји и моје слушкиње гледају ме као туђина; странац сам у очима њиховим.
Aqueles que moram em minha casa e minhas empregadas me consideram um estranho. Eu sou um estrangeiro à vista deles.
16 Зовем слугу свог, а он се не одзива, а молим га устима својим.
Chamo meu criado e ele não me dá resposta. Eu lhe imploro com a boca.
17 Дах је мој мрзак жени мојој, а преклињем је синовима утробе своје.
My respire é ofensivo para minha esposa. Sou repugnante para os filhos de minha própria mãe.
18 Ни деца не хају за ме; кад устанем, руже ме.
Até mesmo crianças pequenas me desprezam. Se eu me levanto, eles falam contra mim.
19 Мрзак сам свима неверним својим, и које љубљах посташе ми противници.
Todos os meus amigos familiares me abominam. Aqueles que eu amava se voltaram contra mim.
20 За кожу моју као за месо моје прионуше кости моје; једва оста кожа око зуба мојих.
Meus ossos colam-se à minha pele e à minha carne. Eu escapei pela pele dos meus dentes.
21 Смилујте се на ме, смилујте се на ме, пријатељи моји, јер се рука Божија дотакла мене.
“Tenha piedade de mim. Tenham piedade de mim, vocês meus amigos, pois a mão de Deus me tocou.
22 Зашто ме гоните као Бог, и меса мог не можете да се наситите?
Por que você me persegue como Deus, e não estão satisfeitos com minha carne?
23 О кад би се написале речи моје! Кад би се ставиле у књигу!
“Oh, que minhas palavras foram escritas agora! Oh, que estavam inscritos em um livro!
24 Писаљком гвозденом и оловом на камену за вечни спомен кад би се урезале!
That com uma caneta de ferro e chumbo eles foram gravados na rocha para sempre!
25 Али знам да је жив мој Искупитељ, и на последак да ће стати над прахом.
Mas quanto a mim, eu sei que meu Redentor vive. No final, ele estará sobre a terra.
26 И ако се ова кожа моја и рашчини, опет ћу у телу свом видети Бога.
Depois que minha pele for destruída, então eu verei Deus em minha carne,
27 Ја исти видећу Га, и очи моје гледаће Га, а не друге. А бубрега мојих нестаје у мени.
que eu, até mesmo eu, verei do meu lado. Meus olhos vão ver, e não como um estranho. “Meu coração está consumido dentro de mim”.
28 Него би требало да кажете: Зашто га гонимо? Кад је корен беседе у мени.
Se você disser: 'Como o perseguiremos'! porque a raiz da questão se encontra em mim,
29 Бојте се мача; јер је мач освета за безакоње; и знајте да има суд.
tenha medo da espada, por fúria traz as punições da espada, que você pode saber que há um julgamento”.
