Књига о Јову 17
1 Дух се мој квари, дана мојих нестаје; гробови су моји.
Il mio spirito si dissolve, I miei giorni sono spenti, I sepolcri mi [aspettano].
2 Код мене су ругачи, и око моје проводи ноћи у јаду који ми задају.
Non ho io appresso di me degli schernitori? E l'occhio mio non dev'egli sopportare le loro provocazioni?
3 Дај ми ко ће јамчити код Тебе; ко је тај који ће се руковати са мном?
Deh! metti [pegno], dammi sicurtà [per piatir] teco; Chi [sarà] colui [che] mi toccherà nella mano?
4 Јер си од њиховог срца сакрио разум; зато их нећеш узвисити.
Perciocchè, [quant'è a costoro], tu hai nascosto il senno al cuor loro, E però tu non li innalzerai.
5 Ко ласка пријатељима, његовим ће синовима очи посахнути.
Di chi parla fra gli amici per lusinga Anche gli occhi de' figliuoli saranno consumati.
6 Учинио је од мене причу народима, и постао сам бубњање међу њима.
Egli mi ha posto per servir di proverbio a' popoli, Ed io sono pubblicamente menato attorno in sul tamburo.
7 Потамнело је око моје од јада, и сви уди моји посташе као сен.
E l'occhio mio è tutto raggrinzato di sdegno, E tutte le mie membra [son] simili ad un'ombra.
8 Зачудиће се томе прави, и безазлени ће устати на лицемере.
Gli [uomini] diritti stupiranno di questo, E l'innocente se ne commoverà per cagion dell'ipocrita.
9 Али ће се праведник држати свог пута, и ко је чистих руку већма ће ојачати.
Ma pure il giusto si atterrà alla sua via, E colui ch'è puro di mani vie più si raffermerà.
10 А ви вратите се свиколики и ходите; нећу наћи мудра међу вама.
Or ravvedetevi pure voi tutti, e [poi] venite; Non troverò io alcun savio fra voi?
11 Дани моји прођоше, мисли моје покидаше се, што имах у срцу.
I miei giorni son passati via; I miei disegni, i proponimenti del mio cuore son rotti.
12 Од ноћи начинише дан, и светлост је близу мрака.
La notte [mi] è cangiata in giorno, La luce è di presso seguita dalle tenebre.
Se io mi trattengo di speranza, il sepolcro [sarà] la mia casa, Io farò il mio letto nelle tenebre. (Sheol h7585)
14 Гробу вичем: Ти си отац мој; црвима: Ти си мати моја, ти си сестра моја.
Già ho gridato alla fossa: Tu [sei] mio padre; Ed a' vermini: [Voi siete] la madre, e la sorella mia.
15 И где је сада надање моје? Моје надање ко ће видети?
Ed ove [è] ora la mia speranza? Sì, la mia speranza? chi la potrà vedere?
