Књига о Јову 10
1 Додијао је души мојој живот мој; пустићу од себе тужњаву своју, говорићу у јаду душе своје.
“Yaşamımdan usandım, Özgürce yakınacak, İçimdeki acıyla konuşacağım.
2 Рећи ћу Богу: Немој ме осудити; кажи ми зашто се преш са мном.
Tanrı'ya: Beni suçlama diyeceğim, Ama söyle, niçin benimle çekişiyorsun.
3 Је ли Ти мило да чиниш силу, да одбацујеш дело руку својих и савет безбожнички обасјаваш?
Hoşuna mı gidiyor gaddarlık etmek, Kendi ellerinin emeğini reddedip Kötülerin tasarılarını onaylamak?
4 Јесу ли у Тебе очи телесне? Видиш ли као што види човек?
Sende insan gözü mü var? İnsanın gördüğü gibi mi görüyorsun?
5 Јесу ли дани твоји као дани човечији, и године твоје као век људски,
Günlerin ölümlü birinin günleri gibi, Yılların insanın yılları gibi mi ki,
6 Те истражујеш моје безакоње и за грех мој разбираш?
Suçumu arıyor, Günahımı araştırıyorsun?
7 Ти знаш да нисам крив, и нема никога ко би избавио из Твоје руке.
Kötü olmadığımı, Senin elinden beni kimsenin kurtaramayacağını biliyorsun.
8 Твоје су ме руке створиле и начиниле, и Ти ме одсвуда потиреш.
“Senin ellerin bana biçim verdi, beni yarattı, Şimdi dönüp beni yok mu edeceksin?
9 Опомени се да си ме као од кала начинио, и опет ћеш ме у прах обратити.
Lütfen anımsa, balçık gibi bana sen biçim verdin, Beni yine toprağa mı döndüreceksin?
10 Ниси ли ме као млеко слио и као сир усирио ме?
Beni süt gibi dökmedin mi, Peynir gibi katılaştırmadın mı?
11 Навукао си на ме кожу и месо, и костима и жилама сплео си ме.
Bana et ve deri giydirdin, Beni kemiklerle, sinirlerle ördün.
12 Животом и милошћу даривао си ме; и старање Твоје чувало је дух мој.
Bana yaşam verdin, sevgi gösterdin, İlgin ruhumu korudu.
13 И сакрио си то у срцу свом; али знам да је у Тебе.
“Ama bunları yüreğinde gizledin, Biliyorum aklındakini:
14 Ако сам згрешио, опазио си ме, и ниси ме опростио безакоња мог.
Günah işleseydim, beni gözlerdin, Suçumu cezasız bırakmazdın.
15 Ако сам скривио, тешко мени! Ако ли сам прав, не могу подигнути главе, пун срамоте и видећи муку своју.
Suçluysam, vay başıma! Suçsuzken bile başımı kaldıramıyorum, Çünkü utanç doluyum, çaresizim.
16 И ако се подигне, гониш ме као лав, и опет чиниш чудеса на мени.
Başımı kaldırsam, aslan gibi beni avlar, Şaşılası gücünü yine gösterirsin üstümde.
17 Понављаш сведочанства своја против мене, и умножаваш гнев свој на ме; војске једне за другом излазе на ме.
Bana karşı yeni tanıklar çıkarır, Öfkeni artırırsın. Orduların dalga dalga üzerime geliyor.
18 Зашто си ме извадио из утробе? О да умрех! Да ме ни око не виде!
“Niçin doğmama izin verdin? Keşke ölseydim, hiçbir göz beni görmeden!
19 Био бих као да никада нисам био; из утробе у гроб био бих однесен.
Hiç var olmamış olurdum, Rahimden mezara taşınırdım.
20 Није ли мало дана мојих? Престани дакле и окани ме се да се мало опоравим,
Birkaç günlük ömrüm kalmadı mı? Beni rahat bırak da biraz yüzüm gülsün;
21 Пре него отидем одакле се нећу вратити, у земљу тамну и у сен смртни,
Dönüşü olmayan yere gitmeden önce, Karanlık ve ölüm gölgesi diyarına,
22 У земљу тамну као мрак и у сен смртни, где нема промене и где је видело као тама.
Zifiri karanlık diyarına, Ölüm gölgesi, kargaşa diyarına, Aydınlığın karanlığı andırdığı yere.”
