1 Мојсијева 21
1 И Господ походи Сару, као што беше рекао и учини Господ Сари као што беше казао.
RAB verdiği söz uyarınca Sara'ya iyilik etti ve sözünü yerine getirdi.
2 Јер затрудне и роди Сара Авраму сина у старости његовој у исто време кад каза Господ.
Sara hamile kaldı; İbrahim'in yaşlılık döneminde, tam Tanrı'nın belirttiği zamanda ona bir erkek çocuk doğurdu.
3 И Аврам надеде име сину који му се роди, ког му роди Сара, Исак.
İbrahim Sara'nın doğurduğu çocuğa İshak adını verdi.
4 И обреза Аврам сина свог Исака кад би од осам дана, као што му заповеди Бог.
Tanrı'nın kendisine buyurduğu gibi oğlu İshak'ı sekiz günlükken sünnet etti.
5 А Авраму беше сто година кад му се роди син Исак.
İshak doğduğunda İbrahim yüz yaşındaydı.
6 А Сара рече: Бог ми учини смех; ко год чује, смејаће ми се.
Sara, “Tanrı yüzümü güldürdü” dedi, “Bunu duyan herkes benimle birlikte gülecek.
7 И рече: Ко би рекао Авраму да ће Сара дојити децу? Ипак му родих сина у старости његовој.
Kim İbrahim'e Sara çocuk emzirecek derdi? Bu yaşında ona bir oğul doğurdum.”
8 А кад дете дорасте да се одбије од сисе, учини Аврам велику гозбу онај дан кад одбише Исака од сисе.
Çocuk büyüdü. Sütten kesildiği gün İbrahim büyük bir şölen verdi.
9 И Сара виде сина Агаре Мисирке, која га роди Авраму, где се подсмева;
Ne var ki Sara, Mısırlı Hacer'in İbrahim'den olma oğlu İsmail'in alay ettiğini görünce,
10 Па рече Авраму: Отерај ову робињу са сином њеним, јер син ове робиње неће бити наследник с мојим сином, с Исаком.
İbrahim'e, “Bu cariyeyle oğlunu kov” dedi, “Bu cariyenin oğlu, oğlum İshak'ın mirasına ortak olmasın.”
11 А то Авраму би врло криво ради сина његовог.
Bu İbrahim'i çok üzdü, çünkü İsmail de öz oğluydu.
12 Али Бог рече Авраму: Немој да ти је криво ради детета и ради робиње твоје. Шта ти је год казала Сара, послушај; јер ће ти се у Исаку семе прозвати.
Ancak Tanrı İbrahim'e, “Oğlunla cariyen için üzülme” dedi, “Sara ne derse, onu yap. Çünkü senin soyun İshak'la sürecektir.
13 Али ћу и од сина робињиног учинити народ, јер је твоје семе.
Cariyenin oğlundan da bir ulus yaratacağım, çünkü o da senin soyun.”
14 И Аврам устав ујутру рано, узе хлеба и мешину воде, и даде Агари метнувши јој на леђа, и дете, и отпусти је. А она отишавши луташе по пустињи вирсавској.
İbrahim sabah erkenden kalktı, biraz yiyecek, bir tulum da su hazırlayıp Hacer'in omuzuna attı, çocuğunu da verip onu gönderdi. Hacer Beer-Şeva Çölü'ne gitti, orada bir süre dolaştı.
15 А кад неста воде у мешини, она баци дете под једно дрво,
Tulumdaki su tükenince, oğlunu bir çalının altına bıraktı.
16 Па отиде колико се може стрелом добацити, и седе према њему; јер говораше: Да не гледам како ће умрети дете. И седећи према њему стаде гласно плакати.
Yaklaşık bir ok atımı uzaklaşıp, “Oğlumun ölümünü görmeyeyim” diyerek onun karşısına oturup hıçkıra hıçkıra ağladı.
17 А Бог чу глас детињи, и анђео Божји викну с неба Агару, и рече јој: Шта ти је Агаро? Не бој се, јер Бог чу глас детињи оданде где је.
Tanrı çocuğun sesini duydu. Tanrı'nın meleği göklerden Hacer'e, “Nen var, Hacer?” diye seslendi, “Korkma! Çünkü Tanrı çocuğun sesini duydu.
18 Устани, дигни дете и узми га у наручје; јер ћу од њега учинити велик народ.
Kalk, oğlunu kaldır, elini tut. Onu büyük bir ulus yapacağım.”
19 И Бог јој отвори очи, те угледа студенац; и отишавши напуни мешину воде, и напоји дете.
Sonra Tanrı Hacer'in gözlerini açtı, Hacer bir kuyu gördü. Gidip tulumunu doldurdu, oğluna içirdi.
20 И Бог беше с дететом, те одрасте, и живеше у пустињи и поста стрелац.
Çocuk büyürken Tanrı onunlaydı. Çocuk çölde yaşadı ve okçu oldu.
21 А живеше у пустињи Фарану. И мати га ожени из земље мисирске.
Paran Çölü'nde yaşarken annesi ona Mısırlı bir kadın aldı.
22 У то време рече Авимелех и Фихол војвода његов Авраму говорећи: Бог је с тобом у свему што радиш.
O sırada Avimelek'le ordusunun komutanı Fikol İbrahim'e, “Yaptığın her şeyde Tanrı seninle” dediler,
23 Закуни ми се сада Богом да нећеш преварити мене ни сина мог ни унука мог него да ћеш добро онако како сам ја теби чинио и ти чинити мени и земљи у којој си дошљак.
“Onun için, Tanrı'nın önünde bana, oğluma ve soyuma haksız davranmayacağına ant iç. Bana ve konuk olarak yaşadığın bu ülkeye, benim sana yaptığım gibi iyi davran.”
24 А Аврам рече: Хоћу се заклети.
İbrahim, “Ant içerim” dedi.
25 Али Аврам прекори Авимелеха за студенац, који узеше на силу слуге Авимелехове.
İbrahim Avimelek'e bir kuyuyu zorla ele geçiren adamlarından yakındı.
26 А Авимелех рече: Не знам ко је то учинио; нити ми ти каза, нити чух до данас.
Avimelek, “Bunu kimin yaptığını bilmiyorum” diye yanıtladı, “Sen de bana söylemedin, ilk kez duyuyorum.”
27 Тада Аврам узе оваца и говеда, и даде Авимелеху, и ухвати веру међу собом.
Daha sonra İbrahim Avimelek'e davar ve sığır verdi. Böylece ikisi bir antlaşma yaptılar.
28 А Аврам одлучи седам јагањаца из стада.
İbrahim sürüsünden yedi dişi kuzu ayırdı.
29 А Авимелех рече Авраму: Шта ће оно седам јагањаца што си одлучио?
Avimelek, “Bunun anlamı ne, niçin bu yedi dişi kuzuyu ayırdın?” diye sordu.
30 А он одговори: Да примиш из моје руке оно седам јагањаца, да ми буде сведочанство да сам ја ископао овај студенац.
İbrahim, “Bu yedi dişi kuzuyu benim elimden almalısın” diye yanıtladı, “Kuyuyu benim açtığımın kanıtı olsun.”
31 Отуда се прозва оно место Вирсавеја, јер се онде заклеше обојица.
Bu yüzden oraya Beer-Şeva adı verildi. Çünkü ikisi orada ant içmişlerdi.
32 Тако ухватише веру на Вирсавеји. Тада се диже Авимелех и Фихол војвода његов, и вратише се у земљу филистејску.
Beer-Şeva'da yapılan bu antlaşmadan sonra Avimelek, ordusunun komutanı Fikol'la birlikte Filist yöresine geri döndü.
33 А Аврам посади луг на Вирсавеји, и онде призва име Господа Бога Вечног.
İbrahim Beer-Şeva'da bir ılgın ağacı dikti; orada RAB'bi, ölümsüz Tanrı'yı adıyla çağırdı.
34 И Аврам живеше као дошљак у земљи филистејској много времена.
Filist yöresinde konuk olarak uzun süre yaşadı.
