Psalmi 144
1 Blagosloven Gospod, grad moj, koji uèi ruke moje boju, prste moje ratu,
Bendito Jehová mi roca, que enseña mis manos a la batalla, y mis dedos a la guerra.
2 Dobrotvor moj i ograda moja, utoèište moje i izbavitelj moj, štit moj, onaj, u koga se uzdam, koji mi pokorava narod moj.
Misericordia mía, y mi castillo: altura mía, y mi libertador: escudo mío en quien he confiado: el que allana mi pueblo delante de mí.
3 Gospode! šta je èovjek, te znaš za nj, i sin smrtnoga, te ga paziš?
O! Jehová, ¿qué es el hombre, que te haces familiar a él? ¿el hijo del hombre, para que le estimes?
4 Èovjek je kao ništa; dani su njegovi kao sjen, koji prolazi.
El hombre es semejante a la vanidad: sus días son como la sombra que pasa.
5 Gospode! savij nebesa svoja, i siði; dotakni se gora, i zadimiæe se.
O! Jehová, inclina tus cielos y desciende: toca los montes, y humeen.
6 Sijevni munjom, i razagnaj ih; pusti strijele svoje, i raspi ih.
Relampaguea relámpagos, y disípalos; envía tus saetas, y contúrbalos.
7 Pruži ruku svoju s visine, izbavi me i izvadi me iz vode velike, iz ruku tuðinaca,
Envía tu mano desde lo alto: redímeme, y escápame de las muchas aguas: de la mano de los hijos extraños.
8 Kojih usta govore ništave stvari, i kojih je desnica desnica lažna.
Cuya boca habla vanidad; y su diestra es diestra de mentira.
9 Bože! pjesmu novu pjevaæu ti, u psaltir od deset žica udaraæu tebi,
O! Dios, a ti cantaré canción nueva: con salterio, con decacordio cantaré a ti.
10 Koji daješ spasenje carevima, i Davida slugu svojega izbavljaš od ljutoga maèa.
El que da salud a los reyes: el que redime a David su siervo de perniciosa espada.
11 Izbavi me i otmi me iz ruke tuðinaca, kojih usta govore ništave stvari, i kojih je desnica desnica lažna.
Redímeme, y escápame de mano de los hijos extraños: cuya boca habla vanidad, y su diestra es diestra de mentira.
12 Sinovi naši neka budu kao bilje, koje veselo odraste u mladosti; kæeri naše kao stupovi prekrasno izraðeni u dvoru;
Que nuestros hijos sean como plantas crecidas en su juventud: nuestras hijas como las esquinas labradas a manera del palacio:
13 Žitnice naše pune, obilne svakim žitom; ovce naše nek se množe na tisuæe i na sto tisuæa po stanovima našim.
Nuestros rincones llenos, proveidos de toda suerte de grano: nuestros ganados que paran a millares, y a diez millares en nuestras plazas.
14 Volovi naši neka budu tovni; neka ne bude napadanja, ni bježanja, ni tužnjave po ulicama našim.
Nuestros bueyes cargados de carnes, no haya portillo, ni quien salga, ni quien dé grita en nuestras calles.
15 Blago narodu, u kojega je sve ovako! Blago narodu, u kojega je Gospod Bog!
Bienaventurado el pueblo que tiene esto: bienaventurado el pueblo, cuyo Dios es Jehová.
