Jov 19
1 A Jov odgovori i reèe:
Pagkatapos sumagot si Job at sinabi,
2 Dokle æete muèiti dušu moju i satirati me rijeèima?
“Hanggang kailan ninyo ako pahihirapan at babasagin ng pira-piraso na may mga salita?
3 Veæ ste me deset puta naružili; nije vas stid što tako navaljujete na me?
Sampung beses ninyo na akong pinagsasabihan; hindi kayo nahihiya na pinagmamalupitan ninyo ako.
4 Ali ako sam doista pogriješio, pogrješka æe moja ostati kod mene.
Kung totoo nga na nagkasala ako, mananatiling panagutan ko ang aking pagkakamali.
5 Ako li se još hoæete da dižete na me i da me korite mojom sramotom,
Kung totoo nga na magmamalaki kayo laban sa akin at mapaniwala ang lahat ng mga tao na nagkasala ako,
6 Onda znajte da me je Bog oborio i mrežu svoju razapeo oko mene.
kung gayon dapat alam ninyo na ginawan ako ng mali ng Diyos at nahuli ako sa kaniyang lambat.
7 Eto, vièem na nepravdu, ali se ne slušam; vapijem, ali nema suda.
Tingnan ninyo, sumisigaw ako na ginawan ako ng mali, pero hindi ako narinig; nanawagan ako ng tulong, pero walang katarungan.
8 Zagradio je put moj da ne mogu proæi; na staze moje metnuo je mrak.
Pinaderan niya ang aking daanan para hindi ako makatawid, at pinadilim niya ang aking nilalakaran.
9 Svukao je s mene slavu moju i skinuo vijenac s glave moje.
Hinubad niya ang aking karangalan, at kinuha niya ang korona mula sa ulo ko.
10 Porušio me je otsvuda, da me nema; i kao drvo išèupao je nadanje moje.
Giniba niya ako sa bawat dako, at naglaho na ako; binunot niya ang aking mga pag-asa katulad ng isang puno.
11 Raspalio se na me gnjev njegov, i uzeo me je meðu neprijatelje svoje.
Pinasiklab din niya ang kaniyang galit laban sa akin; tinuturing niya ako bilang isa sa kaniyang mga kaaway.
12 Vojske njegove doðoše sve zajedno i nasuše sebi put k meni, i stadoše u oko okolo šatora mojega.
Nagtitipon ang mga hukbo niya, nagtayo sila ng tungtungan na panlusob laban sa akin at nagkampo sa paligid ng aking tolda.
13 Braæu moju udaljio je od mene, i znanci moji tuðe se od mene.
Nilayo niya mula sa akin ang mga kapatid ko, nilayo niya ako mula sa aking mga kakilala.
14 Bližnji moji ostaviše me, i znanci moji zaboraviše me.
Binigo ako ng aking mga kamag-anak; kinalimutan na ako ng malapit kong mga kaibigan.
15 Domašnji moji i moje sluškinje gledaju me kao tuðina; stranac sam u oèima njihovijem.
Ang mga taong minsang tumuloy sa bahay ko bilang panauhin pati na ang mga lingkod kong babae ay itinuring akong ibang tao; isa akong dayuhan sa paningin nila.
16 Zovem slugu svojega, a on se ne odziva, a molim ga ustima svojim.
Nananawagan ako sa aking lingkod, pero hindi niya ako tinutugon kahit na nagmamakaawa ako sa pamamagitan ng aking bibig.
17 Dah je moj mrzak ženi mojoj, a preklinjem je sinovima utrobe svoje.
Nakasusulasok sa asawa ko ang aking paghinga; nakapandidiri ang aking panawagan sa sariling kong mga kapatid na lalaki at babae.
18 Ni djeca ne haju za me; kad ustanem, ruže me.
Kahit ang mga bata ay kinasusuklaman ako; kung babangon ako para magsalita, pinagsasalitaan nila ako.
19 Mrzak sam svjema najvjernijim svojim, i koje ljubljah postaše mi protivnici.
Kinamumuhian ako ng lahat ng aking mga kaibigan; tinalikuran ako ng lahat ng mga minamahal ko.
20 Za kožu moju kao za meso moje prionuše kosti moje; jedva osta koža oko zuba mojih.
Nakakapit ang mga buto ko sa aking balat at laman; buto't balat na lamang ang natitira sa akin.
21 Smilujte se na me, smilujte se na me, prijatelji moji, jer se ruka Božija dotakla mene.
Maawa kayo sa akin, maawa kayo sa akin, mga kaibigan ko, dahil hinawakan ako ng kamay ng Diyos. Bakit ninyo ako inaapi na parang kayo ang Diyos?
22 Zašto me gonite kao Bog, i mesa mojega ne možete da se nasitite?
Bakit hindi pa kayo nasisiyahan sa pag-ubos ng laman ko?
23 O kad bi se napisale rijeèi moje! kad bi se stavile u knjigu!
O, sana ay maisulat na ngayon ang mga sinasabi ko! O, sana maitala sa aklat ang mga ito!
24 Pisaljkom gvozdenom i olovom na kamenu za vjeèni spomen kad bi se urezale!
O, sana ay magpakailanmang maiukit ito ng bakal na panulat at tingga sa isang bato!
25 Ali znam da je živ moj iskupitelj, i na pošljedak da æe stati nad prahom.
Pero para sa akin, alam ko na nabubuhay ang aking Manunubos, at balang araw ay tatayo siya sa daigdig;
26 I ako se ova koža moja i rašèini, opet æu u tijelu svom vidjeti Boga.
pagkatapos mawasak ang balat ko, iyon ay, ang aking katawan, saka makikita ko ang Diyos sa aking pangangatawan.
27 Ja isti vidjeæu ga, i oèi moje gledaæe ga, a ne drugi. A bubrega mojih nestaje u meni.
Makikita ko siya, ako mismo ang makakakita sa kaniya sa aking tabi; makikita siya ng aking mga mata, at hindi bilang isang dayuhan. Bibigay ang lamang-loob ko.
28 Nego bi trebalo da reèete: zašto ga gonimo? kad je korijen besjede u meni.
Kung sinasabi ninyo, 'Paano natin siya pahihirapan! Nasa kaniya ang ugat ng kaniyang mga kaguluhan',
29 Bojte se maèa; jer je maè osveta za bezakonje; i znajte da ima sud.
matakot kayo sa espada, dahil ang poot ang nagdadala ng kaparusahan ng espada, para malaman ninyo na mayroong paghahatol.”
