โยหน: 4
1 ยีศุ: สฺวยํ นามชฺชยตฺ เกวลํ ตสฺย ศิษฺยา อมชฺชยตฺ กินฺตุ โยหโน'ธิกศิษฺยานฺ ส กโรติ มชฺชยติ จ,
Therefore when the Lord knew that the Pharisees had heard that Yeshua was making and immersing more disciples than Yochanan
2 ผิรูศิน อิมำ วารฺตฺตามศฺฤณฺวนฺ อิติ ปฺรภุรวคตฺย
(although Yeshua himself didn’t immerse, but his disciples),
3 ยิหูทียเทศํ วิหาย ปุน รฺคาลีลมฺ อาคตฺฯ
he left Judea and departed into Galilee.
4 ตต: โศมิโรณปฺรเทศสฺย มเทฺยน เตน คนฺตเวฺย สติ
He needed to pass through Samaria.
5 ยากูพฺ นิชปุตฺราย ยูษเผ ยำ ภูมิมฺ อททาตฺ ตตฺสมีปสฺถายิ โศมิโรณปฺรเทศสฺย สุขารฺ นามฺนา วิขฺยาตสฺย นครสฺย สนฺนิธาวุปาสฺถาตฺฯ
So he came to a city of Samaria called Sychar, near the parcel of ground that Jacob gave to his son Joseph.
6 ตตฺร ยากูพ: ปฺรหิราสีตฺ; ตทา ทฺวิตียยามเวลายำ ชาตายำ ส มารฺเค ศฺรมาปนฺนสฺตสฺย ปฺรเห: ปารฺเศฺว อุปาวิศตฺฯ
Jacob’s well was there. Yeshua therefore, being tired from his journey, sat down by the well. It was about the sixth hour.
7 เอตรฺหิ กาจิตฺ โศมิโรณียา โยษิตฺ โตโยตฺโตลนารฺถมฺ ตตฺราคมตฺ
A woman of Samaria came to draw water. Yeshua said to her, “Give me a drink.”
8 ตทา ศิษฺยา: ขาทฺยทฺรวฺยาณิ เกฺรตุํ นครมฺ อคจฺฉนฺฯ
For his disciples had gone away into the city to buy food.
9 ยีศุ: โศมิโรณียำ ตำ โยษิตมฺ วฺยาหารฺษีตฺ มหฺยํ กิญฺจิตฺ ปานียํ ปาตุํ เทหิฯ กินฺตุ โศมิโรณีไย: สากํ ยิหูทียโลกา น วฺยวาหรนฺ ตสฺมาทฺเธโต: สากถยตฺ โศมิโรณียา โยษิตทหํ ตฺวํ ยิหูทีโยสิ กถํ มตฺต: ปานียํ ปาตุมฺ อิจฺฉสิ?
The Samaritan woman therefore said to him, “How is it that you, being a Jew, ask for a drink from me, a Samaritan woman?” (For Jews have no dealings with Samaritans.)
10 ตโต ยีศุรวททฺ อีศฺวรสฺย ยทฺทานํ ตตฺกีทฺฤกฺ ปานียํ ปาตุํ มหฺยํ เทหิ ย อิตฺถํ ตฺวำ ยาจเต ส วา ก อิติ เจทชฺญาสฺยถาสฺตรฺหิ ตมยาจิษฺยถา: ส จ ตุภฺยมมฺฤตํ โตยมทาสฺยตฺฯ
Yeshua answered her, “If you knew the gift of God, and who it is who says to you, ‘Give me a drink,’ you would have asked him, and he would have given you living water.”
11 ตทา สา สีมนฺตินี ภาษิตวติ, เห มเหจฺฉ ปฺรหิรฺคมฺภีโร ภวโต นีโรตฺโตลนปาตฺรํ นาสฺตี จ ตสฺมาตฺ ตทมฺฤตํ กีลาลํ กุต: ปฺราปฺสฺยสิ?
The woman said to him, “Sir, you have nothing to draw with, and the well is deep. So where do you get that living water?
12 โยสฺมภฺยมฺ อิมมนฺธูํ ทเทา, ยสฺย จ ปริชนา โคเมษาทยศฺจ สรฺเวฺว'สฺย ปฺรเห: ปานียํ ปปุเรตาทฺฤโศ โยสฺมากํ ปูรฺวฺวปุรุโษ ยากูพฺ ตสฺมาทปิ ภวานฺ มหานฺ กึ?
Are you greater than our father Jacob, who gave us the well and drank from it himself, as did his children and his livestock?”
13 ตโต ยีศุรกถยทฺ อิทํ ปานียํ ส: ปิวติ ส ปุนสฺตฺฤษารฺตฺโต ภวิษฺยติ,
Yeshua answered her, “Everyone who drinks of this water will thirst again,
15 ตทา สา วนิตากถยตฺ เห มเหจฺฉ ตรฺหิ มม ปุน: ปีปาสา ยถา น ชายเต โตโยตฺโตลนาย ยถาตฺราคมนํ น ภวติ จ ตทรฺถํ มหฺยํ ตตฺโตยํ เทหีฯ
The woman said to him, “Sir, give me this water, so that I don’t get thirsty, neither come all the way here to draw.”
16 ตโต ยีศูรวททฺยาหิ ตว ปติมาหูย สฺถาเน'ตฺราคจฺฉฯ
Yeshua said to her, “Go, call your husband, and come here.”
17 สา วามาวทตฺ มม ปติรฺนาสฺติฯ ยีศุรวทตฺ มม ปติรฺนาสฺตีติ วากฺยํ ภทฺรมโวจ: ฯ
The woman answered, “I have no husband.” Yeshua said to her, “You said well, ‘I have no husband,’
18 ยตสฺตว ปญฺจ ปตโยภวนฺ อธุนา ตุ ตฺวยา สารฺทฺธํ ยสฺติษฺฐติ ส ตว ภรฺตฺตา น วากฺยมิทํ สตฺยมวาทิ: ฯ
for you have had five husbands; and he whom you now have is not your husband. This you have said truly.”
19 ตทา สา มหิลา คทิตวติ เห มเหจฺฉ ภวานฺ เอโก ภวิษฺยทฺวาทีติ พุทฺธํ มยาฯ
The woman said to him, “Sir, I perceive that you are a prophet.
20 อสฺมากํ ปิตฺฤโลกา เอตสฺมินฺ ศิโลจฺจเย'ภชนฺต, กินฺตุ ภวทฺภิรุจฺยเต ยิรูศาลมฺ นคเร ภชนโยคฺยํ สฺถานมาเสฺตฯ
Our fathers worshiped in this mountain, and you Jews say that in Jerusalem is the place where people ought to worship.”
21 ยีศุรโวจตฺ เห โยษิตฺ มม วาเกฺย วิศฺวสิหิ ยทา ยูยํ เกวลไศเล'สฺมินฺ วา ยิรูศาลมฺ นคเร ปิตุรฺภชนํ น กริษฺยเธฺว กาล เอตาทฺฤศ อายาติฯ
Yeshua said to her, “Woman, believe me, the hour is coming when neither in this mountain nor in Jerusalem will you worship the Father.
22 ยูยํ ยํ ภชเธฺว ตํ น ชานีถ, กินฺตุ วยํ ยํ ภชามเห ตํ ชานีมเห, ยโต ยิหูทียโลกานำ มธฺยาตฺ ปริตฺราณํ ชายเตฯ
You worship that which you don’t know. We worship that which we know; for salvation is from the Jews.
23 กินฺตุ ยทา สตฺยภกฺตา อาตฺมนา สตฺยรูเปณ จ ปิตุรฺภชนํ กริษฺยนฺเต สมย เอตาทฺฤศ อายาติ, วรมฺ อิทานีมปิ วิทฺยเต; ยต เอตาทฺฤโศ ภตฺกานฺ ปิตา เจษฺฏเตฯ
But the hour comes, and now is, when the true worshipers will worship the Father in spirit and truth, for the Father seeks such to be his worshipers.
24 อีศฺวร อาตฺมา; ตตสฺตสฺย เย ภกฺตาไสฺต: ส อาตฺมนา สตฺยรูเปณ จ ภชนีย: ฯ
God is spirit, and those who worship him must worship in spirit and truth.”
25 ตทา สา มหิลาวาทีตฺ ขฺรีษฺฏนามฺนา วิขฺยาโต'ภิษิกฺต: ปุรุษ อาคมิษฺยตีติ ชานามิ ส จ สรฺวฺวา: กถา อสฺมานฺ ชฺญาปยิษฺยติฯ
The woman said to him, “I know that Messiah is coming, he who is called Messiah. When he has come, he will declare to us all things.”
26 ตโต ยีศุรวทตฺ ตฺวยา สารฺทฺธํ กถนํ กโรมิ โย'หมฺ อหเมว ส ปุรุษ: ฯ
Yeshua said to her, “I am he, the one who speaks to you.”
27 เอตสฺมินฺ สมเย ศิษฺยา อาคตฺย ตถา สฺตฺริยา สารฺทฺธํ ตสฺย กโถปกถเน มหาศฺจรฺยฺยมฺ อมนฺยนฺต ตถาปิ ภวานฺ กิมิจฺฉติ? ยทฺวา กิมรฺถมฺ เอตยา สารฺทฺธํ กถำ กถยติ? อิติ โกปิ นาปฺฤจฺฉตฺฯ
Just then, his disciples came. They marveled that he was speaking with a woman; yet no one said, “What are you looking for?” or, “Why do you speak with her?”
28 ตต: ปรํ สา นารี กลศํ สฺถาปยิตฺวา นครมธฺยํ คตฺวา โลเกโภฺยกถายทฺ
So the woman left her water pot, went away into the city, and said to the people,
29 อหํ ยทฺยตฺ กรฺมฺมากรวํ ตตฺสรฺวฺวํ มหฺยมกถยทฺ เอตาทฺฤศํ มานวเมกมฺ อาคตฺย ปศฺยต รุ กิมฺ อภิษิกฺโต น ภวติ?
“Come, see a man who told me everything that I have done. Can this be the Messiah?”
30 ตตเสฺต นคราทฺ พหิราคตฺย ตาตสฺย สมีปมฺ อายนฺฯ
They went out of the city, and were coming to him.
31 เอตรฺหิ ศิษฺยา: สาธยิตฺวา ตํ วฺยาหารฺษุ: เห คุโร ภวานฺ กิญฺจิทฺ ภูกฺตำฯ
In the meanwhile, the disciples urged him, saying, “Rabbi, eat.”
32 ตต: โสวททฺ ยุษฺมาภิรฺยนฺน ชฺญายเต ตาทฺฤศํ ภกฺษฺยํ มมาเสฺตฯ
But he said to them, “I have food to eat that you don’t know about.”
33 ตทา ศิษฺยา: ปรสฺปรํ ปฺรษฺฏุมฺ อารมฺภนฺต, กิมไสฺม โกปิ กิมปิ ภกฺษฺยมานีย ทตฺตวานฺ?
The disciples therefore said to one another, “Has anyone brought him something to eat?”
34 ยีศุรโวจตฺ มตฺเปฺรรกสฺยาภิมตานุรูปกรณํ ตไสฺยว กรฺมฺมสิทฺธิการณญฺจ มม ภกฺษฺยํฯ
Yeshua said to them, “My food is to do the will of him who sent me and to accomplish his work.
35 มาสจตุษฺฏเย ชาเต ศสฺยกรฺตฺตนสมโย ภวิษฺยตีติ วากฺยํ ยุษฺมาภิ: กึ โนทฺยเต? กินฺตฺวหํ วทามิ, ศิร อุตฺโตลฺย เกฺษตฺราณิ ปฺรติ นิรีกฺษฺย ปศฺยต, อิทานีํ กรฺตฺตนโยคฺยานิ ศุกฺลวรฺณานฺยภวนฺฯ
Don’t you say, ‘There are yet four months until the harvest’? Behold, I tell you, lift up your eyes and look at the fields, that they are white for harvest already.
36 ยศฺฉินตฺติ ส เวตนํ ลภเต อนนฺตายุ: สฺวรูปํ ศสฺยํ ส คฺฤหฺลาติ จ, เตไนว วปฺตา เฉตฺตา จ ยุคปทฺ อานนฺทต: ฯ (aiōnios g166)
He who reaps receives wages and gathers fruit to eternal life, that both he who sows and he who reaps may rejoice together. (aiōnios g166)
37 อิตฺถํ สติ วปเตฺยกศฺฉินตฺยนฺย อิติ วจนํ สิทฺธฺยติฯ
For in this the saying is true, ‘One sows, and another reaps.’
38 ยตฺร ยูยํ น ปรฺยฺยศฺรามฺยต ตาทฺฤศํ ศสฺยํ เฉตฺตุํ ยุษฺมานฺ ไปฺรรยมฺ อเนฺย ชนา: ปรฺยฺยศฺรามฺยนฺ ยูยํ เตษำ ศฺรคสฺย ผลมฺ อลภธฺวมฺฯ
I sent you to reap that for which you haven’t labored. Others have labored, and you have entered into their labor.”
39 ยสฺมินฺ กาเล ยทฺยตฺ กรฺมฺมาการฺษํ ตตฺสรฺวฺวํ ส มหฺยมฺ อกถยตฺ ตสฺยา วนิตายา อิทํ สากฺษฺยวากฺยํ ศฺรุตฺวา ตนฺนครนิวาสิโน พหว: โศมิโรณียโลกา วฺยศฺวสนฺฯ
From that city many of the Samaritans believed in him because of the word of the woman, who testified, “He told me everything that I have done.”
40 ตถา จ ตสฺยานฺติเก สมุปสฺถาย เสฺวษำ สนฺนิเธา กติจิทฺ ทินานิ สฺถาตุํ ตสฺมินฺ วินยมฺ อกุรฺวฺวาน ตสฺมาตฺ ส ทินทฺวยํ ตตฺสฺถาเน นฺยวษฺฏตฺ
So when the Samaritans came to him, they begged him to stay with them. He stayed there two days.
41 ตตสฺตโสฺยปเทเศน พหโว'ปเร วิศฺวสฺย
Many more believed because of his word.
42 ตำ โยษามวทนฺ เกวลํ ตว วาเกฺยน ปฺรตีม อิติ น, กินฺตุ ส ชคโต'ภิษิกฺตสฺตฺราเตติ ตสฺย กถำ ศฺรุตฺวา วยํ สฺวยเมวาชฺญาสมหิฯ
They said to the woman, “Now we believe, not because of your speaking; for we have heard for ourselves, and know that this is indeed the Messiah, the Savior of the world.”
43 สฺวเทเศ ภวิษฺยทฺวกฺตุ: สตฺกาโร นาสฺตีติ ยทฺยปิ ยีศุ: ปฺรมาณํ ทตฺวากถยตฺ
After the two days he went out from there and went into Galilee.
44 ตถาปิ ทิวสทฺวยาตฺ ปรํ ส ตสฺมาตฺ สฺถานาทฺ คาลีลํ คตวานฺฯ
For Yeshua himself testified that a prophet has no honor in his own country.
45 อนนฺตรํ เย คาลีลี ลิยโลกา อุตฺสเว คตา อุตฺสวสมเย ยิรูศลมฺ นคเร ตสฺย สรฺวฺวา: กฺริยา อปศฺยนฺ เต คาลีลมฺ อาคตํ ตมฺ อาคฺฤหฺลนฺฯ
So when he came into Galilee, the Galileans received him, having seen all the things that he did in Jerusalem at the feast, for they also went to the feast.
46 ตต: ปรมฺ ยีศุ รฺยสฺมินฺ กานฺนานคเร ชลํ ทฺรากฺษารสมฺ อากโรตฺ ตตฺ สฺถานํ ปุนรคาตฺฯ ตสฺมินฺเนว สมเย กสฺยจิทฺ ราชสภาสฺตารสฺย ปุตฺร: กผรฺนาหูมปุรี โรคคฺรสฺต อาสีตฺฯ
Yeshua came therefore again to Cana of Galilee, where he made the water into wine. There was a certain nobleman whose son was sick at Capernaum.
47 ส เยหูทียเทศาทฺ ยีโศ รฺคาลีลาคมนวารฺตฺตำ นิศมฺย ตสฺย สมีปํ คตฺวา ปฺรารฺถฺย วฺยาหฺฤตวานฺ มม ปุตฺรสฺย ปฺราเยณ กาล อาสนฺน: ภวานฺ อาคตฺย ตํ สฺวสฺถํ กโรตุฯ
When he heard that Yeshua had come out of Judea into Galilee, he went to him and begged him that he would come down and heal his son, for he was at the point of death.
48 ตทา ยีศุรกถยทฺ อาศฺจรฺยฺยํ กรฺมฺม จิตฺรํ จิหฺนํ จ น ทฺฤษฺฏา ยูยํ น ปฺรเตฺยษฺยถฯ
Yeshua therefore said to him, “Unless you see signs and wonders, you will in no way believe.”
49 ตต: ส สภาสทวทตฺ เห มเหจฺฉ มม ปุเตฺร น มฺฤเต ภวานาคจฺฉตุฯ
The nobleman said to him, “Sir, come down before my child dies.”
50 ยีศุสฺตมวททฺ คจฺฉ ตว ปุโตฺร'ชีวีตฺ ตทา ยีศุโนกฺตวาเกฺย ส วิศฺวสฺย คตวานฺฯ
Yeshua said to him, “Go your way. Your son lives.” The man believed the word that Yeshua spoke to him, and he went his way.
51 คมนกาเล มารฺคมเธฺย ทาสาสฺตํ สากฺษาตฺปฺราปฺยาวทนฺ ภวต: ปุโตฺร'ชีวีตฺฯ
As he was going down, his servants met him and reported, saying “Your child lives!”
52 ตต: กํ กาลมารภฺย โรคปฺรตีการารมฺโภ ชาตา อิติ ปฺฤษฺเฏ ไตรุกฺตํ หฺย: สารฺทฺธทณฺฑทฺวยาธิกทฺวิตียยาเม ตสฺย ชฺวรตฺยาโค'ภวตฺฯ
So he inquired of them the hour when he began to get better. They said therefore to him, “Yesterday at the seventh hour, the fever left him.”
53 ตทา ยีศุสฺตสฺมินฺ กฺษเณ โปฺรกฺตวานฺ ตว ปุโตฺร'ชีวีตฺ ปิตา ตทฺพุทฺธฺวา สปริวาโร วฺยศฺวสีตฺฯ
So the father knew that it was at that hour in which Yeshua said to him, “Your son lives.” He believed, as did his whole house.
54 ยิหูทียเทศาทฺ อาคตฺย คาลีลิ ยีศุเรตทฺ ทฺวิตียมฺ อาศฺจรฺยฺยกรฺมฺมากโรตฺฯ
This is again the second sign that Yeshua did, having come out of Judea into Galilee.
