โยหน: 4
1 ยีศุ: สฺวยํ นามชฺชยตฺ เกวลํ ตสฺย ศิษฺยา อมชฺชยตฺ กินฺตุ โยหโน'ธิกศิษฺยานฺ ส กโรติ มชฺชยติ จ,
Now as soon as the Master was aware that the Pharisees had heard it said, "Jesus is gaining and baptizing more disciples than John"--
2 ผิรูศิน อิมำ วารฺตฺตามศฺฤณฺวนฺ อิติ ปฺรภุรวคตฺย
though Jesus Himself did not baptize them, but His disciples did--
3 ยิหูทียเทศํ วิหาย ปุน รฺคาลีลมฺ อาคตฺฯ
He left Judaea and returned to Galilee.
4 ตต: โศมิโรณปฺรเทศสฺย มเทฺยน เตน คนฺตเวฺย สติ
His road lay through Samaria,
5 ยากูพฺ นิชปุตฺราย ยูษเผ ยำ ภูมิมฺ อททาตฺ ตตฺสมีปสฺถายิ โศมิโรณปฺรเทศสฺย สุขารฺ นามฺนา วิขฺยาตสฺย นครสฺย สนฺนิธาวุปาสฺถาตฺฯ
and so He came to Sychar, a town in Samaria near the piece of land that Jacob gave to his son Joseph.
6 ตตฺร ยากูพ: ปฺรหิราสีตฺ; ตทา ทฺวิตียยามเวลายำ ชาตายำ ส มารฺเค ศฺรมาปนฺนสฺตสฺย ปฺรเห: ปารฺเศฺว อุปาวิศตฺฯ
Jacob's Well was there: and accordingly Jesus, tired out with His journey, sat down by the well to rest. It was about six o'clock in the evening.
7 เอตรฺหิ กาจิตฺ โศมิโรณียา โยษิตฺ โตโยตฺโตลนารฺถมฺ ตตฺราคมตฺ
Presently there came a woman of Samaria to draw water. Jesus asked her to give Him some water;
8 ตทา ศิษฺยา: ขาทฺยทฺรวฺยาณิ เกฺรตุํ นครมฺ อคจฺฉนฺฯ
for His disciples were gone to the town to buy provisions.
9 ยีศุ: โศมิโรณียำ ตำ โยษิตมฺ วฺยาหารฺษีตฺ มหฺยํ กิญฺจิตฺ ปานียํ ปาตุํ เทหิฯ กินฺตุ โศมิโรณีไย: สากํ ยิหูทียโลกา น วฺยวาหรนฺ ตสฺมาทฺเธโต: สากถยตฺ โศมิโรณียา โยษิตทหํ ตฺวํ ยิหูทีโยสิ กถํ มตฺต: ปานียํ ปาตุมฺ อิจฺฉสิ?
"How is it," replied the woman, "that a Jew like you asks me, who am a woman and a Samaritan, for water?" (For Jews have no dealings with Samaritans.)
10 ตโต ยีศุรวททฺ อีศฺวรสฺย ยทฺทานํ ตตฺกีทฺฤกฺ ปานียํ ปาตุํ มหฺยํ เทหิ ย อิตฺถํ ตฺวำ ยาจเต ส วา ก อิติ เจทชฺญาสฺยถาสฺตรฺหิ ตมยาจิษฺยถา: ส จ ตุภฺยมมฺฤตํ โตยมทาสฺยตฺฯ
"If you had known God's free gift," replied Jesus, "and who it is that said to you, 'Give me some water,' you would have asked Him, and He would have given you living water."
11 ตทา สา สีมนฺตินี ภาษิตวติ, เห มเหจฺฉ ปฺรหิรฺคมฺภีโร ภวโต นีโรตฺโตลนปาตฺรํ นาสฺตี จ ตสฺมาตฺ ตทมฺฤตํ กีลาลํ กุต: ปฺราปฺสฺยสิ?
"Sir," she said, "you have nothing to draw with, and the well is deep; so where can you get the living water from?
12 โยสฺมภฺยมฺ อิมมนฺธูํ ทเทา, ยสฺย จ ปริชนา โคเมษาทยศฺจ สรฺเวฺว'สฺย ปฺรเห: ปานียํ ปปุเรตาทฺฤโศ โยสฺมากํ ปูรฺวฺวปุรุโษ ยากูพฺ ตสฺมาทปิ ภวานฺ มหานฺ กึ?
Are you greater than our forefather Jacob, who gave us the well, and himself drank from it, as did also his sons and his cattle?"
13 ตโต ยีศุรกถยทฺ อิทํ ปานียํ ส: ปิวติ ส ปุนสฺตฺฤษารฺตฺโต ภวิษฺยติ,
"Every one," replied Jesus, "who drinks any of this water will be thirsty again;
15 ตทา สา วนิตากถยตฺ เห มเหจฺฉ ตรฺหิ มม ปุน: ปีปาสา ยถา น ชายเต โตโยตฺโตลนาย ยถาตฺราคมนํ น ภวติ จ ตทรฺถํ มหฺยํ ตตฺโตยํ เทหีฯ
"Sir," said the woman, "give me that water, that I may never be thirsty, nor continually come all the way here to draw from the well."
16 ตโต ยีศูรวททฺยาหิ ตว ปติมาหูย สฺถาเน'ตฺราคจฺฉฯ
"Go and call your husband," said Jesus; "and come back."
17 สา วามาวทตฺ มม ปติรฺนาสฺติฯ ยีศุรวทตฺ มม ปติรฺนาสฺตีติ วากฺยํ ภทฺรมโวจ: ฯ
"I have no husband," she replied. "You rightly say that you have no husband," said Jesus;
18 ยตสฺตว ปญฺจ ปตโยภวนฺ อธุนา ตุ ตฺวยา สารฺทฺธํ ยสฺติษฺฐติ ส ตว ภรฺตฺตา น วากฺยมิทํ สตฺยมวาทิ: ฯ
"for you have had five husbands, and the man you have at present is not your husband. You have spoken the truth in saying that."
19 ตทา สา มหิลา คทิตวติ เห มเหจฺฉ ภวานฺ เอโก ภวิษฺยทฺวาทีติ พุทฺธํ มยาฯ
"Sir," replied the woman, "I see that you are a Prophet.
20 อสฺมากํ ปิตฺฤโลกา เอตสฺมินฺ ศิโลจฺจเย'ภชนฺต, กินฺตุ ภวทฺภิรุจฺยเต ยิรูศาลมฺ นคเร ภชนโยคฺยํ สฺถานมาเสฺตฯ
Our forefathers worshipped on this mountain, but you Jews say that the place where people must worship is in Jerusalem."
21 ยีศุรโวจตฺ เห โยษิตฺ มม วาเกฺย วิศฺวสิหิ ยทา ยูยํ เกวลไศเล'สฺมินฺ วา ยิรูศาลมฺ นคเร ปิตุรฺภชนํ น กริษฺยเธฺว กาล เอตาทฺฤศ อายาติฯ
"Believe me," said Jesus, "the time is coming when you will worship the Father neither on this mountain nor in Jerusalem.
22 ยูยํ ยํ ภชเธฺว ตํ น ชานีถ, กินฺตุ วยํ ยํ ภชามเห ตํ ชานีมเห, ยโต ยิหูทียโลกานำ มธฺยาตฺ ปริตฺราณํ ชายเตฯ
You worship One of whom you know nothing. We worship One whom we know; for salvation comes from the Jews.
23 กินฺตุ ยทา สตฺยภกฺตา อาตฺมนา สตฺยรูเปณ จ ปิตุรฺภชนํ กริษฺยนฺเต สมย เอตาทฺฤศ อายาติ, วรมฺ อิทานีมปิ วิทฺยเต; ยต เอตาทฺฤโศ ภตฺกานฺ ปิตา เจษฺฏเตฯ
But a time is coming--nay, has already come--when the true worshippers will worship the Father with true spiritual worship; for indeed the Father desires such worshippers.
24 อีศฺวร อาตฺมา; ตตสฺตสฺย เย ภกฺตาไสฺต: ส อาตฺมนา สตฺยรูเปณ จ ภชนีย: ฯ
God is Spirit; and those who worship Him must bring Him true spiritual worship."
25 ตทา สา มหิลาวาทีตฺ ขฺรีษฺฏนามฺนา วิขฺยาโต'ภิษิกฺต: ปุรุษ อาคมิษฺยตีติ ชานามิ ส จ สรฺวฺวา: กถา อสฺมานฺ ชฺญาปยิษฺยติฯ
"I know," replied the woman, "that Messiah is coming--'the Christ,' as He is called. When He has come, He will tell us everything."
26 ตโต ยีศุรวทตฺ ตฺวยา สารฺทฺธํ กถนํ กโรมิ โย'หมฺ อหเมว ส ปุรุษ: ฯ
"I am He," said Jesus--"I who am now talking to you."
27 เอตสฺมินฺ สมเย ศิษฺยา อาคตฺย ตถา สฺตฺริยา สารฺทฺธํ ตสฺย กโถปกถเน มหาศฺจรฺยฺยมฺ อมนฺยนฺต ตถาปิ ภวานฺ กิมิจฺฉติ? ยทฺวา กิมรฺถมฺ เอตยา สารฺทฺธํ กถำ กถยติ? อิติ โกปิ นาปฺฤจฺฉตฺฯ
Just then His disciples came, and were surprised to find Him talking with a woman. Yet not one of them asked Him, "What is your wish?" or "Why are you talking with her?"
28 ตต: ปรํ สา นารี กลศํ สฺถาปยิตฺวา นครมธฺยํ คตฺวา โลเกโภฺยกถายทฺ
The woman however, leaving her pitcher, went away to the town, and called the people.
29 อหํ ยทฺยตฺ กรฺมฺมากรวํ ตตฺสรฺวฺวํ มหฺยมกถยทฺ เอตาทฺฤศํ มานวเมกมฺ อาคตฺย ปศฺยต รุ กิมฺ อภิษิกฺโต น ภวติ?
"Come," she said, "and see a man who has told me everything I have ever done. Can this be the Christ, do you think?"
30 ตตเสฺต นคราทฺ พหิราคตฺย ตาตสฺย สมีปมฺ อายนฺฯ
They left the town and set out to go to Him.
31 เอตรฺหิ ศิษฺยา: สาธยิตฺวา ตํ วฺยาหารฺษุ: เห คุโร ภวานฺ กิญฺจิทฺ ภูกฺตำฯ
Meanwhile the disciples were urging Jesus. "Rabbi," they said, "eat something."
32 ตต: โสวททฺ ยุษฺมาภิรฺยนฺน ชฺญายเต ตาทฺฤศํ ภกฺษฺยํ มมาเสฺตฯ
"I have food to eat," He replied, "of which you do not know."
33 ตทา ศิษฺยา: ปรสฺปรํ ปฺรษฺฏุมฺ อารมฺภนฺต, กิมไสฺม โกปิ กิมปิ ภกฺษฺยมานีย ทตฺตวานฺ?
So the disciples began questioning one another. "Can it be," they said, "that some one has brought Him something to eat?"
34 ยีศุรโวจตฺ มตฺเปฺรรกสฺยาภิมตานุรูปกรณํ ตไสฺยว กรฺมฺมสิทฺธิการณญฺจ มม ภกฺษฺยํฯ
"My food," said Jesus, "is to be obedient to Him who sent me, and fully to accomplish His work.
35 มาสจตุษฺฏเย ชาเต ศสฺยกรฺตฺตนสมโย ภวิษฺยตีติ วากฺยํ ยุษฺมาภิ: กึ โนทฺยเต? กินฺตฺวหํ วทามิ, ศิร อุตฺโตลฺย เกฺษตฺราณิ ปฺรติ นิรีกฺษฺย ปศฺยต, อิทานีํ กรฺตฺตนโยคฺยานิ ศุกฺลวรฺณานฺยภวนฺฯ
Do you not say, 'It wants four months yet to the harvest'? But look round, I tell you, and observe these plains-- they are already ripe for the sickle.
36 ยศฺฉินตฺติ ส เวตนํ ลภเต อนนฺตายุ: สฺวรูปํ ศสฺยํ ส คฺฤหฺลาติ จ, เตไนว วปฺตา เฉตฺตา จ ยุคปทฺ อานนฺทต: ฯ (aiōnios g166)
The reaper gets pay and gathers in a crop in preparation for the Life of the Ages, that so the sower and the reapers may rejoice together. (aiōnios g166)
37 อิตฺถํ สติ วปเตฺยกศฺฉินตฺยนฺย อิติ วจนํ สิทฺธฺยติฯ
For it is in this that you see the real meaning of the saying, 'The sower is one person, and the reaper is another.'
38 ยตฺร ยูยํ น ปรฺยฺยศฺรามฺยต ตาทฺฤศํ ศสฺยํ เฉตฺตุํ ยุษฺมานฺ ไปฺรรยมฺ อเนฺย ชนา: ปรฺยฺยศฺรามฺยนฺ ยูยํ เตษำ ศฺรคสฺย ผลมฺ อลภธฺวมฺฯ
I sent you to reap a harvest which is not the result of your own labours. Others have laboured, and you are getting benefit from their labours."
39 ยสฺมินฺ กาเล ยทฺยตฺ กรฺมฺมาการฺษํ ตตฺสรฺวฺวํ ส มหฺยมฺ อกถยตฺ ตสฺยา วนิตายา อิทํ สากฺษฺยวากฺยํ ศฺรุตฺวา ตนฺนครนิวาสิโน พหว: โศมิโรณียโลกา วฺยศฺวสนฺฯ
Of the Samaritan population of that town a good many believed in Him because of the woman's statement when she declared, "He has told me all that I have ever done."
40 ตถา จ ตสฺยานฺติเก สมุปสฺถาย เสฺวษำ สนฺนิเธา กติจิทฺ ทินานิ สฺถาตุํ ตสฺมินฺ วินยมฺ อกุรฺวฺวาน ตสฺมาตฺ ส ทินทฺวยํ ตตฺสฺถาเน นฺยวษฺฏตฺ
When however the Samaritans came to Him, they asked Him on all sides to stay with them; and He stayed there two days.
41 ตตสฺตโสฺยปเทเศน พหโว'ปเร วิศฺวสฺย
Then a far larger number of people believed because of His own words,
42 ตำ โยษามวทนฺ เกวลํ ตว วาเกฺยน ปฺรตีม อิติ น, กินฺตุ ส ชคโต'ภิษิกฺตสฺตฺราเตติ ตสฺย กถำ ศฺรุตฺวา วยํ สฺวยเมวาชฺญาสมหิฯ
and they said to the woman, "We no longer believe in Him simply because of your statements; for we have now heard for ourselves, and we know that this man really is the Saviour of the world."
43 สฺวเทเศ ภวิษฺยทฺวกฺตุ: สตฺกาโร นาสฺตีติ ยทฺยปิ ยีศุ: ปฺรมาณํ ทตฺวากถยตฺ
After the two days He departed, and went into Galilee;
44 ตถาปิ ทิวสทฺวยาตฺ ปรํ ส ตสฺมาตฺ สฺถานาทฺ คาลีลํ คตวานฺฯ
though Jesus Himself declared that a Prophet has no honour in his own country.
45 อนนฺตรํ เย คาลีลี ลิยโลกา อุตฺสเว คตา อุตฺสวสมเย ยิรูศลมฺ นคเร ตสฺย สรฺวฺวา: กฺริยา อปศฺยนฺ เต คาลีลมฺ อาคตํ ตมฺ อาคฺฤหฺลนฺฯ
When however He reached Galilee, the Galilaeans welcomed Him eagerly, having been eye-witnesses of all that He had done in Jerusalem at the Festival; for they also had been to the Festival.
46 ตต: ปรมฺ ยีศุ รฺยสฺมินฺ กานฺนานคเร ชลํ ทฺรากฺษารสมฺ อากโรตฺ ตตฺ สฺถานํ ปุนรคาตฺฯ ตสฺมินฺเนว สมเย กสฺยจิทฺ ราชสภาสฺตารสฺย ปุตฺร: กผรฺนาหูมปุรี โรคคฺรสฺต อาสีตฺฯ
So He came once more to Cana in Galilee, where He had made the water into wine. Now there was a certain officer of the King's court whose son was ill at Capernaum.
47 ส เยหูทียเทศาทฺ ยีโศ รฺคาลีลาคมนวารฺตฺตำ นิศมฺย ตสฺย สมีปํ คตฺวา ปฺรารฺถฺย วฺยาหฺฤตวานฺ มม ปุตฺรสฺย ปฺราเยณ กาล อาสนฺน: ภวานฺ อาคตฺย ตํ สฺวสฺถํ กโรตุฯ
Having heard that Jesus had come from Judaea to Galilee, he came to Him and begged Him to go down and cure his son; for he was at the point of death.
48 ตทา ยีศุรกถยทฺ อาศฺจรฺยฺยํ กรฺมฺม จิตฺรํ จิหฺนํ จ น ทฺฤษฺฏา ยูยํ น ปฺรเตฺยษฺยถฯ
"Unless you and others see miracles and marvels," said Jesus, "nothing will induce you to believe."
49 ตต: ส สภาสทวทตฺ เห มเหจฺฉ มม ปุเตฺร น มฺฤเต ภวานาคจฺฉตุฯ
"Sir," pleaded the officer, "come down before my child dies."
50 ยีศุสฺตมวททฺ คจฺฉ ตว ปุโตฺร'ชีวีตฺ ตทา ยีศุโนกฺตวาเกฺย ส วิศฺวสฺย คตวานฺฯ
"You may return home," replied Jesus; "your son has recovered." He believed the words of Jesus, and started back home;
51 คมนกาเล มารฺคมเธฺย ทาสาสฺตํ สากฺษาตฺปฺราปฺยาวทนฺ ภวต: ปุโตฺร'ชีวีตฺฯ
and he was already on his way down when his servants met him and told him that his son was alive and well.
52 ตต: กํ กาลมารภฺย โรคปฺรตีการารมฺโภ ชาตา อิติ ปฺฤษฺเฏ ไตรุกฺตํ หฺย: สารฺทฺธทณฺฑทฺวยาธิกทฺวิตียยาเม ตสฺย ชฺวรตฺยาโค'ภวตฺฯ
So he inquired of them at what hour he had shown improvement. "Yesterday, about seven o'clock," they replied, "the fever left him."
53 ตทา ยีศุสฺตสฺมินฺ กฺษเณ โปฺรกฺตวานฺ ตว ปุโตฺร'ชีวีตฺ ปิตา ตทฺพุทฺธฺวา สปริวาโร วฺยศฺวสีตฺฯ
Then the father recollected that that was the time at which Jesus had said to him, "Your son has recovered," and he and his whole household became believers.
54 ยิหูทียเทศาทฺ อาคตฺย คาลีลิ ยีศุเรตทฺ ทฺวิตียมฺ อาศฺจรฺยฺยกรฺมฺมากโรตฺฯ
This is the second miracle that Jesus performed, after coming from Judaea into Galilee.
