เปฺรริตา: 9
1 ตตฺกาลปรฺยฺยนตํ เศาล: ปฺรโภ: ศิษฺยาณำ ปฺราติกูเลฺยน ตาฑนาพธโย: กถำ นิ: สารยนฺ มหายาชกสฺย สนฺนิธึ คตฺวา
And Saul, yet breathing of threatening and slaughter to the disciples of the LORD, having gone to the chief priest,
2 สฺตฺริยํ ปุรุษญฺจ ตนฺมตคฺราหิณํ ยํ กญฺจิตฺ ปศฺยติ ตานฺ ธฺฤตฺวา พทฺธฺวา ยิรูศาลมมฺ อานยตีตฺยาศเยน ทมฺเมษกฺนครียํ ธรฺมฺมสมาชานฺ ปฺรติ ปตฺรํ ยาจิตวานฺฯ
asked from him letters to Damascus, to the synagogues, that if he may find any being of The Way, both men and women, he may bring them bound to Jerusalem.
3 คจฺฉนฺ ตุ ทมฺเมษกฺนครนิกฏ อุปสฺถิตวานฺ; ตโต'กสฺมาทฺ อากาศาตฺ ตสฺย จตุรฺทิกฺษุ เตชส: ปฺรกาศนาตฺ ส ภูมาวปตตฺฯ
And in the going, he came near to Damascus, and suddenly there shone around him a light from Heaven,
4 ปศฺจาตฺ เห เศาล เห เศาล กุโต มำ ตาฑยสิ? สฺวํ ปฺรติ โปฺรกฺตมฺ เอตํ ศพฺทํ ศฺรุตฺวา
and having fallen on the earth, he heard a voice saying to him, “Saul, Saul, why do you persecute Me?”
5 ส ปฺฤษฺฏวานฺ, เห ปฺรโภ ภวานฺ ก: ? ตทา ปฺรภุรกถยตฺ ยํ ยีศุํ ตฺวํ ตาฑยสิ ส เอวาหํ; กณฺฏกสฺย มุเข ปทาฆาตกรณํ ตว กษฺฏมฺฯ
And he said, “Who are You, Lord?” And the LORD said, “I am Jesus whom you persecute; [[hard for you to kick at the goads”;
6 ตทา กมฺปมาโน วิสฺมยาปนฺนศฺจ โสวทตฺ เห ปฺรโภ มยา กึ กรฺตฺตวฺยํ? ภวต อิจฺฉา กา? ตต: ปฺรภุราชฺญาปยทฺ อุตฺถาย นครํ คจฺฉ ตตฺร ตฺวยา ยตฺ กรฺตฺตวฺยํ ตทฺ วทิษฺยเตฯ
trembling also, and astonished, he said, “Lord, what do You wish me to do?” And the LORD [said] to him, ]] “Arise, and enter into the city, and it will be told [to] you what you must do.”
7 ตสฺย สงฺคิโน โลกา อปิ ตํ ศพฺทํ ศฺรุตวนฺต: กินฺตุ กมปิ น ทฺฤษฺฏฺวา สฺตพฺธา: สนฺต: สฺถิตวนฺต: ฯ
And the men who are journeying with him stood speechless, indeed hearing the voice but seeing no one,
8 อนนฺตรํ เศาโล ภูมิต อุตฺถาย จกฺษุษี อุนฺมีลฺย กมปิ น ทฺฤษฺฏวานฺฯ ตทา โลกาสฺตสฺย หเสฺตา ธฺฤตฺวา ทมฺเมษกฺนครมฺ อานยนฺฯ
and Saul arose from the earth, and his eyes having been opened, he beheld no one, and leading him by the hand they brought him to Damascus,
9 ตต: ส ทินตฺรยํ ยาวทฺ อนฺโธ ภูตฺวา น ภุกฺตวานฺ ปีตวำศฺจฯ
and he was three days without seeing, and he neither ate nor drank.
10 ตทนนฺตรํ ปฺรภุสฺตทฺทมฺเมษกฺนครวาสิน เอกไสฺม ศิษฺยาย ทรฺศนํ ทตฺวา อาหูตวานฺ เห อนนิยฯ ตต: ส ปฺรตฺยวาทีตฺ, เห ปฺรโภ ปศฺย ศฺฤโณมิฯ
And there was a certain disciple in Damascus, by name Ananias, and the LORD said to him in a vision, “Ananias”; and he said, “Behold me, Lord”;
11 ตทา ปฺรภุสฺตมาชฺญาปยตฺ ตฺวมุตฺถาย สรลนามานํ มารฺคํ คตฺวา ยิหูทานิเวศเน ตารฺษนครียํ เศาลนามานํ ชนํ คเวษยนฺ ปฺฤจฺฉ;
and the LORD [says] to him, “Having risen, go on to the street that is called Straight, and seek in the house of Judas, [one] by name Saul of Tarsus, for behold, he prays,
12 ปศฺย ส ปฺรารฺถยเต, ตถา อนนิยนามก เอโก ชนสฺตสฺย สมีปมฺ อาคตฺย ตสฺย คาเตฺร หสฺตารฺปณํ กฺฤตฺวา ทฺฤษฺฏึ ททาตีตฺถํ สฺวปฺเน ทฺฤษฺฏวานฺฯ
and he saw in a vision a man, by name Ananias, coming in, and putting a hand on him, that he may see again.”
13 ตสฺมาทฺ อนนิย: ปฺรตฺยวทตฺ เห ปฺรโภ ยิรูศาลมิ ปวิตฺรโลกานฺ ปฺรติ โส'เนกหึสำ กฺฤตวานฺ;
And Ananias answered, “LORD, I have heard from many about this man, how many evils he did to Your holy ones in Jerusalem,
14 อตฺร สฺถาเน จ เย โลกาสฺตว นามฺนิ ปฺรารฺถยนฺติ ตานปิ พทฺธุํ ส ปฺรธานยาชเกภฺย: ศกฺตึ ปฺราปฺตวานฺ, อิมำ กถามฺ อหมฺ อเนเกษำ มุเขภฺย: ศฺรุตวานฺฯ
and here he has authority from the chief priests, to bind all those calling on Your Name.”
15 กินฺตุ ปฺรภุรกถยตฺ, ยาหิ ภินฺนเทศียโลกานำ ภูปตีนามฺ อิสฺราเยโลฺลกานาญฺจ นิกเฏ มม นาม ปฺรจารยิตุํ ส ชโน มม มโนนีตปาตฺรมาเสฺตฯ
And the LORD said to him, “Go, because this one is a chosen vessel to Me, to carry My Name before nations and kings—also the sons of Israel;
16 มม นามนิมิตฺตญฺจ เตน กิยานฺ มหานฺ เกฺลโศ โภกฺตวฺย เอตตฺ ตํ ทรฺศยิษฺยามิฯ
for I will show him how many things he must suffer for My Name.”
17 ตโต 'นนิโย คตฺวา คฺฤหํ ปฺรวิศฺย ตสฺย คาเตฺร หสฺตารฺปฺรณํ กฺฤตฺวา กถิตวานฺ, เห ภฺราต: เศาล ตฺวํ ยถา ทฺฤษฺฏึ ปฺราปฺโนษิ ปวิเตฺรณาตฺมนา ปริปูรฺโณ ภวสิ จ, ตทรฺถํ ตวาคมนกาเล ย: ปฺรภุยีศุสฺตุภฺยํ ทรฺศนมฺ อททาตฺ ส มำ เปฺรษิตวานฺฯ
And Ananias went away, and entered into the house, and having put on him [his] hands, said, “Saul, brother, the LORD has sent me—Jesus who appeared to you in the way in which you were coming—that you may see again, and may be filled with the Holy Spirit.”
18 อิตฺยุกฺตมาเตฺร ตสฺย จกฺษุรฺภฺยามฺ มีนศลฺกวทฺ วสฺตุนิ นิรฺคเต ตตฺกฺษณาตฺ ส ปฺรสนฺนจกฺษุ รฺภูตฺวา โปฺรตฺถาย มชฺชิโต'ภวตฺ ภุกฺตฺวา ปีตฺวา สพโลภวจฺจฯ
And immediately there fell from his eyes as it were scales, he also saw again instantly, and having risen, was immersed,
19 ตต: ปรํ เศาล: ศิไษฺย: สห กติปยทิวสานฺ ตสฺมินฺ ทมฺเมษกนคเร สฺถิตฺวา'วิลมฺพํ
and having received nourishment, was strengthened, and Saul was with the disciples in Damascus certain days,
20 สรฺวฺวภชนภวนานิ คตฺวา ยีศุรีศฺวรสฺย ปุตฺร อิมำ กถำ ปฺราจารยตฺฯ
and immediately he was preaching the Christ in the synagogues, that He is the Son of God.
21 ตสฺมาตฺ สรฺเวฺว โศฺรตารศฺจมตฺกฺฤตฺย กถิตวนฺโต โย ยิรูศาลมฺนคร เอตนฺนามฺนา ปฺรารฺถยิตฺฤโลกานฺ วินาศิตวานฺ เอวมฺ เอตาทฺฤศโลกานฺ พทฺธฺวา ปฺรธานยาชกนิกฏํ นยตีตฺยาศยา เอตตฺสฺถานมปฺยาคจฺฉตฺ เสอว กิมยํ น ภวติ?
And all those hearing were amazed and said, “Is this not he who laid waste in Jerusalem those calling on this Name, and here to this intent had come, that he might bring them bound to the chief priests?”
22 กินฺตุ เศาล: กฺรมศ อุตฺสาหวานฺ ภูตฺวา ยีศุรีศฺวเรณาภิษิกฺโต ชน เอตสฺมินฺ ปฺรมาณํ ทตฺวา ทมฺเมษกฺ-นิวาสิยิหูทียโลกานฺ นิรุตฺตรานฺ อกโรตฺฯ
And Saul was still more strengthened, and he was confounding the Jews dwelling in Damascus, proving that this is the Christ.
23 อิตฺถํ พหุติเถ กาเล คเต ยิหูทียโลกาสฺตํ หนฺตุํ มนฺตฺรยามาสุ:
And when many days were fulfilled, the Jews took counsel together to kill him,
24 กินฺตุ เศาลเสฺตษาเมตสฺยา มนฺตฺรณายา วารฺตฺตำ ปฺราปฺตวานฺฯ เต ตํ หนฺตุํ ตุ ทิวานิศํ คุปฺตา: สนฺโต นครสฺย ทฺวาเร'ติษฺฐนฺ;
and their counsel against [him] was known to Saul; they were also watching the gates both day and night, that they may kill him,
25 ตสฺมาตฺ ศิษฺยาสฺตํ นีตฺวา ราเตฺรา ปิฏเก นิธาย ปฺราจีเรณาวาโรหยนฺฯ
and the disciples having taken him, by night let him down by the wall, letting down in a basket.
26 ตต: ปรํ เศาโล ยิรูศาลมํ คตฺวา ศิษฺยคเณน สารฺทฺธํ สฺถาตุมฺ ไอหตฺ, กินฺตุ สรฺเวฺว ตสฺมาทพิภยุ: ส ศิษฺย อิติ จ น ปฺรตฺยยนฺฯ
And Saul, having come to Jerusalem, tried to join himself to the disciples, and they were all afraid of him, not believing that he is a disciple,
27 เอตสฺมาทฺ พรฺณพฺพาสฺตํ คฺฤหีตฺวา เปฺรริตานำ สมีปมานีย มารฺคมเธฺย ปฺรภุ: กถํ ตไสฺม ทรฺศนํ ทตฺตวานฺ ยา: กถาศฺจ กถิตวานฺ ส จ ยถากฺโษภ: สนฺ ทมฺเมษกฺนคเร ยีโศ รฺนาม ปฺราจารยตฺ เอตานฺ สรฺวฺววฺฤตฺตานฺตานฺ ตานฺ ชฺญาปิตวานฺฯ
and Barnabas having taken him, brought [him] to the apostles, and declared to them how he saw the LORD in the way, and that He spoke to him, and how in Damascus he was speaking boldly in the Name of Jesus.
28 ตต: เศาลไสฺต: สห ยิรูศาลมิ กาลํ ยาปยนฺ นิรฺภยํ ปฺรโภ รฺยีโศ รฺนาม ปฺราจารยตฺฯ
And he was with them, coming in and going out in Jerusalem,
29 ตสฺมาทฺ อนฺยเทศียโลไก: สารฺทฺธํ วิวาทโสฺยปสฺถิตตฺวาตฺ เต ตํ หนฺตุมฺ อเจษฺฏนฺตฯ
and speaking boldly in the Name of the Lord Jesus; he was both speaking and disputing with the Hellenists, and they were taking in hand to kill him,
30 กินฺตุ ภฺราตฺฤคณสฺตชฺชฺญาตฺวา ตํ ไกสริยานครํ นีตฺวา ตารฺษนครํ เปฺรษิตวานฺฯ
and the brothers having known, brought him down to Caesarea, and sent him forth to Tarsus.
31 อิตฺถํ สติ ยิหูทิยาคาลีลฺโศมิโรณเทศียา: สรฺวฺวา มณฺฑโลฺย วิศฺรามํ ปฺราปฺตาสฺตตสฺตาสำ นิษฺฐาภวตฺ ปฺรโภ รฺภิยา ปวิตฺรสฺยาตฺมน: สานฺตฺวนยา จ กาลํ เกฺษปยิตฺวา พหุสํขฺยา อภวนฺฯ
Then, indeed, the assemblies throughout all Judea, and Galilee, and Samaria, had peace, being built up, and going on in the fear of the LORD, and in the comfort of the Holy Spirit, they were multiplied.
32 ตต: ปรํ ปิตร: สฺถาเน สฺถาเน ภฺรมิตฺวา เศเษ โลทฺนครนิวาสิปวิตฺรโลกานำ สมีเป สฺถิตวานฺฯ
And it came to pass that Peter, passing throughout all [quarters], also came down to the holy ones who were dwelling at Lydda,
33 ตทา ตตฺร ปกฺษาฆาตวฺยาธินาษฺเฏา วตฺสรานฺ ศยฺยาคตมฺ ไอเนยนามานํ มนุษฺยํ สากฺษตฺ ปฺราปฺย ตมวทตฺ,
and he found there a certain man, Aeneas by name—for eight years laid on a pallet—who was paralytic,
34 เห ไอเนย ยีศุขฺรีษฺฏสฺตฺวำ สฺวสฺถมฺ อการฺษีตฺ, ตฺวมุตฺถาย สฺวศยฺยำ นิกฺษิป, อิตฺยุกฺตมาเตฺร ส อุทติษฺฐตฺฯ
and Peter said to him, “Aeneas, Jesus the Christ heals you; arise and spread for yourself”; and immediately he rose,
35 เอตาทฺฤศํ ทฺฤษฺฏฺวา โลทฺศาโรณนิวาสิโน โลกา: ปฺรภุํ ปฺรติ ปราวรฺตฺตนฺตฯ
and all those dwelling at Lydda and Saron saw him, and turned to the LORD.
36 อปรญฺจ ภิกฺษาทานาทิษุ นานกฺริยาสุ นิตฺยํ ปฺรวฺฤตฺตา ยา ยาโผนครนิวาสินี ฏาพิถานามา ศิษฺยา ยำ ทรฺกฺกำ อรฺถาทฺ หริณีมยุกฺตฺวา อาหฺวยนฺ สา นารี
And in Joppa there was a certain female disciple, by name Tabitha (which interpreted, is called Dorcas); this woman was full of good works and kind acts that she was doing;
37 ตสฺมินฺ สมเย รุคฺนา สตี ปฺราณานฺ อตฺยชตฺ, ตโต โลกาสฺตำ ปฺรกฺษาโลฺยปริสฺถปฺรโกษฺเฐ ศายยิตฺวาสฺถาปยนฺฯ
and it came to pass in those days she, having ailed, died, and having bathed her, they laid her in an upper chamber,
38 โลทฺนครํ ยาโผนครสฺย สมีปสฺถํ ตสฺมาตฺตตฺร ปิตร อาเสฺต, อิติ วารฺตฺตำ ศฺรุตฺวา ตูรฺณํ ตสฺยาคมนารฺถํ ตสฺมินฺ วินยมุกฺตฺวา ศิษฺยคโณ เทฺวา มนุเชา เปฺรษิตวานฺฯ
and Lydda being near to Joppa, the disciples having heard that Peter is in that [place], sent two men to him, calling on him not to delay to come through to them.
39 ตสฺมาตฺ ปิตร อุตฺถาย ตาภฺยำ สารฺทฺธมฺ อาคจฺฉตฺ, ตตฺร ตสฺมินฺ อุปสฺถิต อุปริสฺถปฺรโกษฺฐํ สมานีเต จ วิธวา: สฺวาภิ: สห สฺถิติกาเล ทรฺกฺกยา กฺฤตานิ ยานฺยุตฺตรียาณิ ปริเธยานิ จ ตานิ สรฺวฺวาณิ ตํ ทรฺศยิตฺวา รุทตฺยศฺจตสฺฤษุ ทิกฺษฺวติษฺฐนฺฯ
And Peter having risen, went with them, whom having come, they brought into the upper chamber, and all the widows stood by him weeping, and showing coats and garments, as many as Dorcas was making while she was with them.
40 กินฺตุ ปิตรสฺตา: สรฺวฺวา พหิ: กฺฤตฺวา ชานุนี ปาตยิตฺวา ปฺรารฺถิตวานฺ; ปศฺจาตฺ ศวํ ปฺรติ ทฺฤษฺฏึ กฺฤตฺวา กถิตวานฺ, เห ฏาพีเถ ตฺวมุตฺติษฺฐ, อิติ วากฺย อุกฺเต สา สฺตฺรี จกฺษุษี โปฺรนฺมีลฺย ปิตรมฺ อวโลโกฺยตฺถาโยปาวิศตฺฯ
And Peter having put them all forth outside, having bowed the knees, prayed, and having turned to the body, said, “Tabitha, arise”; and she opened her eyes, and having seen Peter, she sat up,
41 ตต: ปิตรสฺตสฺยา: กเรา ธฺฤตฺวา อุตฺโตลฺย ปวิตฺรโลกานฺ วิธวาศฺจาหูย เตษำ นิกเฏ สชีวำ ตำ สมารฺปยตฺฯ
and having given her [his] hand, he lifted her up, and having called the holy ones and the widows, he presented her alive,
42 เอษา กถา สมสฺตยาโผนครํ วฺยาปฺตา ตสฺมาทฺ อเนเก โลกา: ปฺรเภา วฺยศฺวสนฺฯ
and it became known throughout all Joppa, and many believed on the LORD;
43 อปรญฺจ ปิตรสฺตทฺยาโผนครียสฺย กสฺยจิตฺ ศิโมนฺนามฺนศฺจรฺมฺมการสฺย คฺฤเห พหุทินานิ นฺยวสตฺฯ
and it came to pass, that he remained many days in Joppa, with a certain one, Simon a tanner.
