ப்ரகாஸி²தம்’ 10
1 அநந்தரம்’ ஸ்வர்கா³த்³ அவரோஹந் அபர ஏகோ மஹாப³லோ தூ³தோ மயா த்³ரு’ஷ்ட: , ஸ பரிஹிதமேக⁴ஸ்தஸ்ய ஸி²ரஸ்²ச மேக⁴த⁴நுஷா பூ⁴ஷிதம்’ முக²மண்ட³லஞ்ச ஸூர்ய்யதுல்யம்’ சரணௌ ச வஹ்நிஸ்தம்ப⁴ஸமௌ|
[In the vision] I saw another mighty angel that was coming down out of heaven. A cloud [surrounded him]. There was a rainbow over his head. His face [shone] [SIM] like the sun. His legs looked like pillars of fire.
2 ஸ ஸ்வகரேண விஸ்தீர்ணமேகம்’ க்ஷூத்³ரக்³ரந்த²ம்’ தா⁴ரயதி, த³க்ஷிணசரணேந ஸமுத்³ரே வாமசரணேந ச ஸ்த²லே திஷ்ட²தி|
He had in his hand a small scroll that was open. He set his right foot on the ocean and his left foot on the land.
3 ஸ ஸிம்’ஹக³ர்ஜநவத்³ உச்சை: ஸ்வரேண ந்யநத³த் நிநாதே³ க்ரு’தே ஸப்த ஸ்தநிதாநி ஸ்வகீயாந் ஸ்வநாந் ப்ராகாஸ²யந்|
He shouted something with a loud voice, a voice like the roar of a lion. When he shouted this, it thundered seven [times], speaking [words that I could understand].
4 தை: ஸப்த ஸ்தநிதை ர்வாக்யே கதி²தே (அ)ஹம்’ தத் லேகி²தும் உத்³யத ஆஸம்’ கிந்து ஸ்வர்கா³த்³ வாகி³யம்’ மயா ஸ்²ருதா ஸப்த ஸ்தநிதை ர்யத்³ யத்³ உக்தம்’ தத் முத்³ரயாங்கய மா லிக²|
When it thundered [like that], I was about to write [the words that I] heard, but a voice from heaven said to me, “Keep secret what the thunder said! Do not write it down!”
5 அபரம்’ ஸமுத்³ரமேதி³ந்யோஸ்திஷ்ட²ந் யோ தூ³தோ மயா த்³ரு’ஷ்ட: ஸ க³க³நம்’ ப்ரதி ஸ்வத³க்ஷிணகரமுத்தா²ப்ய
Then the angel whom I had seen standing on the ocean and the land raised his right hand toward heaven,
6 அபரம்’ ஸ்வர்கா³த்³ யஸ்ய ரவோ மயாஸ்²ராவி ஸ புந ர்மாம்’ ஸம்பா⁴வ்யாவத³த் த்வம்’ க³த்வா ஸமுத்³ரமேதி³ந்யோஸ்திஷ்ட²தோ தூ³தஸ்ய கராத் தம்’ விஸ்தீர்ண க்ஷுத்³ரக்³ரந்த²ம்’ க்³ரு’ஹாண, தேந மயா தூ³தஸமீபம்’ க³த்வா கதி²தம்’ க்³ரந்தோ² (அ)ஸௌ தீ³யதாம்’| (aiōn g165)
and he asked the one who lives forever, the one who created heaven and everything that is in it, [who created] the earth and everything that is in it, and [who created] the ocean and everything that is in it, to affirm that what he said was true. [He said that he] would surely no longer delay [what he had planned to do]. (aiōn g165)
7 கிந்து தூரீம்’ வாதி³ஷ்யத: ஸப்தமதூ³தஸ்ய தூரீவாத³நஸமய ஈஸ்²வரஸ்ய கு³ப்தா மந்த்ரணா தஸ்ய தா³ஸாந் ப⁴விஷ்யத்³வாதி³ந: ப்ரதி தேந ஸுஸம்’வாதே³ யதா² ப்ரகாஸி²தா ததை²வ ஸித்³தா⁴ ப⁴விஷ்யதி|
He said that when the time [came] for the seventh angel to blow his trumpet, [he] would complete what God had secretly planned, just like he announced [long ago] to his servants, the prophets.
8 அபரம்’ ஸ்வர்கா³த்³ யஸ்ய ரவோ மயாஸ்²ராவி ஸ புந ர்மாம்’ ஸம்பா⁴ஷ்யாவத³த் த்வம்’ க³த்வா ஸமுத்³ரமேதி³ந்யோஸ்திஷ்ட²தோ தூ³தஸ்ய கராத் தம்’ விஸ்தீர்ணம்’ க்ஷுத்³ரக்³ரந்த²ம்’ க்³ரு’ஹாண,
The one whose voice I had heard from heaven spoke to me again. He said, “Go and take the open scroll from the hand of the angel who is standing on the ocean and on the land.”
9 தேந மயா தூ³தஸமீபம்’ க³த்வா கதி²தம்’ க்³ரந்தோ² (அ)ஸௌ தீ³யதாம்’| ஸ மாம் அவத³த் தம்’ க்³ரு’ஹீத்வா கி³ல, தவோத³ரே ஸ திக்தரஸோ ப⁴விஷ்யதி கிந்து முகே² மது⁴வத் ஸ்வாது³ ர்ப⁴விஷ்யதி|
So I went to the angel and asked him to give me the little scroll. He said to me, “Take it and eat it. In your mouth it will [taste] sweet like honey, but it will make your stomach bitter.”
10 தேந மயா தூ³தஸ்ய கராத்³ க்³ரந்தோ² க்³ரு’ஹீதோ கி³லிதஸ்²ச| ஸ து மம முகே² மது⁴வத் ஸ்வாது³ராஸீத் கிந்த்வத³நாத் பரம்’ மமோத³ரஸ்திக்ததாம்’ க³த: |
I took the little scroll from the angel’s hand and ate it. In my mouth it [tasted] sweet like honey, but when I had eaten it, [it] made my stomach turn sour.
11 தத: ஸ மாம் அவத³த் ப³ஹூந் ஜாதிவம்’ஸ²பா⁴ஷாவதி³ராஜாந் அதி⁴ த்வயா புந ர்ப⁴விஷ்யத்³வாக்யம்’ வக்தவ்யம்’|
The one whose [voice spoke from heaven said to me], “You must (prophesy again/proclaim again what I will reveal to you) about many people-[groups], many nations, [speakers of] many languages [MTY], and many kings.”
