গালাতিনঃ 1
1 ১ মনুষ্যেভ্যো নহি মনুষ্যৈরপি নহি কিন্তু যীশুখ্রীষ্টেন মৃতগণমধ্যাৎ তস্যোত্থাপযিত্রা পিত্রেশ্ৱরেণ চ প্রেরিতো যোঽহং পৌলঃ সোঽহং
മനുഷ്യേഭ്യോ നഹി മനുഷ്യൈരപി നഹി കിന്തു യീശുഖ്രീഷ്ടേന മൃതഗണമധ്യാത് തസ്യോത്ഥാപയിത്രാ പിത്രേശ്വരേണ ച പ്രേരിതോ യോഽഹം പൗലഃ സോഽഹം
മത്സഹവർത്തിനോ ഭ്രാതരശ്ച വയം ഗാലാതീയദേശസ്ഥാഃ സമിതീഃ പ്രതി പത്രം ലിഖാമഃ|
പിത്രേശ്വരേണാസ്മാംക പ്രഭുനാ യീശുനാ ഖ്രീഷ്ടേന ച യുഷ്മഭ്യമ് അനുഗ്രഹഃ ശാന്തിശ്ച ദീയതാം|
അസ്മാകം താതേശ്വരേസ്യേച്ഛാനുസാരേണ വർത്തമാനാത് കുത്സിതസംസാരാദ് അസ്മാൻ നിസ്താരയിതും യോ (aiōn g165)
യീശുരസ്മാകം പാപഹേതോരാത്മോത്സർഗം കൃതവാൻ സ സർവ്വദാ ധന്യോ ഭൂയാത്| തഥാസ്തു| (aiōn g165)
6 ৬ খ্রীষ্টস্যানুগ্রহেণ যো যুষ্মান্ আহূতৱান্ তস্মান্নিৱৃত্য যূযম্ অতিতূর্ণম্ অন্যং সুসংৱাদম্ অন্ৱৱর্ত্তত তত্রাহং ৱিস্মযং মন্যে|
ഖ്രീഷ്ടസ്യാനുഗ്രഹേണ യോ യുഷ്മാൻ ആഹൂതവാൻ തസ്മാന്നിവൃത്യ യൂയമ് അതിതൂർണമ് അന്യം സുസംവാദമ് അന്വവർത്തത തത്രാഹം വിസ്മയം മന്യേ|
7 ৭ সোঽন্যসুসংৱাদঃ সুসংৱাদো নহি কিন্তু কেচিৎ মানৱা যুষ্মান্ চঞ্চলীকুর্ৱ্ৱন্তি খ্রীষ্টীযসুসংৱাদস্য ৱিপর্য্যযং কর্ত্তুং চেষ্টন্তে চ|
സോഽന്യസുസംവാദഃ സുസംവാദോ നഹി കിന്തു കേചിത് മാനവാ യുഷ്മാൻ ചഞ്ചലീകുർവ്വന്തി ഖ്രീഷ്ടീയസുസംവാദസ്യ വിപര്യ്യയം കർത്തും ചേഷ്ടന്തേ ച|
8 ৮ যুষ্মাকং সন্নিধৌ যঃ সুসংৱাদোঽস্মাভি র্ঘোষিতস্তস্মাদ্ অন্যঃ সুসংৱাদোঽস্মাকং স্ৱর্গীযদূতানাং ৱা মধ্যে কেনচিদ্ যদি ঘোষ্যতে তর্হি স শপ্তো ভৱতু|
യുഷ്മാകം സന്നിധൗ യഃ സുസംവാദോഽസ്മാഭി ർഘോഷിതസ്തസ്മാദ് അന്യഃ സുസംവാദോഽസ്മാകം സ്വർഗീയദൂതാനാം വാ മധ്യേ കേനചിദ് യദി ഘോഷ്യതേ തർഹി സ ശപ്തോ ഭവതു|
9 ৯ পূর্ৱ্ৱং যদ্ৱদ্ অকথযাম, ইদানীমহং পুনস্তদ্ৱৎ কথযামি যূযং যং সুসংৱাদং গৃহীতৱন্তস্তস্মাদ্ অন্যো যেন কেনচিদ্ যুষ্মৎসন্নিধৌ ঘোষ্যতে স শপ্তো ভৱতু|
പൂർവ്വം യദ്വദ് അകഥയാമ, ഇദാനീമഹം പുനസ്തദ്വത് കഥയാമി യൂയം യം സുസംവാദം ഗൃഹീതവന്തസ്തസ്മാദ് അന്യോ യേന കേനചിദ് യുഷ്മത്സന്നിധൗ ഘോഷ്യതേ സ ശപ്തോ ഭവതു|
10 ১০ সাম্প্রতং কমহম্ অনুনযামি? ঈশ্ৱরং কিংৱা মানৱান্? অহং কিং মানুষেভ্যো রোচিতুং যতে? যদ্যহম্ ইদানীমপি মানুষেভ্যো রুরুচিষেয তর্হি খ্রীষ্টস্য পরিচারকো ন ভৱামি|
സാമ്പ്രതം കമഹമ് അനുനയാമി? ഈശ്വരം കിംവാ മാനവാൻ? അഹം കിം മാനുഷേഭ്യോ രോചിതും യതേ? യദ്യഹമ് ഇദാനീമപി മാനുഷേഭ്യോ രുരുചിഷേയ തർഹി ഖ്രീഷ്ടസ്യ പരിചാരകോ ന ഭവാമി|
ഹേ ഭ്രാതരഃ, മയാ യഃ സുസംവാദോ ഘോഷിതഃ സ മാനുഷാന്ന ലബ്ധസ്തദഹം യുഷ്മാൻ ജ്ഞാപയാമി|
അഹം കസ്മാച്ചിത് മനുഷ്യാത് തം ന ഗൃഹീതവാൻ ന വാ ശിക്ഷിതവാൻ കേവലം യീശോഃ ഖ്രീഷ്ടസ്യ പ്രകാശനാദേവ|
13 ১৩ পুরা যিহূদিমতাচারী যদাহম্ আসং তদা যাদৃশম্ আচরণম্ অকরৱম্ ঈশ্ৱরস্য সমিতিং প্রত্যতীৱোপদ্রৱং কুর্ৱ্ৱন্ যাদৃক্ তাং ৱ্যনাশযং তদৱশ্যং শ্রুতং যুষ্মাভিঃ|
പുരാ യിഹൂദിമതാചാരീ യദാഹമ് ആസം തദാ യാദൃശമ് ആചരണമ് അകരവമ് ഈശ്വരസ്യ സമിതിം പ്രത്യതീവോപദ്രവം കുർവ്വൻ യാദൃക് താം വ്യനാശയം തദവശ്യം ശ്രുതം യുഷ്മാഭിഃ|
14 ১৪ অপরঞ্চ পূর্ৱ্ৱপুরুষপরম্পরাগতেষু ৱাক্যেষ্ৱন্যাপেক্ষাতীৱাসক্তঃ সন্ অহং যিহূদিধর্ম্মতে মম সমৱযস্কান্ বহূন্ স্ৱজাতীযান্ অত্যশযি|
അപരഞ്ച പൂർവ്വപുരുഷപരമ്പരാഗതേഷു വാക്യേഷ്വന്യാപേക്ഷാതീവാസക്തഃ സൻ അഹം യിഹൂദിധർമ്മതേ മമ സമവയസ്കാൻ ബഹൂൻ സ്വജാതീയാൻ അത്യശയി|
കിഞ്ച യ ഈശ്വരോ മാതൃഗർഭസ്ഥം മാം പൃഥക് കൃത്വാ സ്വീയാനുഗ്രഹേണാഹൂതവാൻ
16 ১৬ স যদা মযি স্ৱপুত্রং প্রকাশিতুং ভিন্নদেশীযানাং সমীপে ভযা তং ঘোষযিতুঞ্চাভ্যলষৎ তদাহং ক্রৱ্যশোণিতাভ্যাং সহ ন মন্ত্রযিৎৱা
സ യദാ മയി സ്വപുത്രം പ്രകാശിതും ഭിന്നദേശീയാനാം സമീപേ ഭയാ തം ഘോഷയിതുഞ്ചാഭ്യലഷത് തദാഹം ക്രവ്യശോണിതാഭ്യാം സഹ ന മന്ത്രയിത്വാ
17 ১৭ পূর্ৱ্ৱনিযুক্তানাং প্রেরিতানাং সমীপং যিরূশালমং ন গৎৱারৱদেশং গতৱান্ পশ্চাৎ তৎস্থানাদ্ দম্মেষকনগরং পরাৱৃত্যাগতৱান্|
പൂർവ്വനിയുക്താനാം പ്രേരിതാനാം സമീപം യിരൂശാലമം ന ഗത്വാരവദേശം ഗതവാൻ പശ്ചാത് തത്സ്ഥാനാദ് ദമ്മേഷകനഗരം പരാവൃത്യാഗതവാൻ|
18 ১৮ ততঃ পরং ৱর্ষত্রযে ৱ্যতীতেঽহং পিতরং সম্ভাষিতুং যিরূশালমং গৎৱা পঞ্চদশদিনানি তেন সার্দ্ধম্ অতিষ্ঠং|
തതഃ പരം വർഷത്രയേ വ്യതീതേഽഹം പിതരം സമ്ഭാഷിതും യിരൂശാലമം ഗത്വാ പഞ്ചദശദിനാനി തേന സാർദ്ധമ് അതിഷ്ഠം|
കിന്തു തം പ്രഭോ ർഭ്രാതരം യാകൂബഞ്ച വിനാ പ്രേരിതാനാം നാന്യം കമപ്യപശ്യം|
യാന്യേതാനി വാക്യാനി മയാ ലിഖ്യന്തേ താന്യനൃതാനി ന സന്തി തദ് ഈശ്വരോ ജാനാതി|
തതഃ പരമ് അഹം സുരിയാം കിലികിയാഞ്ച ദേശൗ ഗതവാൻ|
22 ২২ তদানীং যিহূদাদেশস্থানাং খ্রীষ্টস্য সমিতীনাং লোকাঃ সাক্ষাৎ মম পরিচযমপ্রাপ্য কেৱলং জনশ্রুতিমিমাং লব্ধৱন্তঃ,
തദാനീം യിഹൂദാദേശസ്ഥാനാം ഖ്രീഷ്ടസ്യ സമിതീനാം ലോകാഃ സാക്ഷാത് മമ പരിചയമപ്രാപ്യ കേവലം ജനശ്രുതിമിമാം ലബ്ധവന്തഃ,
യോ ജനഃ പൂർവ്വമ് അസ്മാൻ പ്രത്യുപദ്രവമകരോത് സ തദാ യം ധർമ്മമനാശയത് തമേവേദാനീം പ്രചാരയതീതി|
തസ്മാത് തേ മാമധീശ്വരം ധന്യമവദൻ|
