Псалмул 56

1 Ай милэ де мине, Думнезеуле, кэч ниште оамень мэ хэрцуеск! Тоатэ зиуа ымь фак рэзбой ши мэ кинуеск.

Dem Musikmeister, nach “Stumme Taube der Fernen”. Von David, ein Mikhtam, als ihn die Philister zu Gath ergriffen. Sei mir gnädig, o Gott, denn Menschen zermalmen mich, immerfort bedrängen mich Krieger.

2 Тоатэ зиуа мэ хэрцуеск потривничий мей; сунт мулць ши се рэзбоеск ку мине ка ниште труфашь.

Immerfort zermalmen meine Feinde, denn viele kriegen in der Höhe wider mich.

3 Орь де кыте орь мэ тем, еу мэ ынкред ын Тине.

Wenn ich mich fürchten muß, vertraue ich doch auf dich.

4 Еу мэ вой лэуда ку Думнезеу, ку Кувынтул Луй. Мэ ынкред ын Думнезеу ши ну мэ тем де нимик. Че пот сэ-мь факэ ниште оамень?

Gott macht, daß ich sein Wort rühmen kann! Auf Gott vertraue ich, fürchte mich nicht. Was kann Fleisch mir anhaben?

5 Ынтруна ей ымь атинг дрептуриле ши н-ау декыт гындурь реле фацэ де мине.

Immerfort thun sie meiner Sache wehe; wider mich sind alle ihre Gedanken auf Böses gerichtet.

6 Унелтеск, пындеск ши ымь урмэреск паший, пентру кэ вор сэ-мь я вяца.

Sie rotten sich zusammen, lauern auf, beobachten meine Tritte, gleichwie sie auf meine Seele harrten.

7 Ей траг нэдежде сэ скапе прин нелеӂюиря лор: добоарэ попоареле, Думнезеуле, ын мыния Та!

Ob des Frevels vergilt ihnen; stürze, o Gott, im Zorne die Völker!

8 Ту нумерь паший веций меле де прибяг; пуне-мь лакримиле ын бурдуфул Тэу! Ну сунт еле скрисе ын картя Та?

Mein Umherirren hast du gezählt, meine Thränen sind in deinen Schlauch gelegt, ja gewiß in dein Buch verzeichnet!

9 Врэжмаший мей дау ынапой ын зиуа кынд Те стриг: штиу кэ Думнезеу есте де партя мя.

Alsdann werden meine Feinde zurückweichen, wenn ich rufe; das weiß ich, daß Gott für mich ist.

10 Еу мэ вой лэуда ку Думнезеу, ку Кувынтул Луй, да, мэ вой лэуда ку Домнул, ку Кувынтул Луй.

Gott macht, daß ich sein Wort rühmen kann!

11 Мэ ынкред ын Думнезеу ши ну мэ тем де нимик. Че пот сэ-мь факэ ниште оамень?

Auf Gott vertraue ich, fürchte mich nicht. Was können Menschen mir anhaben?

12 Думнезеуле, требуе сэ ымплинеск журуинцеле пе каре Ци ле-ам фэкут; Ыць вой адуче жертфе де мулцумире.

Ich schulde, was ich dir gelobt, o Gott; ich will dir Dankopfer bezahlen!

13 Кэч мь-ай избэвит суфлетул де ла моарте, мь-ай ферит пичоареле де кэдере, ка сэ умблу ынаинтя луй Думнезеу, ын лумина челор вий.

Denn du hast meine Seele vom Tod errettet, ja meine Füße vom Sturze, damit ich vor Gott im Lichte der Lebendigen wandle.