Псалмул 42
1 Кум дореште ун черб извоареле де апэ, аша Те дореште суфлетул меу пе Тине, Думнезеуле!
Au maître-chantre. — Hymne des enfants de Goré. Comme un cerf brame après les eaux courantes, Ainsi mon âme soupire après toi, ô Dieu!
2 Суфлетул меу ынсетязэ дупэ Думнезеу, дупэ Думнезеул чел виу; кынд мэ вой дуче ши мэ вой арэта ынаинтя луй Думнезеу?
Mon âme a soif de Dieu, du Dieu vivant. Quand entrerai-je et me présenterai-je devant sa face?
3 Ку лакримь мэ хрэнеск зи ши ноапте, кынд ми се зиче фэрэ ынчетаре: „Унде есте Думнезеул тэу?”
Les larmes sont jour et nuit ma nourriture, Depuis qu'on me dit sans cesse: «Où est ton Dieu?»
4 Мь-адук аминте ши-мь вэрс тот фокул инимий ын мине кынд мэ гындеск кум мерӂям ынконжурат де мулциме ши кум ынаинтам ын фрунтя ей спре Каса луй Думнезеу, ын мижлокул стригэтелор де букурие ши мулцумире але уней мулцимь ын сэрбэтоаре.
Je me souviens — et mon coeur se brise à ce souvenir! — Que je marchais avec la foule, Et m'avançais à sa tête jusqu'à la maison de Dieu, Au milieu des cris de joie et de louange D'une multitude en fête.
5 Пентру че те мыхнешть, суфлете, ши ӂемь ынэунтрул меу? Нэдэждуеште ын Думнезеу, кэч ярэшь Ыл вой лэуда; Ел есте мынтуиря мя ши Думнезеул меу.
Pourquoi t'abats-tu, mon âme, et pourquoi frémis-tu en moi? Espère en Dieu; car je le célébrerai encore: Il est mon salut et mon Dieu!
6 Ымь есте мыхнит суфлетул ын мине, Думнезеуле, де ачея ла Тине мэ гындеск дин цара Йорданулуй, дин Хермон ши дин мунтеле Мицеар.
Mon âme est abattue en moi, Parce que je pense à toi, ô Dieu, dans le pays du Jourdain, Et dans les montagnes de l'Hermon et de Mitséar.
7 Ун вал кямэ ун алт вал ла вуетул кэдерий апелор Тале; тоате талазуриле ши валуриле Тале трек песте мине.
La vague appelle la vague, quand mugit la tempête; Tous les flots, tous les torrents ont passé sur moi.
8 Зиуа, Домнул ымь дэдя ындураря Луй, яр ноаптя, кынтам лауделе Луй ши ынэлцам о ругэчуне Думнезеулуй веций меле.
Pendant le jour, l'Éternel répandait sur moi sa grâce. Et la nuit sa louange était sur ma bouche. Je prie le Dieu qui est ma vie;
9 Де ачея зик луй Думнезеу, Стынка мя: „Пентру че мэ уйць? Пентру че требуе сэ умблу плин де ынтристаре суб апэсаря врэжмашулуй?”
Je dis à Dieu, mon rocher: «Pourquoi m'as-tu oublié?» Pourquoi marcherais-je en vêtements de deuil, Sous l'oppression de l'ennemi?
10 Паркэ ми се сфэрымэ оаселе ку сабия кынд мэ батжокореск врэжмаший мей ши-мь зик неынчетат: „Унде есте Думнезеул тэу?”
Je sens mes os se briser, quand mes oppresseurs m'outragent, En me disant chaque jour: «Où est ton Dieu?»
11 Пентру че те мыхнешть, суфлете, ши ӂемь ынэунтрул меу? Нэдэждуеште ын Думнезеу, кэч ярэшь Ыл вой лэуда; Ел есте мынтуиря мя ши Думнезеул меу.
Pourquoi t'abats-tu, mon âme, et pourquoi frémis-tu en moi? Espère en Dieu; car je le célébrerai encore: Il est mon salut et mon Dieu!
