Псалмул 126

1 Кынд а адус Домнул ынапой пе принший де рэзбой ай Сионулуй, паркэ висам.

Canto dei pellegrinaggi. Quando l’Eterno fece tornare i reduci di Sion, ci pareva di sognare.

2 Атунч, гура не ера плинэ де стригэте де букурие ши лимба, де кынтэрь де веселие. Атунч се спуня принтре нямурь: „Домнул а фэкут марь лукрурь пентру ей!”

Allora la nostra bocca fu piena di sorrisi, e la nostra lingua di canti d’allegrezza. Allora fu detto fra le nazioni: L’Eterno ha fatto cose grandi per loro.

3 Да, Домнул а фэкут марь лукрурь пентру ной ши де ачея сунтем плинь де букурие.

L’Eterno ha fatto cose grandi per noi, e noi siamo nella gioia.

4 Доамне, аду ынапой пе принший ноштри де рэзбой ка пе ниште рыурь ын партя де мязэзи!

O Eterno, fa tornare i nostri che sono in cattività, come tornano i rivi nella terra del Mezzodì.

5 Чей че сямэнэ ку лакримь вор сечера ку кынтэрь де веселие.

Quelli che seminano con lagrime, mieteranno con canti di gioia.

6 Чел че умблэ плынгынд кынд арункэ сэмынца се ынтоарче ку веселие кынд ышь стрынӂе снопий.

Ben va piangendo colui che porta il seme da spargere, ma tornerà con canti di gioia quando porterà i suoi covoni.