Йов 29
1 Йов а луат дин ноу кувынтул ын пилде ши а зис:
Job puhui taas sananlaskunsa ja sanoi:
2 „О, кум ну пот сэ фиу ка ын луниле трекуте, ка ын зилеле кынд мэ пэзя Думнезеу,
Ah jos minä olisin niinkuin entisinä kuukausina! niinä päivinä, joina Jumala minun kätki,
3 кынд кандела Луй стрэлучя дясупра капулуй меу ши лумина Луй мэ кэлэузя ын ынтунерик!
Koska hänen valkeutensa paisti minun pääni päälle, ja minä kävin pimeissä hänen valkeudessansa,
4 Кум ну сунт ка ын зилеле путерий меле, кынд Думнезеу вегя ка ун приетен песте кортул меу,
Niinkuin minä olin nuorena olessani; koska Jumalan salaisuus oli minun majani päällä;
5 кынд Чел Атотпутерник ынкэ ера ку мине ши кынд копиий мей стэтяу ын журул меу;
Koska Kaikkivaltias oli vielä minun kanssani, ja minun nuorukaiseni minun ympärilläni;
6 кынд ми се скэлдау паший ын смынтынэ ши стынка вэрса лынгэ мине пырае де унтделемн!
Koska minä pesin minun tieni voilla, ja kallio vuoti minulle öljy-ojat;
7 Дакэ ешям сэ мэ дук ла поарта четэций ши дакэ ымь прегэтям ун скаун ын пяцэ,
Koska minä menin kaupunin porteille, ja annoin valmistaa istuimeni kujille;
8 тинерий се трэӂяу ынапой ла апропиеря мя, бэтрыний се скулау ши стэтяу ын пичоаре.
Kuin nuoret näkivät minun, niin he pakenivat, ja vanhat nousivat ja seisoivat minun edessäni,
9 Май-марий ышь опряу кувынтэриле ши ышь пуняу мына ла гурэ.
Ylimmäiset lakkasivat puhumasta, ja panivat kätensä suunsa päälle,
10 Гласул кэпетениилор тэчя ши ли се липя лимба де черул гурий.
Ruhtinasten ääni kätkeysi, ja heidän kielensä suun lakeen tarttui.
11 Урекя каре мэ аузя мэ нумя феричит, окюл каре мэ ведя мэ лэуда.
Sillä kenen korva minun kuuli, se kiitti minua onnelliseksi, ja jonka silmä minun näki, se todisti minusta.
12 Кэч скэпам пе сэракул каре черя ажутор ши пе орфанул липсит де сприжин.
Sillä minä autin köyhää, joka huusi, ja orpoa, jolla ei auttajaa ollut.
13 Бинекувынтаря ненорочитулуй веня песте мине, умплям де букурие инима вэдувей.
Niiden siunaus, jotka katoomallansa olivat, tuli minun päälleni; ja minä ilahutin leskein sydämen.
14 Мэ ымбрэкам ку дрептатя ши-й служям де ымбрэкэминте, неприхэниря ымь ера манта ши турбан.
Vanhurskaus oli minun pukuni, jonka minä päälleni puin, ja minun oikeuteni oli minulle niinkuin hame ja kaunistus.
15 Орбулуй ый ерам окь ши шкьопулуй, пичор.
Minä olin sokian silmä ja ontuvan jalka.
16 Челор ненорочиць ле ерам татэ ши черчетам причина челуй некуноскут.
Minä olin köyhäin isä, ja jonka asiaa en minä ymmärtänyt, sen minä visusti tutkin.
17 Рупям фалка челуй недрепт ши-й смулӂям прада дин динць.
Minä särjin väärän syömähampaat, ja otin saaliin hänen hampaistansa,
18 Атунч зичям: ‘Ын куйбул меу вой мури, зилеле меле вор фи мулте ка нисипул.
Minä ajattelin: minä riuduin pesässäni, ja teen päiväni moneksi niinkuin sannan.
19 Апа ва пэтрунде ын рэдэчиниле меле, роуа ва ста тоатэ ноаптя песте рамуриле меле.
Minun juureni putkahti veden tykönä, ja kaste pysyi laihoni päällä.
20 Слава мя ва ынверзи неынчетат ши аркул ымь ва ынтинери ын мынэ.’
Minun kunniallisuuteni uudistui minun edessäni, ja minun joutseni muuttui uudeksi minun kädessäni.
21 Оамений мэ аскултау ши аштептау, тэчяу ынаинтя сфатурилор меле.
He kuulivat minua ja odottivat, ja vaikenivat minun neuvooni.
22 Дупэ кувынтэриле меле, ничунул ну рэспундя ши кувынтул меу ера пентру тоць о роуэ бинефэкэтоаре.
Minun sanani jälkeen ei yksikään enempää puhunut, ja minun puheeni tiukkui heidän päällensä.
23 Мэ аштептау ка пе плоае, кэскау гура ка дупэ плоая де примэварэ.
He odottivat minua niinkuin sadetta, ja avasivat suunsa niinkuin ehtoosadetta vastaan.
24 Кынд ли се ынмуя инима, ле зымбям ши ну путяу изгони сенинэтатя де пе фрунтя мя.
Jos minä nauroin heidän puoleensa, ei he luottaneet sen päälle, eikä tahtoneet minua murheesen saattaa.
25 Ымь плэчя сэ мэ дук ла ей ши мэ ашезам ын фрунтя лор; ерам ка ун ымпэрат ын мижлокул уней оштирь, ка ун мынгыетор лынгэ ниште ынтристаць.
Kuin minä tulin heidän kokouksiinsa, niin minun täytyi istua ylimpänä: ja asuin niinkuin kuningas sotaväen keskellä, lohduttaissani murheellisia.
