Йов 10
1 М-ам дезгустат де вяцэ! Вой да друм слобод плынӂерий меле, вой ворби ын амэрэчуня суфлетулуй меу.
A minha alma tem tedio á minha vida: darei livre curso á minha queixa, fallarei na amargura da minha alma.
2 Еу зик луй Думнезеу: ‘Ну мэ осынди! Аратэ-мь пентру че Те черць ку мине!
Direi a Deus: Não me condemnes: faze-me saber porque contendes comigo.
3 Ыць плаче сэ кинуешть, сэ диспрецуешть фэптура мынилор Тале, ын тимп че фачь сэ-Ць стрэлучяскэ бунэвоинца песте сфатул челор рэй?
Parece-te bem que me opprimas? que rejeites o trabalho das tuas mãos? e resplandeças sobre o conselho dos impios?
4 Оаре ай окь де карне, сау везь кум веде ун ом?
Tens tu porventura olhos de carne? vês tu como vê o homem?
5 Зилеле Тале сунт ка зилеле омулуй ши аний Тэй ка аний луй,
São os teus dias como os dias do homem? Ou são os teus annos como os annos de um homem,
6 ка сэ черчетезь фэрэделеӂя мя ши сэ кауць пэкатул меу,
Para te informares da minha iniquidade, e averiguares o meu peccado?
7 кынд штий бине кэ ну сунт виноват ши кэ нимень ну мэ поате скэпа дин мына Та?
Bem sabes tu que eu não sou impio: todavia ninguem ha que me livre da tua mão.
8 Мыниле Тале м-ау фэкут ши м-ау зидит, еле м-ау ынтокмит ын ынтреӂиме… Ши Ту сэ мэ нимичешть!
As tuas mãos me fizeram e me formaram todo em roda; comtudo me consomes.
9 Аду-Ць аминте кэ Ту м-ай лукрат ка лутул! Ши врей дин ноу сэ мэ префачь ын цэрынэ?
Peço-te que te lembres de que como barro me formaste e me farás tornar em pó.
10 Ну м-ай мулс ка лаптеле? Ну м-ай ынкегат ка брынза?
Porventura não me vasaste como leite, e como queijo me não coalhaste?
11 М-ай ымбрэкат ку пеле ши карне, м-ай цесут ку оасе ши вине;
De pelle e carne me vestiste, e com ossos e nervos me ligaste.
12 мь-ай дат бунэвоинца Та ши вяца, м-ай пэстрат ку суфларя прин ынгрижириле ши паза Та.
Vida e beneficencia me fizeste: e o teu cuidado guardou o meu espirito.
13 Ятэ тотушь че аскундяй ын инима Та, ятэ, штиу акум че авяй де гынд:
Porém estas coisas as occultaste no teu coração: bem sei eu que isto esteve comtigo.
14 ка, дакэ пэкэтуеск, сэ мэ пындешть ши сэ ну-мь ерць фэрэделеӂя.
Se eu peccar, tu me observas; e da minha iniquidade não me escusarás.
15 Дакэ сунт виноват, вай де мине! Дакэ сунт невиноват, ну ындрэзнеск сэ-мь ридик капул, сэтул де рушине ши куфундат ын тикэлошия мя.
Se fôr impio, ai de mim! e se fôr justo, não levantarei a minha cabeça: farto estou de affronta; e olho para a minha miseria.
16 Ши дакэ ындрэзнеск сэ-л ридик, мэ урмэрешть ка ун леу, мэ ловешть ку лукрурь де мират,
Porque se vae crescendo; tu me caças como a um leão feroz: tornas-te, e fazes maravilhas contra mim.
17 Ымь пуй ынаинте ной марторь ымпотривэ, Ыць креште мыния ымпотрива мя ши мэ нэпэдешть ку о дроае де ненорочирь.
Tu renovas contra mim as tuas testemunhas, e multiplicas contra mim a tua ira; revezes e combate estão comigo.
18 Пентру че м-ай скос дин пынтечеле мамей меле? О, де аш фи мурит, ши окюл сэ ну мэ фи вэзут!
Por quepois me tiraste da madre? Ah se então dera o espirito, e olhos nenhuns me vissem!
19 Аш фи ка ши кум н-аш фи фост, ши дин пынтечеле мамей меле аш фи трекут ын мормынт!
Que tivera sido como se nunca fôra: e desde o ventre fôra levado á sepultura!
20 Ну сунт зилеле меле дестул де пуцине? Сэ мэ ласе дар, сэ плече де ла мине ши сэ рэсуфлу пуцин
Porventura não são poucos os meus dias? cessa pois, e deixa-me, para que por um pouco eu tome alento;
21 ынаинте де а мэ дуче, ка сэ ну мэ май ынторк,
Antes que vá e d'onde nunca torne, á terra da escuridão e da sombra da morte;
22 ын цара ынтунерикулуй ши а умбрей морций, ын цара негурий адынчь, унде домнеск умбра морций ши неорындуяла ши унде лумина есте ка ынтунерикул!’”
Terra escurissima, como a mesma escuridão, terra da sombra, da morte e sem ordem alguma e onde a luz é como a escuridão.
