1 Самуел 27

1 Давид шь-а зис ын сине: „Вой пери ынтр-о зи учис де мына луй Саул; ну есте нимик май бине пентру мине декыт сэ фуг ын цара филистенилор, пентру ка Саул сэ ынчетезе сэ мэ май кауте ын тот цинутул луй Исраел; аша вой скэпа де мына луй.”

E disse Davi em seu coração: Ao fim serei morto algum dia pela mão de Saul: nada portanto me será melhor que fugir à terra dos filisteus, para que Saul se deixe de mim, e não me ande buscando mais por todos os termos de Israel, e assim me escaparei de suas mãos.

2 Ши Давид с-а скулат, ел ши чей шасе суте де оамень каре ерау ымпреунэ ку ел, ши ау трекут ла Акиш, фиул луй Маок, ымпэратул Гатулуй.

Levantou-se, pois Davi, e com os seiscentos homens que tinha consigo passou-se a Aquis filho de Maoque, rei de Gate.

3 Давид ши оамений луй ау рэмас ын Гат, ла Акиш; ышь авя фиекаре фамилия луй ши Давид ышь авя челе доуэ невесте: Ахиноам дин Изреел ши Абигаил дин Кармел, неваста луй Набал.

E morou Davi com Aquis em Gate, ele e os seus, cada um com sua família: Davi com suas duas mulheres, Ainoã jezreelita, e Abigail, a que foi mulher de Nabal o do Carmelo.

4 Саул, кынд а афлат кэ Давид фуӂисе ла Гат, а ынчетат сэ-л май кауте.

E veio a nova a Saul que Davi se havia fugido a Gate, e não o buscou mais.

5 Давид а зис луй Акиш: „Дакэ ам кэпэтат тречере ынаинтя та, рогу-те сэ ми се дя ынтр-уна дин четэциле цэрий ун лок унде сэ пот локуи, кэч пентру че сэ локуяскэ робул тэу ку тине ын четатя ымпэрэтяскэ?”

E Davi disse a Aquis: Se achei agora favor em teus olhos, seja-me dado lugar em algumas das cidades da terra, de onde eu habite; por que teu servo deverá morar contigo na cidade real?

6 Ши кяр ын зиуа ачея, Акиш й-а дат Циклагул. Де ачея, Циклагул а фост ал ымпэрацилор луй Иуда пынэ ын зиуа де азь.

E Aquis lhe deu aquele dia a Ziclague. De aqui foi Ziclague dos reis de Judá até hoje.

7 Тимпул кыт а локуит Давид ын цара филистенилор а фост де ун ан ши патру лунь.

E foi o número dos dias que Davi habitou na terra dos filisteus, quatro meses e alguns dias.

8 Давид ши оамений луй се суяу ши нэвэляу асупра гешурицилор, гирзицилор ши амалечицилор, кэч нямуриле ачестя локуяу дин времурь векь ын цинутул ачела пынэ ла Шур ши пынэ ын цара Еӂиптулуй.

E subia Davi com os seus, e faziam entradas nos gesuritas, e nos gersitas, e nos amalequitas: porque estes habitavam de longo tempo a terra, desde como se vai a Sur até a terra do Egito.

9 Давид пустия цинутул ачеста; ну лэса ку вяцэ нич бэрбат, нич фемее, ле луа оиле, боий, мэгарий, кэмилеле, хайнеле ши апой се ынторчя ши се дучя ла Акиш.

E Davi aquela terra, e não deixava com vida homem nem mulher; e levava as ovelhas, as vacas, os asnos e os camelos e as roupas; e voltava, e vinha a Aquis.

10 Акиш зичя: „Унде аць нэвэлит азь?” Ши Давид рэспундя: „Спре мязэзи де Иуда, спре мязэзи де иерахмеелиць ши спре мязэзи де кениць.”

E dizia Aquis: Onde atacastes hoje? E Davi dizia: Ao sul de Judá, e ao sul de Jerameel, ou contra o sul dos queneus.

11 Давид ну лэса ку вяцэ нич бэрбат, нич фемее ка сэ винэ ла Гат, „кэч”, се гындя ел, „ей ар путя сэ ворбяскэ ымпотрива ноастрэ ши сэ зикэ: ‘Аша а фэкут Давид’”. Ши ачеста а фост фелул луй де пуртаре ын тот тимпул кыт а локуит ын цара филистенилор.

Nem homem nem mulher deixava à vida Davi, que viesse a Gate; dizendo: Porque não deem aviso de nós, dizendo: Isto fez Davi. E este era seu costume todo aquele tempo que morou em terra dos filisteus.

12 Акиш се ынкредя ын Давид ши зичя: „С-а фэкут урыт попорулуй сэу Исраел ши ва рэмыне ын служба мя пе вечие.”

E Aquis confiava em Davi, dizendo assim: Ele se faz abominável em seu povo de Israel, e será meu servo para sempre.