Iov 30

1 Dar acum cei ce sunt mai tineri decât mine mă iau în derâdere, pe ai căror părinți i-aș fi disprețuit încât să îi așez cu câinii turmei mele.

Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi nad mię w latach, których ojcówbym ja był nie chciał położyć ze psami trzody mojej.

2 Da, la ce mi-ar folosi tăria mâinilor lor, în cei care bătrânețea a pierit?

Acz na cóżby mi się była siła rąk ich przydała? bo przy nich starość ich zginęła.

3 Singuri, din lipsă și foamete, fugind în pustie de mult pustiită și secătuită.

Albowiem dla niedostatku i głodu samotni byli, i uciekali na niepłodne, ciemne, osobne, i puste miejsce;

4 Care taie nalbă de pe lângă tufișuri și rădăcini de ienupăr ca hrană a lor.

Którzy sobie rwali chwasty po chróstach, a korzonki jałowcowe były pokarmem ich.

5 Ei au fost alungați dintre oameni, (care au strigat după ei ca după un hoț);

Z pośrodku ludzi wyganiano ich; wołano za nimi jako za złodziejem,

6 Ca să locuiască în coastele văilor, în peșteri ale pământului și în stânci.

Tak, iż w łożyskach potoków mieszkać musieli, w jamach podziemnych i w skałach.

7 Printre tufișuri au zbierat; sub urzici s-au adunat.

Między chróstami ryczeli, pod pokrzywy zgromadzali się.

8 Erau copii de nebuni, da, copii de oameni josnici; erau mai ticăloși decât pământul.

Synowie ludzi wzgardzonych, i synowie ludzi bezecnych, podlejsi byli nad proch ziemi.

9 Și acum sunt cântecul lor, da, sunt zicătoarea lor.

Alem teraz pieśnią ich, i stałem się im przypowieścią.

10 Ei mă detestă, fug departe de mine și nu se abțin să mă scuipe în față.

Brzydzą się mną, a oddalają się odemnie, i na twarz moję plwać się nie wstydzą.

11 Pentru că mi-a dezlegat frânghia și m-a chinuit, ei de asemenea și-au dat frâu liber înaintea mea.

Bo Bóg powagę moję odjął i utrapił mię; dlatego oni wędzidło przed twarzą moją odrzucili.

12 Tinerii se ridică peste dreapta mea; ei îmi împing deoparte picioarele și își ridică împotriva mea căile nimicirii lor.

Po prawicy mojej młodzikowie powstawają, nogi moje potrącają, i torują na przeciwko mnie drogi zginienia swego.

13 Ei îmi distrug cărarea, profită de nenorocirea mea, nu au ajutor.

Popsuli ścieszkę moję, i nędzy do nędzy mojej przyczynili, a nie potrzebują do tego pomocnika.

14 Au venit peste mine ca apele printr-o spărtură largă, în pustiire s-au rostogolit peste mine.

Jako przerwą szeroką napadają na mię, i na spustoszenie moje walą się.

15 Terori s-au întors asupra mea, ei îmi urmăresc sufletul ca vântul; și bunăstarea mea trece ca un nor.

Obróciły się przeciwko mnie strachy, jako wiatr ściągają duszę moję; bo jako obłok przemija zdrowie moje.

16 Și acum sufletul meu este turnat peste mine; zilele nenorocirii m-au apucat.

A teraz we mnie rozlała się dusza moja; ogarnęły mię dni utrapienia;

17 Oasele îmi sunt străpunse în mine pe timpul nopții și tendoanele mele nu au odihnă.

Które w nocy wiercą kości moje we mnie, skąd żyły moje nie mają odpoczynku.

18 Prin marea forță a bolii mele este îmbrăcămintea mea schimbată, mă leagă împrejur ca gulerul cămășii mele.

Dla wielkiej boleści zmieniła się szata moja, a jako kołnierz sukni mojej ściska mię.

19 El m-a aruncat în mocirlă și am devenit ca țărâna și cenușa.

Wrzucił mię w błoto, a jestem podobien prochowi i popiołowi.

20 Strig către tine și nu mă asculți; mă ridic în picioare și nu iei aminte la mine.

Wołam do ciebie, a nie wysłuchujesz mię; stoję przed tobą, a nie patrzysz na mię.

21 Ai devenit crud față de mine, cu mâna ta puternică mi te opui.

Odmieniłeś mi się w okrutnego, a mocą ręki twej sprzeciwiasz mi się.

22 Tu mă ridici spre vânt, mă faci să călăresc pe el și îmi topești ființa.

Podnosisz mię na wiatr, i wsadzasz mię nań, a zdrowemu rozsądkowi rozpłynąć się dopuszczasz.

23 Fiindcă știu că mă vei aduce la moarte și la casa rânduită pentru toți cei vii.

Wiemci, że mię na śmierć podasz, i do domu wszystkim żyjącym naznaczonego.

24 Totuși el nu își va întinde mâna spre mormânt, deși ei strigă la nimicirea lui.

Wszakże na grób nie ściągnie ręki swej, a gdy ich niszczyć będzie, wołać nie będą.

25 Nu am plâns pentru cel ce era în necaz? Nu a fost sufletul meu întristat pentru cel sărac?

Izalim nie płakał nad dniem utrapionego? izali się nie smuciła dusza moja nad ubogim?

26 Când căutam binele, atunci răul a venit; și când am așteptat lumina, a venit întunericul.

Gdym dobrego oczekiwał, oto przyszło złe; a gdym się spodziewał światłości, przyszła ciemność.

27 Adâncurile mele fierbeau și nu se odihneau; zilele necazului mă întâmpinau.

Wnętrzności moje wezwrzały, a nie uspokoiły się, i ubieżały mię dni utrapienia.

28 Umblam jelind, fără soare; m-am ridicat în picioare și am strigat în adunare.

Chodzę szczerniawszy, ale nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.

29 Sunt frate dragonilor și însoțitor bufnițelor.

Stałem się bratem smoków, a towarzyszem strusiów młodych.

30 Pielea mi se înnegrește pe mine și oasele mi se ard de arșiță.

Skóra moja poczerniała na mnie, i kości moje wypiekły się od upalenia.

31 Harpa de asemenea mi s-a prefăcut în jelire și instrumentul meu de suflat în vocea celor ce plâng.

Obróciła się w lament harfa moja, a instrument mój w głos płaczących.