Apocalipse 15

1 Aconteceu no céu outra coisa bem incomum. Vi sete anjos, cuja responsabilidade era de punir os (OU: impor sofrimento nos) [rebeldes]com sete pragas/de sete formas diferentes. Deus está tão zangado [com os rebeldes que ]é esta a última [vez que vai castigá-los com propósito de lhes oferecer oportunidade de se arrependerem do seu comportamento pecaminoso].

தத​: பரம் அஹம்’ ஸ்வர்கே³ (அ)பரம் ஏகம் அத்³பு⁴தம்’ மஹாசிஹ்நம்’ த்³ரு’ஷ்டவாந் அர்த²தோ யை ர்த³ண்டை³ரீஸ்²வரஸ்ய கோப​: ஸமாப்திம்’ க³மிஷ்யதி தாந் த³ண்டா³ந் தா⁴ரயந்த​: ஸப்த தூ³தா மயா த்³ரு’ஷ்டா​: |

2 Vi algo que parecia um mar [feito de ]vidro misturado com fogo. Vi as pessoas que venceram à besta, [recusando adorá-la, ]a ela e à imagem dela, e [não deixando que o agente/representante dela as marcasse com ]o número que corresponde ao nome da besta [PRS]. Elas estavam na praia do mar [que parecia ]de vidro. Tinham nas mãos harpas [para louvarem a ]Deus.

வஹ்நிமிஸ்²ரிதஸ்ய காசமயஸ்ய ஜலாஸ²யஸ்யாக்ரு’திரபி த்³ரு’ஷ்டா யே ச பஸோ²ஸ்தத்ப்ரதிமாயாஸ்தந்நாம்நோ (அ)ங்கஸ்ய ச ப்ரபூ⁴தவந்தஸ்தே தஸ்ய காசமயஜலாஸ²யஸ்ய தீரே திஷ்ட²ந்த ஈஸ்²வரீயவீணா தா⁴ரயந்தி,

3 Elas entoavam uma canção [parecida àquela ]que o servo de Deus, Moisés, [cantou há muito tempo. ]Elas cantavam [assim para louvar a Jesus, aquele que parece ]um cordeiro: “Senhor Deus todo-poderoso, tudo que tu fazes é poderoso e maravilhoso! Tu sempre ages de forma justa e verdadeira. Tu és rei para sempre!

ஈஸ்²வரதா³ஸஸ்ய மூஸஸோ கீ³தம்’ மேஷஸா²வகஸ்ய ச கீ³தம்’ கா³யந்தோ வத³ந்தி, யதா², ஸர்வ்வஸ²க்திவிஸி²ஷ்டஸ்த்வம்’ ஹே ப்ரபோ⁴ பரமேஸ்²வர| த்வதீ³யஸர்வ்வகர்ம்மாணி மஹாந்தி சாத்³பு⁴தாநி ச| ஸர்வ்வபுண்யவதாம்’ ராஜந் மார்கா³ ந்யாய்யா ரு’தாஸ்²ச தே|

4 Ó Senhor, todos vão/quem não [RHQ] temer-te/te temeria e honrar-te/te honraria, pois só tu és santo! [O povo de ][MTY] todas as nações virá adorar diante de ti, pois [tu ]mostras [a todos ]que tens julgado retamente a [todo o mundo]”.

ஹே ப்ரபோ⁴ நாமதே⁴யாத்தே கோ ந பீ⁴திம்’ க³மிஷ்யதி| கோ வா த்வதீ³யநாம்நஸ்²ச ப்ரஸ²ம்’ஸாம்’ ந கரிஷ்யதி| கேவலஸ்த்வம்’ பவித்ரோ (அ)ஸி ஸர்வ்வஜாதீயமாநவா​: | த்வாமேவாபி⁴ப்ரணம்’ஸ்யந்தி ஸமாக³த்ய த்வத³ந்திகம்’| யஸ்மாத்தவ விசாராஜ்ஞா​: ப்ராது³ர்பா⁴வம்’ க³தா​: கில||

5 Depois, vi o templo no céu, [que corresponde à ]tenda [que os israelitas montaram no deserto. Era a tenda que comtinha ]os [Dez Mandamentos]. Estava aberta a porta dele.

தத³நந்தரம்’ மயி நிரீக்ஷமாணே ஸதி ஸ்வர்கே³ ஸாக்ஷ்யாவாஸஸ்ய மந்தி³ரஸ்ய த்³வாரம்’ முக்தம்’|

6 Saíram do templo os sete anjos [que mandaram ]as sete pragas [para castigar os seres humanos]. Eles vestiam [roupas ]de linho limpo e branco, com cintos de ouro em torno do peito.

யே ச ஸப்த தூ³தா​: ஸப்த த³ண்டா³ந் தா⁴ரயந்தி தே தஸ்மாத் மந்தி³ராத் நிரக³ச்ச²ந்| தேஷாம்’ பரிச்ச²தா³ நிர்ம்மலஸ்²ரு’ப்⁴ரவர்ணவஸ்த்ரநிர்ம்மிதா வக்ஷாம்’ஸி ச ஸுவர்ணஸ்²ரு’ங்க²லை ர்வேஷ்டிதாந்யாஸந்|

7 Um dos quatro [seres ]viventes deu [a cada um ]dos sete anjos um vaso de ouro cheio de [vinho. O vinho simbolizava ]o fato de Deus, que vive para sempre, punir severamente [os rebeldes]. (aiōn g165)

அபரம்’ சதுர்ணாம்’ ப்ராணிநாம் ஏகஸ்தேப்⁴ய​: ஸப்ததூ³தேப்⁴ய​: ஸப்தஸுவர்ணகம்’ஸாந் அத³தா³த்| (aiōn g165)

8 O templo estava cheio de fumaça, [que mostrava que estava presente ]o glorioso e todo-poderoso Deus. Ninguém pôde entrar no templo até se completarem as sete pragas, que os sete anjos [mandariam].

அநந்தரம் ஈஸ்²வரஸ்ய தேஜ​: ப்ரபா⁴வகாரணாத் மந்தி³ரம்’ தூ⁴மேந பரிபூர்ணம்’ தஸ்மாத் தை​: ஸப்ததூ³தை​: ஸப்தத³ண்டா³நாம்’ ஸமாப்திம்’ யாவத் மந்தி³ரம்’ கேநாபி ப்ரவேஷ்டும்’ நாஸ²க்யத|