Atos 22
1 Paulo disse: “Líderes [judaicos ]e meus outros irmãos judeus, escutem-me agora responder [àqueles que me acusam]!”
ஹே பித்ரு’க³ணா ஹே ப்⁴ராத்ரு’க³ணா: , இதா³நீம்’ மம நிவேத³நே ஸமவத⁴த்த|
2 Ao ouvir Paulo falar [na sua própria ]língua hebraica, a multidão se calou ainda mais e passou a escutar atentamente. Então Paulo disse:
ததா³ ஸ இப்³ரீயபா⁴ஷயா கதா²ம்’ கத²யதீதி ஸ்²ருத்வா ஸர்வ்வே லோகா அதீவ நி: ஸ²ப்³தா³ ஸந்தோ(அ)திஷ்ட²ந்|
3 “Sou judeu. Nasci na [cidade de ]Tarso, na [província de ]Cilícia, mas fui criado aqui em Jerusalém. [Quando era jovem, durante muitos anos ]estudei as leis [que Moisés deu a nossos antepassados. ]Fui instruído pelo [famoso mestre ]Gamaliel [MTY] {O [famoso mestre ]Gamaliel me ensinou [MTY]} [e, durante alguns anos, obedeci ]cuidadosamente [àquelas leis, pois ]eu desejava obedecer a Deus[. Tenho certeza de que ]muitos de vocês também obedecem cuidadosamente [àquelas leis. ]
பஸ்²சாத் ஸோ(அ)கத²யத்³ அஹம்’ யிஹூதீ³ய இதி நிஸ்²சய: கிலிகியாதே³ஸ²ஸ்ய தார்ஷநக³ரம்’ மம ஜந்மபூ⁴மி: ,ஏதந்நக³ரீயஸ்ய க³மிலீயேலநாம்நோ(அ)த்⁴யாபகஸ்ய ஸி²ஷ்யோ பூ⁴த்வா பூர்வ்வபுருஷாணாம்’ விதி⁴வ்யவஸ்தா²நுஸாரேண ஸம்பூர்ணரூபேண ஸி²க்ஷிதோ(அ)ப⁴வம் இதா³நீந்தநா யூயம்’ யாத்³ரு’ஸா² ப⁴வத² தாத்³ரு’ஸோ²(அ)ஹமபீஸ்²வரஸேவாயாம் உத்³யோகீ³ ஜாத: |
4 [É por isso que] eu perseguia antes aqueles que creem na mensagem que as pessoas chamam o Caminho que Jesus ensinou. [Eu buscava continuamente maneiras de matá-los. Sempre que eu encontrava ]homens ou mulheres [que acreditavam naquela mensagem, mandava ]prendê-los e botá-los na cadeia.
மதமேதத்³ த்³விஷ்ட்வா தத்³க்³ராஹிநாரீபுருஷாந் காராயாம்’ ப³த்³த்⁴வா தேஷாம்’ ப்ராணநாஸ²பர்ய்யந்தாம்’ விபக்ஷதாம் அகரவம்|
5 O sumo sacerdote sabe disso, como também os [demais respeitados membros do nosso ]Conselho [Judaico]. Eles me deram cartas para [apresentar aos ]irmãos judeus na [cidade de ]Damasco. [Por meio dessas cartas, eles me autorizavam a ir ]a Damasco e localizar cristãos [em Jesus. Eles tinham escrito nas cartas que eu deveria levar essas pessoas ]presas a Jerusalém, para que pudessem ser castigadas {[os líderes aqui ]pudessem castigá-las}. [Por isso saí rumo a Damasco].
மஹாயாஜக: ஸபா⁴ஸத³: ப்ராசீநலோகாஸ்²ச மமைதஸ்யா: கதா²யா: ப்ரமாணம்’ தா³தும்’ ஸ²க்நுவந்தி, யஸ்மாத் தேஷாம்’ ஸமீபாத்³ த³ம்மேஷகநக³ரநிவாஸிப்⁴ராத்ரு’க³ணார்த²ம் ஆஜ்ஞாபத்ராணி க்³ரு’ஹீத்வா யே தத்ர ஸ்தி²தாஸ்தாந் த³ண்ட³யிதும்’ யிரூஸா²லமம் ஆநயநார்த²ம்’ த³ம்மேஷகநக³ரம்’ க³தோஸ்மி|
6 Por volta do meio-dia, eu e meus companheiros nos aproximávamos de Damasco. De repente brilhou a meu redor uma forte luz do céu.
கிந்து க³ச்ச²ந் தந்நக³ரஸ்ய ஸமீபம்’ ப்ராப்தவாந் ததா³ த்³விதீயப்ரஹரவேலாயாம்’ ஸத்யாம் அகஸ்மாத்³ க³க³ணாந்நிர்க³த்ய மஹதீ தீ³ப்தி ர்மம சதுர்தி³ஸி² ப்ரகாஸி²தவதீ|
7 [A luz era tão brilhante que ]caí ao chão. Então ouvi a voz [de alguém ]que me falava [lá do céu. Aquele que me falava disse: ]‘Saulo! Saulo! Por que você faz coisas para me prejudicar?’
ததோ மயி பூ⁴மௌ பதிதே ஸதி, ஹே ஸௌ²ல ஹே ஸௌ²ல குதோ மாம்’ தாட³யஸி? மாம்ப்ரதி பா⁴ஷித ஏதாத்³ரு’ஸ² ஏகோ ரவோபி மயா ஸ்²ருத: |
8 Eu respondi: ‘Quem é o Senhor?’ Ele respondeu: ‘Sou Jesus de Nazaré. [Sou eu ]que você está prejudicando ao [fazer coisas que prejudicam meus seguidores’. ]
ததா³ஹம்’ ப்ரத்யவத³ம்’, ஹே ப்ரபே⁴ கோ ப⁴வாந்? தத: ஸோ(அ)வாதீ³த் யம்’ த்வம்’ தாட³யஸி ஸ நாஸரதீயோ யீஸு²ரஹம்’|
9 Os homens que [viajavam ]comigo viram a luz [muito brilhante e ouviram uma voz, ]mas não entenderam aquilo que a voz me dizia.
மம ஸங்கி³நோ லோகாஸ்தாம்’ தீ³ப்திம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வா பி⁴யம்’ ப்ராப்தா: , கிந்து மாம்ப்ரத்யுதி³தம்’ தத்³வாக்யம்’ தே நாபு³த்⁴யந்த|
10 Então perguntei: ‘Senhor, o que [o Senhor quer] que eu faça?’ O Senhor me disse: ‘Levante-se e entre em Damasco! Ali lhe será dito {[Um senhor que ]mora lá he dirá} tudo que foi planejado {que planejei} para você fazer.’
தத: பரம்’ ப்ரு’ஷ்டவாநஹம்’, ஹே ப்ரபோ⁴ மயா கிம்’ கர்த்தவ்யம்’? தத: ப்ரபு⁴ரகத²யத், உத்தா²ய த³ம்மேஷகநக³ரம்’ யாஹி த்வயா யத்³யத் கர்த்தவ்யம்’ நிரூபிதமாஸ்தே தத் தத்ர த்வம்’ ஜ்ஞாபயிஷ்யஸே|
11 [Depois disso, não consegui enxergar, ]pois a luz brilhante me cegou. Por isso meus companheiros me levaram pela mão e fui guiado por eles {e me guiaram} até [chegarmos ](excl) em Damasco.
அநந்தரம்’ தஸ்யா: க²ரதரதீ³ப்தே: காரணாத் கிமபி ந த்³ரு’ஷ்ட்வா ஸங்கி³க³ணேந த்⁴ரு’தஹஸ்த: ஸந் த³ம்மேஷகநக³ரம்’ வ்ரஜிதவாந்|
12 [Uns dois dias ]depois, veio [ver]-me um homem chamado Ananias. Ele era um homem que [respeitava profundamente a Deus e ]obedecia cuidadosamente às [nossas ]leis [judaicas. ]Todos os judeus que moravam em Damasco falavam bem dele {Falava-se bem dele entre os judeus que moravam em Damasco}.
தந்நக³ரநிவாஸிநாம்’ ஸர்வ்வேஷாம்’ யிஹூதீ³யாநாம்’ மாந்யோ வ்யவஸ்தா²நுஸாரேண ப⁴க்தஸ்²ச ஹநாநீயநாமா மாநவ ஏகோ
13 Ele veio e ficou a meu lado. Então me disse: ‘Amigo Saulo, [recupere a ]visão!’ Naquele instante voltei a ver! Eu o vi [em pé a meu lado. ]
மம ஸந்நிதி⁴ம் ஏத்ய திஷ்ட²ந் அகத²யத், ஹே ப்⁴ராத: ஸௌ²ல ஸுத்³ரு’ஷ்டி ர்ப⁴வ தஸ்மிந் த³ண்டே³(அ)ஹம்’ ஸம்யக் தம்’ த்³ரு’ஷ்டவாந்|
14 Então ele disse: ‘O Deus que [nós ](incl) [adoramos e ]que nossos antepassados [adoravam ]escolheu você e lhe mostrará o que Ele quer [que você faça. Ele deixou que você ]visse o Justo, [O Messias], e você O ouviu falar [consigo. ]
தத: ஸ மஹ்யம்’ கதி²தவாந் யதா² த்வம் ஈஸ்²வரஸ்யாபி⁴ப்ராயம்’ வேத்ஸி தஸ்ய ஸு²த்³த⁴ஸத்த்வஜநஸ்ய த³ர்ஸ²நம்’ ப்ராப்ய தஸ்ய ஸ்ரீமுக²ஸ்ய வாக்யம்’ ஸ்²ரு’ணோஷி தந்நிமித்தம் அஸ்மாகம்’ பூர்வ்வபுருஷாணாம் ஈஸ்²வரஸ்த்வாம்’ மநோநீதம்’ க்ரு’தவாநம்’|
15 Ele quer que você comunique às pessoas por toda parte aquilo que viu e ouviu [dele.]
யதோ யத்³யத்³ அத்³ராக்ஷீரஸ்²ரௌஷீஸ்²ச ஸர்வ்வேஷாம்’ மாநவாநாம்’ ஸமீபே த்வம்’ தேஷாம்’ ஸாக்ஷீ ப⁴விஷ்யஸி|
16 Portanto, não demore mais!/para que [RHQ] demorar mais? Levante-se, deixe[-me ]batizá-lo e, orando ao Senhor [Jesus, pedir que Deus ]lhe perdoe os pecados.’
அதஏவ குதோ விலம்ப³ஸே? ப்ரபோ⁴ ர்நாம்நா ப்ரார்த்²ய நிஜபாபப்ரக்ஷாலநார்த²ம்’ மஜ்ஜநாய ஸமுத்திஷ்ட²|
17 Mais tarde, voltei a Jerusalém. [Um dia ]eu fui ao Templo. Enquanto eu orava lá, tive uma visão, [na qual ]
தத: பரம்’ யிரூஸா²லம்நக³ரம்’ ப்ரத்யாக³த்ய மந்தி³ரே(அ)ஹம் ஏகதா³ ப்ரார்த²யே, தஸ்மிந் ஸமயே(அ)ஹம் அபி⁴பூ⁴த: ஸந் ப்ரபூ⁴ம்’ ஸாக்ஷாத் பஸ்²யந்,
18 vi o Senhor, que me falava. Ele me disse: ‘[Não fique mais aqui]! Saia imediatamente de Jerusalém, pois os habitantes [daqui ]não acreditarão naquilo que você lhes [disser ]sobre mim’.
த்வம்’ த்வரயா யிரூஸா²லம: ப்ரதிஷ்ட²ஸ்வ யதோ லோகாமயி தவ ஸாக்ஷ்யம்’ ந க்³ரஹீஷ்யந்தி, மாம்ப்ரத்யுதி³தம்’ தஸ்யேத³ம்’ வாக்யம் அஸ்²ரௌஷம்|
19 Mas [protestei, ]dizendo-lhe: ‘Senhor, eles sabem que eu ia a muitas das nossas casas de reunião, procurando aqueles que creem no senhor; eu prendia na cadeia os [que eu encontrava ]que acreditavam no senhor e os surrava.
ததோஹம்’ ப்ரத்யவாதி³ஷம் ஹே ப்ரபோ⁴ ப்ரதிப⁴ஜநப⁴வநம்’ த்வயி விஸ்²வாஸிநோ லோகாந் ப³த்³த்⁴வா ப்ரஹ்ரு’தவாந்,
20 [Eles se lembram que ]quando Estêvão foi morto [MTY] {quando as pessoas mataram [MTY] Estêvão} por ele falar do Senhor às pessoas, lá estava eu [observando tudo ]e aprovando [aquilo que faziam. Mostrei ]minha aprovação, guardando as capas [jogadas para um lado ]por aqueles que o matavam. [Portanto, se eu ficar aqui, o fato de eu ter mudado meu pensamento sobre Jesus com certeza impressionará aqueles líderes do nosso povo’.]
ததா² தவ ஸாக்ஷிண: ஸ்திபா²நஸ்ய ரக்தபாதநஸமயே தஸ்ய விநாஸ²ம்’ ஸம்மந்ய ஸந்நிதௌ⁴ திஷ்ட²ந் ஹந்த்ரு’லோகாநாம்’ வாஸாம்’ஸி ரக்ஷிதவாந், ஏதத் தே விது³: |
21 Mas o Senhor me disse: ‘Não, saia de [Jerusalém], pois vou mandá-lo longe [daqui, ]para os gentios/não judeus!’”
தத: ஸோ(அ)கத²யத் ப்ரதிஷ்ட²ஸ்வ த்வாம்’ தூ³ரஸ்த²பி⁴ந்நதே³ஸீ²யாநாம்’ ஸமீபம்’ ப்ரேஷயிஷ்யே|
22 Os ouvintes escutavam [calados ]aquilo que Paulo lhes dizia até [ele mencionar que o Senhor o tinha mandado aos gentios/não judeus. ]Nesse momento eles começaram a gritar, [cheios de raiva: ]“Matem-no, pois [ele não deve ficar mais ]na terra! Nós (incl) não devemos deixar tal homem viver mais”! [Falaram assim porque não acreditavam que Deus pudesse salvar alguém que não fosse judeu.]
ததா³ லோகா ஏதாவத்பர்ய்யந்தாம்’ ததீ³யாம்’ கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வா ப்ரோச்சைரகத²யந், ஏநம்’ பூ⁴மண்ட³லாத்³ தூ³ரீகுருத, ஏதாத்³ரு’ஸ²ஜநஸ்ய ஜீவநம்’ நோசிதம்|
23 Enquanto eles continuavam gritando: “[Matem-no]!” tiravam as/os capas/casacos e jogavam poeira no ar em [sinal de raiva. ]
இத்யுச்சை: கத²யித்வா வஸநாநி பரித்யஜ்ய க³க³ணம்’ ப்ரதி தூ⁴லீரக்ஷிபந்
24 Por isso o comandante mandou que Paulo fosse levado {que [os soldados ]levassem Paulo} para dentro do quartel. Ele mandou chicotear Paulo {Ele mandou que [os soldados ]chicoteassem Paulo} com um chicote [contendo pedacinhos de osso/metal na ponta, ]para obrigar Paulo a [lhe ]confessar o que tinha feito que tinha estimulado os judeus a gritarem com tanta raiva. [Por isso os soldados levaram Paulo para dentro do quartel. ]
தத: ஸஹஸ்ரஸேநாபதி: பௌலம்’ து³ர்கா³ப்⁴யந்தர நேதும்’ ஸமாதி³ஸ²த்| ஏதஸ்ய ப்ரதிகூலா: ஸந்தோ லோகா: கிந்நிமித்தம் ஏதாவது³ச்சை: ஸ்வரம் அகுர்வ்வந், ஏதத்³ வேத்தும்’ தம்’ கஸ²யா ப்ரஹ்ரு’த்ய தஸ்ய பரீக்ஷாம்’ கர்த்துமாதி³ஸ²த்|
25 Eles estiravam os braços dele [e os amarraram ]para que pudessem chicoteá-lo [nas costas. Mas ]Paulo disse ao oficial / capitão que estava ali perto, [observando]: “[O senhor deve pensar duas vezes sobre isto]! Com certeza o senhor estará agindo/Não estará agindo [RHQ] ilegalmente ao me chicotear, pois sou um [cidadão ]romano que ninguém processou nem condenou!?”
பதா³தயஸ்²சர்ம்மநிர்ம்மிதரஜ்ஜுபி⁴ஸ்தஸ்ய ப³ந்த⁴நம்’ கர்த்துமுத்³யதாஸ்தாஸ்ததா³நீம்’ பௌல: ஸம்முக²ஸ்தி²தம்’ ஸ²தஸேநாபதிம் உக்தவாந் த³ண்டா³ஜ்ஞாயாம் அப்ராப்தாயாம்’ கிம்’ ரோமிலோகம்’ ப்ரஹர்த்தும்’ யுஷ்மாகம் அதி⁴காரோஸ்தி?
26 Ao ouvir isso, o oficial foi ter com / encontrar o comandante e relatou a conversa a ele, dizendo [ao comandante: ]“Esse homem é [cidadão ]romano! Com certeza o senhor não mandaria/Será que o senhor realmente desejava [RHQ] mandar [que o chicoteássemos/chicoteemos!?]”
ஏநாம்’ கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வா ஸ ஸஹஸ்ரஸேநாபதே: ஸந்நிதி⁴ம்’ க³த்வா தாம்’ வார்த்தாமவத³த் ஸ ரோமிலோக ஏதஸ்மாத் ஸாவதா⁴ந: ஸந் கர்ம்ம குரு|
27 O comandante [ficou surpreso ao ouvir isso. Ele mesmo ]entrou [no quartel ]e disse a Paulo: “Diga-me, você é realmente [cidadão ]romano?” Paulo respondeu: “[Sou], sim”.
தஸ்மாத் ஸஹஸ்ரஸேநாபதி ர்க³த்வா தமப்ராக்ஷீத் த்வம்’ கிம்’ ரோமிலோக: ? இதி மாம்’ ப்³ரூஹி| ஸோ(அ)கத²யத் ஸத்யம்|
28 Então o comandante disse: “[Eu também sou cidadão romano]. Paguei um bom dinheiro para me tornar cidadão [romano”. ]Paulo disse: “Mas eu nasci cidadão [romano, ]portanto [não precisei pagar nada”. ]
தத: ஸஹஸ்ரஸேநாபதி: கதி²தவாந் ப³ஹுத்³ரவிணம்’ த³த்த்வாஹம்’ தத் பௌரஸக்²யம்’ ப்ராப்தவாந்; கிந்து பௌல: கதி²தவாந் அஹம்’ ஜநுநா தத் ப்ராப்தோ(அ)ஸ்மி|
29 Os soldados [estavam para chicotear Paulo e interrogá-lo sobre aquilo que ele tinha feito. Mas ao ouvirem o que Paulo disse, eles ]o deixaram imediatamente. O comandante também teve medo, pois se deu conta de que Paulo era [cidadão ]romano, e que ele tinha [mandado ilegalmente que os soldados ]amarrassem as mãos de Paulo.
இத்த²ம்’ ஸதி யே ப்ரஹாரேண தம்’ பரீக்ஷிதும்’ ஸமுத்³யதா ஆஸந் தே தஸ்ய ஸமீபாத் ப்ராதிஷ்ட²ந்த; ஸஹஸ்ரஸேநாபதிஸ்தம்’ ரோமிலோகம்’ விஜ்ஞாய ஸ்வயம்’ யத் தஸ்ய ப³ந்த⁴நம் அகார்ஷீத் தத்காரணாத்³ அபி³பே⁴த்|
30 [O comandante ainda ]desejava se certificar precisamente do porquê de Paulo ser acusado pelos judeus {por que os judeus estavam acusando Paulo}. Portanto no dia seguinte, ele [mandou os soldados ]soltarem Paulo. Também convocou uma reunião dos principais sacerdotes e [outros membros do ]Conselho [Judaico. ]Então escoltou Paulo [ao local onde o Conselho se reunia ]e mandou que ele se apresentasse diante deles.
யிஹூதீ³யலோகா: பௌலம்’ குதோ(அ)பவத³ந்தே தஸ்ய வ்ரு’த்தாந்தம்’ ஜ்ஞாதும்’ வாஞ்ச²ந் ஸஹஸ்ரஸேநாபதி: பரே(அ)ஹநி பௌலம்’ ப³ந்த⁴நாத் மோசயித்வா ப்ரதா⁴நயாஜகாந் மஹாஸபா⁴யா: ஸர்வ்வலோகாஸ்²ச ஸமுபஸ்தா²தும் ஆதி³ஸ்²ய தேஷாம்’ ஸந்நிதௌ⁴ பௌலம் அவரோஹ்ய ஸ்தா²பிதவாந்|
