Lamentações de Jeremias 3

1 Eu sou o homem que viu a aflição pela vara de seu furor.

Ја сам човек који видех муку од прута гнева Његовог.

2 Guiou-me e levou-me a trevas, e não à luz.

Одведе ме и оправи ме у таму, а не на видело.

3 Com certeza se virou contra mim, revirou sua mão o dia todo.

Само се на ме обраћа, обраћа руку своју по вас дан.

4 Fez envelhecer minha carne e minha pele, quebrou meus ossos.

Учини, те ми остаре тело и кожа, потре кости моје.

5 Edificou contra mim, e cercou [-me] de fel e de trabalho.

Зазида ме, и опточи ме жучју и муком.

6 Fez-me habitar em lugares escuros, como os que já morrera há muito tempo.

Посади ме у таму као умрле одавна.

7 Cercou-me por todos lados, e não posso sair; tornou pesados os meus grilhões.

Огради ме да не изађем, и метну на ме тешке окове.

8 Até quando clamo e dou vozes, fechou [os ouvidos] à minha oração.

Кад вичем и вапим, одбија молитву моју.

9 Cercou meus caminhos com pedras lavradas, retorceu as minhas veredas.

Загради путеве моје тесаним каменом, и преврати стазе моје.

10 Foi para mim como um urso que espia, como um leão escondido.

Поста ми као медвед у заседи, као лав у потаји.

11 Desviou meus caminhos, e fez-me em pedaços; deixou-me desolado.

Помете путеве моје, и раздре ме, и уништи ме.

12 Armou seu arco, e me pôs como alvo para a flecha.

Натеже лук свој, и метну ме стрели за белегу.

13 Fez entrar em meus rins as flechas de sua aljava.

Устрели ме у бубреге стрелама из тула свог.

14 Servi de escárnio a todo o meu povo, de canção ridícula deles o dia todo.

Постах подсмех свему народу свом и песма њихова по вас дан.

15 Fartou-me de amarguras, embebedou-me de absinto.

Насити ме горчином, опоји ме пеленом.

16 Quebrou os meus dentes com cascalho, cobriu-me de cinzas.

Поломи ми зубе камењем, ували ме у пепео.

17 E afastou minha alma da paz, fez-me esquecer da boa vida.

Удаљио си душу моју од мира, заборавих добро.

18 Então eu disse: Pereceram minha força e minha esperança no SENHOR.

И рекох: Пропаде сила моја и надање моје од Господа.

19 Lembra-te da minha aflição e do meu sofrimento, do absinto e do fel.

Опомени се муке моје и јада мог, пелена и жучи.

20 Minha alma se lembra e se abate em mim.

Душа се моја опомиње без престанка, и поништила се у мени.

21 Disto me recordarei na minha mente, por isso terei esperança:

Али ово напомињем срцу свом, те се надам:

22 É pelas bondades do SENHOR que não somos consumidos, porque suas misericórdias não têm fim.

Милост је Господња што не изгибосмо сасвим, јер милосрђа Његовог није нестало.

23 Elas são novas a cada manhã; grande é a tua fidelidade.

Понавља се свако јутро; велика је вера твоја.

24 O SENHOR é minha porção, diz a minha alma; portanto nele esperarei.

Господ је део мој, говори душа моја; зато ћу се у Њега уздати.

25 Bom é o SENHOR para os que nele esperam, para a alma que o busca.

Добар је Господ онима који га чекају, души, која га тражи.

26 É bom esperar e tranquilo aguardar a salvação do SENHOR.

Добро је мирно чекати спасење Господње.

27 É bom ao homem levar o jugo em sua juventude.

Добро је човеку носити јарам за младости своје.

28 Sente-se só, e fique quieto; pois ele o pôs sobre si.

Сам ће седети и ћутати, јер Бог метну бреме на њ.

29 Ponha sua boca no pó; talvez haja esperança.

Метнуће уста своја у прах, еда би било надања.

30 Dê a face ao que o ferir; farte-se de insultos.

Подметнуће образ свој ономе који га бије, биће сит срамоте.

31 Pois o Senhor não rejeitará para sempre:

Јер Господ не одбацује за свагда.

32 Mesmo que cause aflição, ele também se compadecerá segundo a grandeza de suas misericórdias.

Јер ако и уцвели, опет ће се и смиловати ради мноштва милости своје.

33 Pois não é sua vontade afligir nem entristecer os filhos dos homens.

Јер не мучи из срца свог ни цвели синове човечје.

34 Esmagar debaixo de seus pés a todos os prisioneiros da terra,

Кад газе ногама све сужње на земљи,

35 Perverter o direito do homem diante da presença do Altíssimo,

Кад изврћу правицу човеку пред Вишњим,

36 Prejudicar ao homem em sua causa: o Senhor não aprova ) [tais coisas].

Кад чине криво човеку у парници његовој, не види ли Господ?

37 Quem é que pode fazer suceder [algo] que diz, se o Senhor não tiver mandado?

Ко је рекао што и збило се, а Господ да није заповедио?

38 Por acaso da boca do Altíssimo não sai tanto a maldição como a bênção?

Не долазе ли и зла и добра из уста Вишњег?

39 Por que o homem vivente se queixa da punição de seus próprios pecados?

Зашто се тужи човек жив, човек на кар за грехе своје?

40 Examinemos nossos caminhos, investiguemos, e nos voltemos ao SENHOR.

Претражимо и разгледајмо путе своје, и повратимо се ка Господу.

41 Levantemos nossos corações e as mãos a Deus nos céus,

Подигнимо срце своје и руке к Богу на небесима.

42 [Dizendo: ] Nós transgredimos e fomos rebeldes; tu não perdoaste.

Згрешисмо и непокорни бисмо; Ти не прашташ.

43 Cobriste-te de ira, e nos perseguiste; mataste sem teres compaixão.

Обастро си се гневом, и гониш нас, убијаш и не жалиш.

44 Cobriste-te de nuvens, para que [nossa] oração não passasse.

Обастро си си се облаком да не продре молитва.

45 Tu nos tornaste como escória e rejeito no meio dos povos.

Начинио си од нас сметлиште и одмет усред тих народа.

46 Todos os nossos inimigos abriram sua boca contra nós.

Разваљују уста своја на нас сви непријатељи наши.

47 Medo e cova vieram sobre nós, devastação e destruição.

Страх и јама задеси нас, пустошење и затирање.

48 Rios de águas correm de meus olhos, por causa da destruição da filha de meu povo.

Потоци теку из очију мојих ради погибли кћери народа мог.

49 Meus olhos destilam, e não cessam; não haverá descanso,

Очи моје лију сузе без престанка, јер нема одмора,

50 Até que o SENHOR preste atenção, e veja desde os céus.

Докле Господ не погледа и не види с неба.

51 Meus olhos afligem minha alma, por causa de todas as filhas de minha cidade.

Око моје мучи ми душу ради свих кћери града мог.

52 Sem motivo meus inimigos me caçam como a um passarinho.

Терају ме једнако као птицу непријатељи моји низашта.

53 Tentaram tirar minha vida na masmorra, e lançaram pedras sobre mim.

Свалише у јаму живот мој и набацаше камење на ме.

54 As águas inundaram sobre minha cabeça; eu disse: É o meu fim.

Дође ми вода сврх главе; рекох: Погибох!

55 Invoquei o teu nome, SENHOR, desde a cova profunda.

Призивах име Твоје, Господе, из јаме најдубље.

56 Ouviste minha voz: não escondas o teu ouvido ao meu suspiro, ao meu clamor.

Ти чу глас мој; не затискуј уха свог од уздисања мог, од вике моје.

57 Tu te achegaste no dia em que te invoquei; disseste: Não temas.

Приступао си кад Те призивах, и говорио си: Не бој се.

58 Defendeste, Senhor, as causas de minha alma; redimiste minha vida.

Расправљао си, Господе, парбу душе моје, и избављао си живот мој.

59 Viste, SENHOR, a maldade que me fizeram; julga minha causa.

Видиш, Господе, неправду која ми се чини; расправи парбу моју.

60 Viste toda a vingança deles, todos os seus pensamentos contra mim.

Видиш сву освету њихову, све што ми мисле.

61 Ouvido os seus insultos, ó SENHOR, todos os seus pensamentos contra mim;

Чујеш руг њихов, Господе, све што ми мисле,

62 As coisas ditas pelos que se levantam contra mim, e seu planos contra mim o dia todo.

Шта говоре они који устају на ме и шта намишљају против мене по вас дан.

63 Olha para tudo quanto eles fazem; com canções zombam de mim.

Види, кад седају и кад устају, ја сам им песма.

64 Retribui-lhes, SENHOR, conforme a obra de suas mãos.

Плати им, Господе, по делима руку њихових.

65 Dá-lhes angústia de coração, tua maldição a eles.

Подај им упорно срце, проклетство своје.

66 Persegue-os com ira, e destrua-os de debaixo dos céus do SENHOR.

Гони их гневом, и истреби их испод небеса Господњих.