Isaías 41

1 Calai-vos perante mim, ó litorais; e os povos renovem as forças; aproximem-se, [e] então falem; juntamente nos aproximemos ao juízo.

„Тэчець, остроаве, ши аскултаци-Мэ! Сэ-шь ынвиорезе попоареле путеря, сэ ынаинтезе ши сэ ворбяскэ! Сэ не апропием ши сэ не жудекэм ымпреунэ.

2 Quem o chamou desde o oriente, [e com] justiça o chamou ao seu pé? Ele [lhe] deu as nações perante sua face, e o fez dominar sobre reis, [e] os entregou à sua espada como o pó, como a palha fina levada por seu arco.

Чине а ридикат де ла рэсэрит пе ачела пе каре, ын неприхэниря Луй, ыл кямэ сэ калче пе урмеле Луй? Чине ый супуне нямурь ши ымпэраць? Чине ле фаче сабия праф ши аркул, о плявэ луатэ де вынт?

3 Ele os persegue, [e] passa em segurança; por um caminho [onde] com seus pés nunca tinha ido.

Ел ый урмэреште, мерӂе ын паче пе ун друм пе каре н-а май кэлкат ничодатэ ку пичорул луй.

4 Quem operou e fez [isto], chamando as gerações desde o princípio? Eu, o SENHOR, do princípio aos últimos, eu mesmo.

Чине а фэкут ши а ымплинит ачесте лукрурь? Ачела каре а кемат нямуриле де ла ынчепут, Еу, Домнул, Чел динтый ши Ачелашь пынэ ын челе дин урмэ вякурь.

5 Os litorais viram, e tremeram; os confins da terra tremeram; eles se aproximaram, e chegaram.

Остроавеле вэд лукрул ачеста ши се тем, капетеле пэмынтулуй тремурэ: се апропие ши вин.

6 Cada um ajudou ao outro, e a seu companheiro disse: Sê forte.

Се ажутэ унул пе алтул ши фиекаре зиче фрателуй сэу: ‘Фий ку инимэ!’

7 E o artífice encorajou ao ourives, o que alisa com o martelo ao que bate na bigorna, dizendo da soldagem: Boa é. Então com pregos o firmou, para que não se mova.

Лемнарул ымбэрбэтязэ пе арӂинтар; чел че луструеште ку чоканул ымбэрбэтязэ пе чел че бате пе никовалэ, зикынд деспре ымбинаре: ‘Есте бунэ’, ши цинтуеште идолул ын куе ка сэ ну се клатине.

8 Porém tu, ó Israel, servo meu; tu, Jacó, a quem escolhi, semente de Abraão, meu amigo;

Дар ту, Исраеле, робул Меу, Иакове, пе каре те-ам алес, сэмынца луй Авраам, приетенул Меу,

9 Tu, a quem tomei desde os confins da terra, e te chamei desde seus mais extremos, e te disse: Tu és meu servo; a ti escolhi, e não te rejeitei.

ту, пе каре те-ам луат де ла марӂиниле пэмынтулуй ши пе каре те-ам кемат динтр-о царэ депэртатэ, кэруя ць-ам зис: ‘Ту ешть робул Меу, те алег ши ну те лепэд’,

10 Não temas, porque eu estou contigo; não te assombres, porque eu sou teu Deus. Eu te fortaleço, te ajudo, e te sustento com a minha mão direita de justiça.

ну те теме, кэч Еу сунт ку тине; ну те уйта ку ынгрижораре, кэч Еу сунт Думнезеул тэу; Еу те ынтэреск, тот Еу ыць вин ын ажутор. Еу те сприжин ку дряпта Мя бируитоаре.

11 Eis que serão envergonhados e humilhados todos os que se indignaram contra ti; eles se tornarão como o nada; e os que brigarem contigo perecerão.

Ятэ, ынфрунтаць ши акопериць де рушине вор фи тоць чей че сунт мынияць пе тине; вор фи нимичиць ши вор пери чей че ци се ымпотривеск.

12 [Ainda que] os procures, tu não os acharás; os que lutarem contra ti se tornarão como o nada; e os que guerrearem contra ti, como coisa nenhuma.

Ый вей кэута, ши ну-й вей май гэси пе чей че се чертау ку тине; вор фи нимичиць, вор фи пердуць чей че се рэзбояу ку тине.

13 Porque eu, o SENHOR teu Deus, te seguro pela tua mão direita, [e] te digo: Não temas; eu te ajudo.

Кэч Еу сунт Домнул Думнезеул тэу, каре те яу де мына дряптэ ши-ць зик: ‘Ну те теме де нимик, Еу ыць вин ын ажутор!

14 Não temas, ó verme de Jacó, povinho de Israel; eu te ajudo, diz o SENHOR e teu Redentor, o Santo de Israel.

Ну те теме де нимик, вермеле луй Иаков ши рэмэшицэ слабэ а луй Исраел, кэч Еу ыць вин ын ажутор’, зиче Домнул, ‘ши Сфынтул луй Исраел есте Мынтуиторул тэу.’

15 Eis que eu te pus como debulhador afiado, novo, que tem dentes pontiagudos. Aos montes debulharás, e moerás; e aos morros tornarás como a palhas.

Ятэ, те фак о сание аскуцитэ, ноуэ де тот, ку мулць динць; вей здроби, вей сфэрыма мунций ши вей фаче дялуриле ка плява.

16 Tu os padejarás, e o vento os levará; e o redemoinho os espalhará; porém tu te alegrarás no SENHOR, [e] te orgulharás no Santo de Israel.

Ле вей вынтура ши ле ва луа вынтул ши ун выртеж ле ва рисипи, дар ту те вей букура ын Домнул, те вей фэли ку Сфынтул луй Исраел.

17 Os pobres e necessitados buscam águas, mas nada [acham]; sua língua se seca de sede. Eu, o SENHOR, os ouvirei; eu, o Deus de Israel, não os desampararei.

Чей ненорочиць ши чей липсиць каутэ апэ ши ну есте; ли се усукэ лимба де сете. Еу, Домнул, ый вой аскулта; Еу, Думнезеул луй Исраел, ну-й вой пэрэси.

18 Abrirei rios em lugares altos, e fontes no meio dos vales; tornarei o deserto em tanques de águas, e a terra seca em mananciais de águas.

Вой фаче сэ извораскэ рыурь пе дялурь ши извоаре ын мижлокул вэилор; вой префаче пустиул ын яз ши пэмынтул ускат ын шувоае де апе;

19 Plantarei no deserto o cedro, a acácia, a murta, e a oliveira; juntamente porei na terra vazia a faia, o olmeiro e o cipreste;

вой сэди чедри, салкымь, мирць ши мэслинь ын пустиу; вой пуне кипарошь, улмь ши меришорь турчешть ла ун лок ын пустиу,

20 Para que vejam, saibam, reflitam, e juntamente entendam que a mão do SENHOR fez isto; e o Santo de Israel isto criou.

ка сэ вадэ ку тоций ши сэ штие, сэ причяпэ ши сэ ынцелягэ кэ мына Домнулуй а фэкут ачесте лукрурь ши Сфынтул луй Исраел ле-а зидит.

21 Apresentai vossa demanda!, diz o SENHOR. Trazei vossos argumentos!, diz o Rei de Jacó.

Апэраци-вэ причина”, зиче Домнул, „арэтаци-вэ довезиле челе май тарь”, зиче Ымпэратул луй Иаков.

22 Tragam e anunciem-nos as coisas que irão acontecer; anunciai quais foram as coisas passadas, para que possamos dar atenção a elas, e saibamos o fim delas; ou dizei-nos as coisas futuras.

„Сэ ле арате ши сэ не спунэ че аре сэ се ынтымпле; каре сунт пророчииле пе каре ле-аць фэкут вреодатэ? Спунець, ка сэ луэм сяма ла еле ши сэ ле ведем ымплиниря, сау вестици-не вииторул.

23 Anunciai as coisas que ainda virão, para que saibamos que vós sois deuses; ou fazei o bem ou o mal, para que nos assombremos, e juntamente vejamos.

Спунеци-не че се ва ынтымпла май тырзиу, ка сэ штим кэ сунтець думнезей, фачець мэкар чева бун сау рэу, ка сэ ведем ши сэ привим ку тоций.

24 Eis que vós sois nada, e vossa obra não tem valor algum; abominação é quem vos escolhe.

Ятэ кэ ну сунтець нимик ши лукраря воастрэ есте нимик; о скырбэ есте чине вэ алеӂе пе вой.

25 Eu suscitei [a um] do norte, que virá oriente, [e] invocará meu nome; e virá sobre os príncipes como [se fossem] lama, e como o oleiro pisa o barro.

Ам скулат пе чинева де ла мязэноапте ши вине де ла рэсэрит; ел кямэ Нумеле Меу; трече песте воевозь ка пе норой ши-й калкэ ын пичоаре кум калкэ оларул лутул.

26 Quem anunciou [coisa alguma] desde o princípio, para que o possamos saber, ou desde antes, para que digamos “correto é”? Porém não há quem anuncie [tal coisa] nem quem diga [coisa alguma], nem quem ouça vossas palavras.

Чине а вестит лукрул ачеста де ла ынчепут ка сэ-л штим, ши ку мулт ынаинте ка сэ зичем: ‘Аре дрептате’? Нимень ну л-а вестит, нимень ну л-а пророчит ши нимень н-а аузит кувинтеле воастре.

27 [Eu sou] o primeiro [que digo] a Sião: Eis que ali estão! E a Jerusalém darei um anunciador de boas novas.

Еу, Чел динтый, ам зис Сионулуй: ‘Ятэ-й, ятэ-й!’ ши Иерусалимулуй: ‘Ыць тримит ун веститор де вешть буне!’

28 E olhei, porém ninguém havia. Até entre estes nenhum conselheiro havia a quem eu perguntasse, e ele me respondesse algo.

Кэч Мэ уйт, ши ну есте нимень, нимень ынтре ей каре сэ пророчаскэ ши каре сэ поатэ рэспунде, дакэ-л вой ынтреба.

29 Eis que todos são falsidade, suas obras são nada. Suas obras de fundição são vento e sem valor algum.

Ятэ кэ тоць сунт нимик, лукрэриле лор сунт задарниче, идолий лор сунт о суфларе гоалэ!